Przedmioty ze stopów metali szlachetnych były zazwyczaj opatrzone wybijanymi puncą (narzędzie złotnicze) znakami, tzw. cechami. Te niewielkie znaki z liczbami i przedstawieniami ujętymi w różnokształtne pola, które przypominają nieraz ubytki, są niezwykle cennym źródłem informacji o dziele. Możliwe jest wyszczególnienie kilku rodzajów znaków, przy rozpoznaniu ich elementów i funkcji. 

Wynalezione w XV wieku zegary sprężynowe z czasem zaczęto udoskonalać. Stopniowo stawały się one coraz mniejsze, aż na początku XVI wieku posiadały taki rozmiar, że można było stawiać je na stole. Jednym z popularnych typów takich zegarów były czasomierze horyzontalne, których mechanizm umieszczony był w wielobocznej, płaskiej oprawie, z poziomą tarczą od góry. Kształt obudowy kojarzący się z formą ceramicznych kafli piecowych spowodował, że zegary te nazwano „kaflakami”, „kaflowymi” lub po prostu „kaflami” czy „kafelkami”.

Wśród przechowywanych w zbiorach Muzeum Okręgowego w Tarnowie pamiątek po dawnych władzach miejskich wyjątkowe miejsce zajmuje zespół trzech identycznych dzbanów cynowych. Naczynia te powstały w Gdańsku w 1639 roku, prawdopodobnie w warsztacie konwisarskim mistrza Assmusa Viriana.

Korona na Torę, określana jako keter to ozdoba wieńcząca przechowywany w pozycji pionowej zwój Tory, należy do elementów klej kodesz, czyli sprzętów i ozdób zwoju.

Lada Rady Miejskiej to skrzynka, która służyła rajcom do przechowywania pierścienia burmistrzów (pieczęci) i przyborów do pisania (zachowały się do dziś obsadka na stalówkę, kałamarz i piaseczniczka), a może także cennych dokumentów i kosztowności należących do miasta. Słowo „lada” pochodzi od niem. laden — pakować, ładować.

Monstrancja z Korzkwi jest przykładem żywotności form gotyckich i jednocześnie umiejętności łączenia ich z barokowymi, nowoczesnymi w momencie jej powstania. Monstrancja mogła być zmontowana z gotyckiej części górnej oraz XVII wiecznej stopy i trzonu. Istnieje również druga teoria, mówiąca o tzw. „nawrocie do gotyku”, czyli często spotykanym w 1. poł. XVII wieku powrocie do wyrobu anachronicznych wówczas elementów. Jest to przykład długiego okresu produkcji tradycyjnych gotyckich monstrancji wieżyczkowych, gdyż monstrancje promieniste zaczęły pojawiać się w Małopolsce ok. połowy wieku XVII.

Złotnictwo europejskie pomiędzy XVI a XVIII wiekiem osiągnęło niespotykany wcześniej poziom artystyczny i techniczny, co było w bardzo dużym stopniu zasługą niemieckich mistrzów, działających przede wszystkim w największym ośrodku złotniczym — Augsburgu.

Chanukija, czyli lampka oliwna służąca do palenia symbolicznych świateł na pamiątkę odnowienia kultu w Świątyni w Jerozolimie po zwycięskim powstaniu Machabeuszy w 165 roku p.n.e.

Srebrny kur Krakowskiego Bractwa Kurkowego to jeden z najcenniejszych zabytków Muzeum Historycznego Miasta Krakowa. Wybitne dzieło złotnicze renesansowego Krakowa. Niestety nie znamy ani artysty, ani pracowni złotniczej, która rzeźbę ptaka wykonała. Nieliczne z bractw kurkowych mogą się poszczycić...

Głowica wykonana ze złota, z sześcioma piórami w całości pokrytymi rytowanym i cyzelowanym ornamentem roślinnym z niellowanymi płatkami liści i palmetami. Na zakończeniu głowicy wkręcona gruszkowata sterczynka, kameryzowana rubinami i brylantami. Po odkręceniu umożliwia wysunięcie piór. Głowica oddzielona od trzonka pierścieniem z osadzonymi na przemian rubinami i brylantami.