|
Czy wiesz, że Historia kuśnierstwa w Myślenicach Rzemiosło kuśnierskie w Myślenicach, chociaż nie miało tak bogatego naturalnego zaplecza surowcowego jak miejscowości podhalańskie, również sięga swoją historią średniowiecza. W ciągu wieków liczebność kuśnierzy w miasteczku i rozmiar ich produkcji rękodzielniczej podlegały... |
Obesłanie cechowe Obesłanie było charakterystycznym elementem obowiązującym w organizacji życia poszczególnych cechów. Stanowiło znak uwierzytelnienia przekazywanej wiadomości. Jeśli posłaniec posiadał z sobą obesłanie, wzywając na przykład na zebranie członków cechu, było ono potwierdzeniem, iż wiadomość pochodzi od mistrza cechu. Bez tego znaku informacja była uważana za niewiarygodną. |
Pieczęć cechu sukienniczego 30 marca 1615 roku Mikołaj Spytek Ligęza, dziedziczny pan w Bobrku i Chrzanowie, zatwierdził artykuły cechu sukienników chrzanowskich, ustalające m.in. prawa i obowiązki członków cechu. Przywilej ten jest przechowywany w zbiorach muzeum... |
Obesłanie cechu wielkiego (zespolonego) w Tarnowie Jednymi z charakterystycznych przedmiotów, jakie funkcjonowały w życiu cechowym, były obesłania — znaki służące do uwierzytelnienia przekazywanej wiadomości. Obesłaniem posługiwał się posłaniec, kiedy miał przekazać komunikat od starszyzny cechowej pozostałym członkom korporacji. Informowano o wszelkich ważnych dla cechu sprawach: zebraniach, pogrzebach, uroczystościach i tym podobnych, a obesłanie pełniło funkcję podobną do współczesnej legitymacji. |
Misiurka perska – rekwizyt ze Szkoły Sztuk Pięknych Misiurka jest formą hełmu pochodzenia wschodniego. Popularna była m.in. w Persji i Turcji, skąd przyjęta została do Polski. W wiekach XVII i XVIII tego typu hełmy noszone były m.in. przez towarzyszy pancernych. Prezentowana na portalu misiurka prawdopodobnie pochodzi z Persji. |
Pas skórzany dekorowany metalowymi ozdobami – rekwizyt ze Szkoły Sztuk Pięknych Pas skórzany zapinany na dwie sprzączki, pokryty okuciami z blachy mosiężnej zdobionej odlewanymi ornamentami roślinnymi. Okucie paska składa się z naprzemiennie ułożonych blaszek o kształcie prostokąta o dwóch łukowo wyciętych równoległych bokach (16 sztuk) i o formie zbliżonej do owalu (15 sztuk). |
Czy wiesz, że Historia myślenickiego zabawkarstwa Tradycje myślenickiego zabawkarstwa sięgają 20-lecia międzywojennego. W miarę prężnym, choć przez krótki czas, ośrodkiem zabawkarskim była Poręba, potem także Trzemeśnia, Łęki i Osieczany. Produkcję tę zapoczątkowali trzej bracia Witasowie z Poręby... |
Kabinet Dekoracyjny, przenośny mebel w kształcie graniastej skrzynki zamykanej parą drzwiczek z ośmioma szufladkami we wnętrzu. Meble tego rodzaju wykonane z egzotycznych materiałów nie były powszechne w XVII-wiecznej Polsce. |
Naczynie „hakuji” Manji Inoue Technika produkcji naczyń z białej porcelany jest uważana za wyjątkowo trudną, ponieważ podczas wypalania w piecu łatwo mogą przeniknąć do środka drobne pyłki, które zabarwią porcelanowe formy, niwecząc w ten sposób cały proces. Jednym z najwybitniejszych współczesnych twórców hakuji jest Manji Inoue (ur. 1929), japoński artysta, który w 1995 roku został uhonorowany zaszczytnym tytułem „Żyjącego Skarbu Narodowego” (Ningen Kokuhō). |
Naszyjnik z Czerska Naszyjnik srebrny wykonany z kilku pasm podwójnego skręcanego drutu. Końce naszyjnika są rozkute w soczewkowate płytki, zdobione jednostronnie ornamentem stempelkowym, zakończone zapięciem na haczyk i uszko. Jest to zapewne wyrób wykuty przez lokalnego rzemieślnika w czasach wczesnego średniowiecza. |
Siodło huculskie „tornycia” Siodło składa się z dwóch łęków, z siedzenia w formie 2 płóz, dwóch strzemion i 2 rzemieni. Łęk przedni i tylny oraz siedzenie są ornamentowane geometrycznie (min. motyw kwiatowej rozety). Strzemiona są w kształcie... |
Kabinet z przedstawieniami świętych Mebel jest przykładem małych kabinetów popularnych w II połowie XVII wieku i I połowie następnego stulecia. Ich cechą charakterystyczną był niewielki drewniany korpus z dwuskrzydłowymi drzwiami, szufladkami i skrytką oraz metalowa, ażurowa dekoracja na ściankach, wykonana z blachy żelaznej i rytowanej, z zestawem stylizowanych motywów roślinnych, postaciami ludzkimi, aniołami i zwierzętami. |
Wilkom niemiecki Wilkom był ozdobnym naczyniem służącym do picia piwa w gospodach cechowych w trakcie ważnych uroczystości. Jego nazwa pochodzi od niemieckiego powitania willkommen (z niem. „dobrze witany”). Każdy nowo przybyły gość musiał opróżnić do końca wypełniony trunkiem puchar na cześć związku czeladniczego. Wyrób tych pucharów rozwinął się w Niemczech w 2. poł. XVI wieku, później zaś rozpowszechnił się w całej Europie. |
Krzyż cechu krawców w Kętach Znak cechowy w kształcie krzyża pochodzący z cechu krawców w Kętach. Został wykonany w 1912 roku. Znaki takie nazywano między innymi obesłaniami, biegunami, cechami. Pełniły funkcję komunikatów zwołujących rzemieślników należących do cechu na obrady. Obesłaniem zawiadamiano również braci cechowych o pogrzebach oraz świętach kościelnych i świeckich, w których byli zobowiązani uczestniczyć. |
Krzyż cechu rzeźników w Kętach Obesłanie należące do rzeźników w Kętach służyło do wzywania braci rzemieślników na spotkania i różne uroczystości. Informacja przekazana z takim znakiem w ręku była bardzo ważna i należało ją uznać z całą odpowiedzialnością. Posłaniec idący z cechą, najczęściej był nim najmłodszy majster, pojawiał się w warsztacie lub domu rzemieślnika i informował o zarządzeniu starszyzny cechowej. Jeśli nikogo nie zastał, pozostawiał znak napisany kredą na drzwiach lub stole. |
Korona królewska – rekwizyt ze Szkoły Sztuk Pięknych Korona dziecięca, ażurowa, zamknięta dwoma kabłąkami, na których skrzyżowaniu znajduje się kula ze śladem po ułamanym krzyżyku. Obręcz ozdobiono ośmioma fleuronami: czterema o formach palmetowo-wstęgowych u nasady kabłąków i czterema liściennymi. Koronę natomiast – kolorowymi, szklanymi imitacjami kamieni szlachetnych o szlifie kaboszonowym i różnych szlifach fasetkowych. |
Księga zapisów uczniów, wyzwolin i wpisu członków Cechu Wielkiego w Koszycach Koszyce jako miasto funkcjonujące na prawie magdeburskim miało dogodne warunki do rozwoju rzemiosła. Dodatkowo na rozwój rzemiosła wpływały: przebiegające przez Koszyce trakty handlowe (królewski i kijowski), port rzeczny w Morsku, cotygodniowe targi... |
Czy wiesz, że „(…) a była to słynna porcelana saska z Myszny (Meissen)” Dwa łukowato wygięte i skrzyżowane kobaltowe miecze są znakiem rozpoznawczym wytwórni porcelany w Miśni i od ponad trzystu lat sygnują jej wyroby. To właśnie miśnieńska Królewska Manufaktura jako pierwsza rozpoczęła produkcję europejskiej porcelany. Pilnie strzeżoną tajemnicę jej fabrykacji odkrył Ehrenfried Walther von Tschirnhaus we współpracy z Johannem Friedrichem Böttgerem w 1708 roku. Pod zarządem tego ostatniego za sprawą dekretu królewskiego Kursächsische Manufaktur w 1710 roku rozpoczęła pracę w zamku Albrechtsburg w Miśni. |
Czy wiesz, że Sztuka użytkowa w stylu zakopiańskim „Wewnątrz w tej chacie wszystko nosi piętno upodobań artystycznych (…)” – pisał Stanisław Witkiewicz o góralskim domu. Równocześnie z architekturą w stylu zakopiańskim rozwijała się sztuka użytkowa inspirowana podhalańszczyzną. Koncepcja Witkiewicza od początku zakładała zasadę kompletności, a więc tworzenia architektury wraz z wystrojem wnętrz, począwszy od meblarskiego wyposażenia po najdrobniejsze zdobnicze detale. Tak jak chata góralska stanowiła wzór dla architektury, tak wyposażenie jej wnętrza z poszczególnymi sprzętami inspirowało projekty stylowe dla meblarstwa i sztuki użytkowej, bowiem „wszystko to musiało być wytworzone z materiału form, jakie się znalazły w sztuce ludowej”. |
Łyżnik podhalański Łyżnik — niewielka, wąska, drewniana półeczka z otworami na łyżki, osłonięta od frontu listewką zdobioną ornamentem rzeźbiarskim, służąca do przechowywania łyżek; zawieszana na ścianie izby. Pochodzi z kolekcji Józefa Lesieckiego, tworzonej w Zakopanem w latach 1912–1914, w zbiorach Muzeum Tatrzańskiego znajduje się od 1920 roku. |