Na podstawie ogólnej analizy można stwierdzić, że prezentowana malowana skrzynia posagowa spełnia wymogi kanonu skrzyń wadowickich. Skrzynia ma kształt pudła z wiekiem, a jej malatura jest wykonana w czterech kolorach: białym, żółtym, czerwonym i ciemnozielonym stanowiącym tło. Ściana frontowa posiada dwa pola zdobnicze w formie kwadratów; uproszczone motywy roślinne. 

Lada cechu krawców jest najstarszą skrzynią cechową w kolekcji Muzeum im. Aleksandra Kłosińskiego w Kętach. Kęccy krawcy założyli jeden najstarszych cechów w mieście, do nich należy też najstarszy zachowany statut, wydany przez króla Zygmunta Augusta w 1558 roku, w którym jest również mowa o skrzyni cechowej. Niestety skrzynia z tego okresu się nie zachowała, natomiast w zbiorach muzeum eksponowana jest nieco młodsza, bo wykonana w 1792 roku.

Skrzynie wianne, posagowe stanowiły tradycyjne wyposażenie panny młodej wnoszone przez nią do nowego gospodarstwa. Stawiało się ją naprzeciw drzwi wejściowych, w widocznym miejscu. Duża, malowana była powodem do dumy.

Skrzynia wchodziła w skład posagu panny młodej. Dziewczyna gromadziła w niej swoje wiano — ubrania: świąteczne koszule, halki, spódnice, zapaski, chusty, prawdziwe korale, płótno domowej roboty, czasem haftowane obrusy. Podczas „przenosin” do domu męża otwierano wieko skrzyni, by sąsiedzi mogli zobaczyć zgromadzony posag.

Skrzynia cechowa nazywana była też skarbcem, ladą lub matką. Ta, należąca do cechu młynarzy i piekarzy w Kętach, wykonana jest z drewna jaworowego i pochodzi z początku XIX wieku. W przeciwieństwie do pozostałych kęckich skrzyń cechowych jest prosta w formie, nie posiada żadnej skrytki, ani dekoracji malarskiej. Tym, co ją wyróżnia, są okucia, które sprawiają, że wygląda bardzo efektownie.

Prezentowany obiekt to wysoka, ciemnozielona skrzynia, wsparta na czterech profilowanych nóżkach z szufladą na dole. Ścianę licową zdobi dekoracja malarska w postaci stojących prostokątów o wklęsło ściętych narożnikach, wyodrębnionych z tła miodowym kolorem i wąską bordową ramką. Środek pól zdobią trójgałązkowe kolczaste bukiety wyrastające z dzbanów. Rysunkiem zbliżone są do naturalnych kwiatów polnych, tylko kolorystyka — czerń, bordo, biel — oraz fantazyjne ulistwienie nadają im nierealistyczny wygląd. Charakter malatury z tendencją do naturalizmu wskazywałby na późną produkcję, a jej nieporadne malarstwo świadczyłoby o wiejskim warsztacie, czy nawet indywidualnej, a nie seryjnej produkcji.

Lada Rady Miejskiej to skrzynka, która służyła rajcom do przechowywania pierścienia burmistrzów (pieczęci) i przyborów do pisania (zachowały się do dziś obsadka na stalówkę, kałamarz i piaseczniczka), a może także cennych dokumentów i kosztowności należących do miasta. Słowo „lada” pochodzi od niem. laden — pakować, ładować.

Prezentowany eksponat należał do cechu kuśnierzy, który ma w Myślenicach wielowiekową, sięgającą czasów średniowiecza, tradycję. Lada cechowa była to bogato zdobiona skrzynia, w której dekoracji przedstawiano zazwyczaj elementy kojarzone z danym rzemiosłem, a która służyła przechowywaniu cennych przyborów, takich jak wilkomy, dokumenty, tłoki pieczętne etc.

W inwentarzu katedry na Wawelu z roku 1563 skrzyneczka została odnotowana jako wymagające naprawy repozytorium na relikwie różnych świętych, noszone w procesjach na feretronie podczas tzw. dni krzyżowych (trzy dni poprzedzające uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego). Była ona wówczas przechowywana w większej skrzynce – relikwiarzu. Zapewne po roku 1620, w bliżej nieznanych okolicznościach, została ukryta – wraz z dwoma innymi relikwiarzami – w schowku w katedrze krakowskiej. Odnaleziono ją dopiero przez przypadek w czasie wizytacji przeprowadzonej przez biskupa krakowskiego Albina Dunajewskiego w dniu 18 marca 1881 roku.