Jedną z prac w Kolekcji MOCAK – u, którą możemy obejrzeć na portalu jest obraz Tomasza Ciecierskiego Paleta malarska. Można na nim zobaczyć barwne plamy podpisane wymyślonymi przez artystę nazwami. Oto kilka z nich. Stwórz nazwy dla tych, które nie mają podpisu. Do dzieła!
Sjp.pl (słownik języka polskiego) przy słowie „postfeminizm” w rubryce „znaczenie” umieszcza odpowiedź „brak”, z czego nie wynika, że inne słowniki są równie opieszałe czy lękliwe. Sam termin ma już prawie sto lat i niewątpliwie zbliżył się do własnej definicji, chociaż nie wszyscy jeszcze swobodnie nim operują. Okres, kiedy jakiś termin jest już w użyciu, ale jeszcze nie domyka swojej definicji, to najbardziej kreatywny czas dla danego zespołu problemów, ponieważ nie są one jeszcze częścią paradygmatu aktualnego, a jedynie krytyką paradygmatu, który ustępuje, i próbą zmiany jego punktu widzenia. Kondycja takiego terminu polega na tym, że „miesza, ale nie usztywnia”. Taka sytuacja zostawia największe pole dla intelektualnej lub artystycznej kreacji, ponieważ sformułowania pojawiające się wokół danego terminu mają już potencjał inspiracji, ale nie mają jeszcze zdolności manipulowania naszymi interpretacjami. Postfeminizm jest zwieńczeniem procesu wyzwalania kobiety z tej kultury, która nie dostrzegła w niej pełnego człowieka.
Poezja konkretna łączy literaturę z elementami sztuk wizualnych bądź dźwiękowych. Jej twórcy postrzegają język jako złożoną całość, gdzie znaczenie słów jest równie ważne, jak ich układ typograficzny. Jest to eksperyment, w którym poezja zbliża się do grafiki, a to co widzimy wpływa na to, co rozumiemy. Zapis podporządkowany estetyce umożliwia nową formę doświadczania utworu. Powstanie poezji konkretnej łączy się z działalnością Augusto de Camposa w latach 50. XX wieku. Już w 1956 roku w Sao Paulo odbyła się pierwsza wystawa poematów-kompozycji wizualnych.
Re-konstrukcja to ponowne odtwarzanie, konstruowanie na nowo, według pierwowzoru, który jest właściwym dziełem sztuki – w tym przypadku jest to ręcznie wykonany projekt artysty. Stanowi on punkt wyjścia do stworzenia właściwego obiektu czy instalacji według precyzyjnie określonych przez artystę wytycznych.
Instalacja jest efektem rozbicia dzieła sztuki, procesu zapoczątkowanego przez awangardy XX wieku. Powstaje poprzez zestawienie przedmiotów – specjalnie wykonanych lub gotowych – z przestrzenią. W instalacji najważniejsze są relacje pomiędzy elementami lub metodami wprowadzonymi przez artystę a przestrzenią, która stanowi istotną część dzieła. Obiekt z kolei jest wynikiem rozszerzenia definicji rzeźby. To forma przestrzenna, która rezygnuje ze szlachetności materiału i wirtuozerii ręki – aczkolwiek żadnej z tych rzeczy nie wyklucza. Najczęściej obiekt nie odnosi się do przestrzeni.
Porcelana jest to rodzaj białej, przeświecającej ceramiki wysokiej jakości, wynaleziony w Chinach w VII wieku. Porcelana jest wytwarzana z mieszanki glinki kaolinowej ze skaleniem i kwarcem poprzez wypalanie uformowanych wyrobów. Charakteryzuje się niską nasiąkliwością, dużą wytrzymałością mechaniczną, wysoką odpornością na działanie czynników chemicznych i nieprzepuszczalnością dla cieczy i gazów. Porcelanę nazywano „białym złotem”, gdyż zastępowała złoto jako królewski podarunek, osiągając ceny porównywalne do kruszcu. Porcelana została wynaleziona w Chinach w początku panowania dynastii Tang (618–907). Już w III–IV wieku n.e. wyrabiano glazurowane, kamionkowe naczynia. Umiejętności techniczne i zastosowanie kaolinu i skalenia przy produkcji kamionek doprowadziły do otrzymania w 1. połowie VII wieku „białego złota”. Porcelana chińska jest bardziej topliwa niż europejska, ponieważ zawiera więcej skalenia. Początkowo produkowano z niej grubościenne i niewielkie naczynia zdobione barwnymi szkliwami i rytą dekoracją.
Jesteśmy zespoleni z ziemią i naturą, potrzebujemy kontaktu z nią chociaż czasami o tym zapominamy. Podtrzymujemy tę więź, hodując kwiaty w doniczkach: w domach i na balkonach. Kiedy mieszkamy w mieście coraz trudniej nam zachować więzi łączące nas z przyrodą. Chociaż odwiecznie powtarzający się cykl narodzin i obumierania ciągle nam towarzyszy, czasami dzieje się to bezwiednie. Zadziwia nas proces wiosennego wzrostu roślin po okresie uśpienia. Nasze fascynacje zjawiskami zachodzącymi w przyrodzie wyczuwają i podejmują artyści.
