Wśród pamiątek po Janie Pawle II przechowywanych w małopolskich muzeach sporą grupę stanowią przedmioty związane ze sportem i pieszymi wędrówkami: m.in. narty, buty górskie oraz prezentowane, niepozorne trampki. Wydaje się, że Karol Wojtyła szczególnie lubił ten lekki rodzaj obuwia.
Rzecz współcześnie rzadko spotykana — przyrząd do zsuwania z nóg butów, zwłaszcza butów z cholewami. Bardzo popularny szczególnie w czasie, gdy modne były tak zwane oficerki.
Buty przy kostce ułożone w harmonijkę, co stanowi charakterystyczną cechę damskich butów wyrabianych na przełomie XIX i XX wieku we wsi Mników pod Krakowem.
Pies do zdejmowania butów oficerskich, podarowany przez pana Piwowarczyka z Dębowej w 1982 roku. Podstawa z wyżłobionym fragmentem pod piętę — do postawienia nogi wraz z butem, posiada zabezpieczenie w kształcie podkowy, które przytrzymuje but i ułatwia jego ściągnięcie.
Trampki — zwykle są atrybutem dziecięcych zabaw, jednak te, które znajdują się w zbiorach WMM są duże (rozmiar 44!). Sądząc po stanie zachowania, służyły Karolowi Wojtyle w wielu wędrówkach. Miłość do sportu zaszczepił w Karolu jego starszy o 14 lat brat Edmund, który grał w drużynie piłkarskiej.
Czarne skórzane buty narciarskie należały do Karola Wojtyły. Lewy but z pary jest bardziej zniszczony.
Buty męskie z cholewami do stroju krakowskiego wykonane z czarnej, juchtowej skóry. Szew główny biegnie z tyłu buta. Buty mają wyodrębnioną przyszwę, napiętki i dwuczęściową cholewkę. W górnej części cholewka jest usztywniona oraz podszyta skórzaną futrówką, w dolnej — miękka, podszyta płótnem.
Para butów kobiecych do stroju krakowskiego typu węgierskiego. Wykonane są z czarnej skóry boksowej, usztywnione wewnątrz jasną skórą bydlęcą. Buty posiadają cholewy dwuczęściowe zszywane po bokach, na górze usztywnione, na dole, przy kostkach skóra ułożona w harmonijkę zwaną „miechem”.
Kobiece buty z cholewami do stroju krakowskiego wykonane z czarnej skóry stanowią przykład obuwia typu węgierskiego. Jest to najstarszy typ butów, który charakteryzował się zszyciem po bokach dwóch kawałków skóry. Buty posiadają usztywnioną w górnej części cholewkę, w dolnej skóra ułożona jest w charakterystyczną harmonijkę (tzw. miechy).
Prezentowany eksponat nie przypomina dzisiejszych butów zimowych. Został upleciony ze słomy i powiązany misternie sznurkiem. Kształt prezentowanych berlocy kojarzy się raczej ze słomianymi koszyczkami, które można kupić na ludowych jarmarkach. Jak można było w nich chodzić? Czy nie spadały z nóg?
Buty turystyczne używane przez księdza Karola Wojtyłę podczas wypraw turystycznych. Krój półbuta, wykonane z lakierowanej na kolor brązowy skóry, wiązane na bawełniane sznurówki...
Kierpce (gw. kyrpce) — tradycyjne obuwie Podhalan — wykonane z wyprawionej skóry bydlęcej, z długimi rzemieniami służącymi do ich mocowania. Pochodzą z podhalańskiej wsi Bukowina Tatrzańska, gdzie wykonano je na początku XX wieku. Ich wytwórca i czas ostatniego użytkowania nie są znane.
Buty — zniszczone, schodzone, są jak linie papilarne; skóra przyjmuje indywidualny kształt i dopasowuje się, układa się tak, że mogłyby być one formą dla odlewu stopy. W kryminalistyce ślad stopy jest równie ważny jak odciski palców. Badaniem odcisków tego rodzaju (śladów stóp, podeszwy...
Stroje Krakowiaków dzielimy na dwie podstawowe odmiany: Krakowiaków zachodnich (wsie położone na północnych i północno-wschodnich obrzeżach miasta Krakowa, obecnie w większości wchodzące w obręb miasta) oraz Krakowiaków wschodnich (tereny położone na wschód od Krakowa, za umowną linią Jędrzejów...
Ubiór — złożony z kontusza, żupana, spodni, kołpaka, butów i karabeli — należał do rodziny Drohojowskich z Czorsztyna. Kompletny polski ubiór narodowy złożony jest z części zewnętrznej — zwanej kontuszem — i spodniej — zwanej żupanem. Kontusz uszyto z aksamitu. Plecy krojone są w charakterystyczny sposób z tzw. słupem, rozkloszowane systemem głębokich zakładek, podkreślonych naszyciem jedwabnej pasmanterii.
