Rzemiosło kuśnierskie w Myślenicach, chociaż nie miało tak bogatego naturalnego zaplecza surowcowego jak miejscowości podhalańskie, również sięga swoją historią średniowiecza. W ciągu wieków liczebność kuśnierzy w miasteczku i rozmiar ich produkcji rękodzielniczej podlegały...

30 marca 1615 roku Mikołaj Spytek Ligęza, dziedziczny pan w Bobrku i Chrzanowie, zatwierdził artykuły cechu sukienników chrzanowskich, ustalające m.in. prawa i obowiązki członków cechu. Przywilej ten jest przechowywany w zbiorach muzeum...

Misiurka jest formą hełmu pochodzenia wschodniego. Popularna była m.in. w Persji i Turcji, skąd przyjęta została do Polski. W wiekach XVII i XVIII tego typu hełmy noszone były m.in. przez towarzyszy pancernych. Prezentowana na portalu misiurka prawdopodobnie pochodzi z Persji.

Tradycje myślenickiego zabawkarstwa sięgają 20-lecia międzywojennego. W miarę prężnym, choć przez krótki czas, ośrodkiem zabawkarskim była Poręba, potem także Trzemeśnia, Łęki i Osieczany. Produkcję tę zapoczątkowali trzej bracia Witasowie z Poręby...

Technika produkcji naczyń z białej porcelany jest uważana za wyjątkowo trudną, ponieważ podczas wypalania w piecu łatwo mogą przeniknąć do środka drobne pyłki, które zabarwią porcelanowe formy, niwecząc w ten sposób cały proces. Jednym z najwybitniejszych współczesnych twórców hakuji jest Manji Inoue (ur. 1929), japoński artysta, który w 1995 roku został uhonorowany zaszczytnym tytułem „Żyjącego Skarbu Narodowego” (Ningen Kokuhō).

Siodło składa się z dwóch łęków, z siedzenia w formie 2 płóz, dwóch strzemion i 2 rzemieni. Łęk przedni i tylny oraz siedzenie są ornamentowane geometrycznie (min. motyw kwiatowej rozety). Strzemiona są w kształcie...

Wilkom był ozdobnym naczyniem służącym do picia piwa w gospodach cechowych w trakcie ważnych uroczystości. Jego nazwa pochodzi od niemieckiego powitania willkommen (z niem. „dobrze witany”). Każdy nowo przybyły gość musiał opróżnić do końca wypełniony trunkiem puchar na cześć związku czeladniczego. Wyrób tych pucharów rozwinął się w Niemczech w 2. poł. XVI wieku, później zaś rozpowszechnił się w całej Europie.

Obesłanie należące do rzeźników w Kętach służyło do wzywania braci rzemieślników na spotkania i różne uroczystości. Informacja przekazana z takim znakiem w ręku była bardzo ważna i należało ją uznać z całą odpowiedzialnością. Posłaniec idący z cechą, najczęściej był nim najmłodszy majster, pojawiał się w warsztacie lub domu rzemieślnika i informował o zarządzeniu starszyzny cechowej. Jeśli nikogo nie zastał, pozostawiał znak napisany kredą na drzwiach lub stole.

Koszyce jako miasto funkcjonujące na prawie magdeburskim miało dogodne warunki do rozwoju rzemiosła. Dodatkowo na rozwój rzemiosła wpływały: przebiegające przez Koszyce trakty handlowe (królewski i kijowski), port rzeczny w Morsku, cotygodniowe targi...

„Wewnątrz w tej chacie wszystko nosi piętno upodobań artystycznych (…)” – pisał Stanisław Witkiewicz o góralskim domu. Równocześnie z architekturą w stylu zakopiańskim rozwijała się sztuka użytkowa inspirowana podhalańszczyzną. Koncepcja Witkiewicza od początku zakładała zasadę kompletności, a więc tworzenia architektury wraz z wystrojem wnętrz, począwszy od meblarskiego wyposażenia po najdrobniejsze zdobnicze detale. Tak jak chata góralska stanowiła wzór dla architektury, tak wyposażenie jej wnętrza z poszczególnymi sprzętami inspirowało projekty stylowe dla meblarstwa i sztuki użytkowej, bowiem „wszystko to musiało być wytworzone z materiału form, jakie się znalazły w sztuce ludowej”.