|
Misa kościelna Naczynie cynowe identyfikowane jako misa kościelna. Mogło służyć w czasie chrztu lub w czasie innych czynności liturgicznych, na przykład jako umywalka kapłańska, tak zwany lawaterz. Pochodzi prawdopodobnie z jednego z drewnianych kościołów w Kętach, które zostały rozebrane na polecenie władz austriackich. Kościoły te znajdowały się przy ulicy Świętokrzyskiej i Wszystkich Świętych. Rozebrano je po wielkim pożarze w 1797 roku. |
„Kraków, klasztor ss. Norbertanek” Zdjęcie przedstawia widok zespołu klasztornego od strony południowo-wschodniej z brzegu Wisły. Po prawej stronie pola obrazowego widoczna jest sylweta fasady kościoła, z dachem z wieżyczką na sygnaturkę, obok wieża zegarowa z wysokim hełmem. Po lewej stronie przedstawiony jest kompleks zabudowy klasztornej z wydłużonym skrzydłem od południa. Od frontu widoczny jest wysoki mur... |
Fotografia „Kościół w Mistrzejowicach” Stanisława Gawlińskiego Nowa Huta miała wyjątkowe szczęście do całej rzeszy znakomitych fotografików. Niektórzy towarzyszyli jej nieomal od pierwszego dnia powstania. Innych przyciągał „romantyzm budów” bądź dostawali tu po prostu mieszkanie. Kolejni przyjeżdżali wykonać zlecenie redakcji... |
Sutanna i piuska papieża Jana Pawła II Biała sutanna zapinana na małe guziki (podobnie jak czerwone buty) stanowi codzienny strój papieża. Biel symbolizuje czystość duszy i ciała. Historia papieskiego stroju takiej barwy sięga czasów Piusa V — dominikanina, który podczas swojego pontyfikatu (1566–1577) wprowadzał postanowienia soboru trydenckiego związane między innymi z odnowieniem obyczajów hierarchii Kościoła. Sutanna, która należała do Jana Pawła II, jest szczególna ze względu na to, że na jednej z wewnętrznych kieszonek wyszyto adnotację „6–10 VI 1979 r. Kraków” — datę, która pokrywa się z datą pierwszej pielgrzymki do Polski (2–10 VI 1979 roku). |
Sutanna księdza Karola Wojtyły Karol Wojtyła przyjął święcenia kapłańskie 1 listopada 1946 roku z rąk Kardynała Sapiehy. Mszę prymicyjną odprawił następnego dnia w krypcie św. Leonarda w Katedrze Wawelskiej. Decyzję o wstąpieniu do seminarium podjął w 1942 roku (wstąpił do niego w październiku, choć już od wczesnego dzieciństwa wszystko wskazywało na wybór takiej drogi). Seminarium krakowskie w czasach okupacji działało w konspiracji. Po 6 sierpnia 1944 roku, nazywanym „czarną niedzielą” — kiedy to w wyniku akcji odwetowej za wybuch powstania warszawskiego gestapo zatrzymało bardzo wielu młodych mężczyzn, w tym także duchownych — młodzi klerycy ukrywali się w pałacu biskupim pod opieką kardynała Sapiehy. |
Kadzielnica (trybularz) Jan Branicki z Ruszczy, starosta Niepołomicki w latach 1585-1611, szczególnie dbał o kościelne paramenty (szaty, naczynia liturgiczne i wszelkie sprzęty niezbędne do sprawowania liturgii i celebrowania kultu), fundując dla niepołomickiej świątyni: ornaty, dalmatyki, kapy, alby, kadzielnicę czy ampułki; jego żona Anna: obrusy ołtarzowe, welon, monstrancję i czarną zasłonę na ołtarz używaną podczas Wielkiego Postu. Kadzielnica będąca namacalnym dowodem jego czasów nosi wokół czaszy inskrypcje w języku łacińskim następującej treści: „IOANES DE RVSCZA BRANICZKI WENATOR CRAC’ CAPITANEVS NIEPOLOMIENSIS ECCLESIE DONAVIT”. |
Kafel z herbem Nałęcz biskupa Piotra Gembickiego W 1845 roku w Pamiątce z Krakowa Józef Mączyński wspomniał o istnieniu dwóch „starożytnych pieców” w pałacu biskupim w Krakowie. Piece zbudowane z kafli dekorowanych herbami biskupów: Marcina Szyszkowskiego (Ostoja) oraz Piotra Gembickiego (Nałęcz) już w połowie XVIII wieku były w złym stanie, co odnotowano w rewizjach pałacu. Jednak dzięki dużym, barwnym kaflom były z pewnością bardzo dekoracyjne. Niestety, w roku 1850 piece podzieliły los pałacu biskupiego, który spłonął podczas wielkiego pożaru Krakowa, a do dziś zachowały się jedynie pojedyncze kafle oraz ich fragmenty. |
Komża kardynała Karola Wojtyły Biała, suto marszczona komża zapinana z przodu na guziczek. Przy rękawach zdobiona białym haftem na czerwonej podbitce. Na prawym rękawie widoczne są dwie małe plamki. |
Płaszcz z pelerynką i biret biskupa Karola Wojtyły Prezentowany obiekt to bordowy płaszcz biskupi Karola Wojtyły zapinany na ozdobną haftkę. W komplecie znajduje się bordowy biret. |
Sutanna i biret kardynała Karola Wojtyły Czerwona sutanna to strój kardynalski Karola Wojtyły. Wykonano ją z cienkiego materiału. W skład kompletu wchodzi również pelerynka (mucet) wzmocniona dodatkowym podbiciem oraz biret. |
Szkaplerz Karola Wojtyły Szkaplerz, którego tradycja sięga XIII wieku, to z jednej strony przywilej, z drugiej — zobowiązanie. Ktoś, kto go przyjmuje, praktykując wedle zaleceń nabożeństwo (za sprawą Jana XXII, który ogłosił „przywilej sobotni”), otrzymuje obietnicę tego, że w pierwszą sobotę po śmierci zostanie wybawiony... |
Rzeźba „Chrystus Zmartwychwstały” Dzieło pochodzi z nieistniejącego już kościoła w Mogilanach. Był to kościół drewniany, wybudowany przed 1440 rokiem, który przetrwał do początku XVII wieku (prawdopodobnie spłonął). Jedyne, co po nim pozostało, to prezentowana rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego, odnaleziona na strychu w 1965 roku. Po konserwacji, w 1968 roku została przekazana do Muzeum Regionalnego w Myślenicach jako dar Urzędu Parafialnego w Mogilanach. |
Gotycka herma relikwiarzowa Hermą nazywane są relikwiarze przybierające formy antropomorficzne, szczególnie popiersia, na których froncie znajduje się reservaculum na relikwię. Cechy stylistyczne tej rzeźby, w tym szczególnie charakterystyczny sposób rzeźbienia twarzy i włosów pozwala ją przypisać do grupy rzeźb małopolskich powstałych w warsztacie anonimowego Mistrza tworzącego w nurcie górnoreńsko-monachijskim. |
Stuła krótsza z późnorenesansowego kompletu szat liturgicznych Stuła krótsza, podobnie jak stuła dłuższa z tego samego kompletu szat, została uszyta z czerwonego atłasu jedwabnego, z wzorem roślinnym broszowanym złotą nicią. Zakończenie obszyto złotą lamówką (galonem) o geometrycznym wzorze o szerokości 1,2 cm. Na zakończeniach i w części środkowej ozdobiono ją krzyżami ze złotej lamówki. Dodatkowo na środku, w XX wieku, doszyto kołnierzyk z kawałka koronki. |
Stuła dłuższa z późnorenesansowego kompletu szat liturgicznych Stuła jest częścią stroju liturgicznego używanego w liturgii wielu Kościołów chrześcijańskich. Ten długi pas tkaniny zakładany jest na szyję kapłana, a jego końce swobodnie opadają na pierś (w przypadku diakona zakładana jest ukośnie: z lewego ramienia na prawą stronę). Stuły jako elementu wchodzącego w skład zestawu szat liturgicznych używa się od początku średniowiecza. Symbolizuje ona urząd duchowny jako jarzmo Boże. |
Czy wiesz, że Chrzcielnice w Polsce Historia chrzcielnic siega początków chrześcijaństwa na ziemiach polskich. Najstarsze romańskie chrzcielnice najliczniej zachowały się na terenach dawnego państwa zakonu krzyżackiego oraz na Śląsku. Z kolei najwięcej chrzcielnic późnogotyckich znajduje się na terenach dzisiejszej Małopolski. Do XVI/XVII wieku wyposażenia wnętrza sakralnego jeszcze często wykonywane były z kamienia, licznie zachowane przykładowo na Śląsku. W nowożytności częściej jednak wykonywano je z drewna, przez wzgląd na jego dostępność i mniejszy koszt materiału, pokryte polichromią, bądź marmoryzacją, imitowały kamień. Z kolei w bogatszych parafiach, w większych ośrodkach miejskich zastępowano je w latach późniejszych nowymi, odlanymi najczęściej z brązu, stare niszcząc. |
Feretron przedstawiający św. Annę Samotrzeć i Chrystusa w koronie Zabytek datowany jest na przełom XVII i XVIII wieku i pochodzi z rozebranego w 1894 roku szczawnickiego drewnianego kościoła, wzniesionego w 1550 roku. |
Akt erekcyjny króla Kazimierza Wielkiego z 4 października 1358 roku Na prośbę króla 12 czerwca 1350 roku biskup krakowski Bodzanta utworzył parafię we wsi królewskiej Niepołomice, reorganizując tym samym przyległe do parafii tereny wiejskie. Akt erekcyjny króla Kazimierza Wielkiego spisany na pergaminie 4 października 1358 roku został sporządzony w... |
Wael Shawky, „Digital Church” W filmie Digital Church Wael Shawky próbuje połączyć dwa światy, chrześcijański i islamski, poprzez odtworzenie w przestrzeni kościoła katolickiego sury poświęconej życiu Marii, matki Jezusa, zapisanej w świętej księdze muzułmanów. Artysta wykorzystuje tradycyjną dla świata islamskiego śpiewną recytację wersetów, posługując się przy tym językiem arabskim, do niedawna uznawanym za jedyny język, w którym tekst Koranu miał wartość modlitewną. Mimo że recytowana sura dotyczy wydarzeń dobrze znanych chrześcijańskim wiernym, forma jej przekazywania jest dla nich obca i niezrozumiała, a nawet – ze względu na wybór miejsca recytacji – może być odebrana jako bluźniercza. |
„Zakopane. Górale pod kościołem” Fotografia przedstawia liczną grupę górali stojących pod nowym kościołem parafialnym przy Krupówkach (pod wezwaniem św. Rodziny). Jest rok 1901. Fotografia daje wyobrażenie stroju i obyczajów górali, przedstawia też fragmentaryczny widok nowego w tamtych czasach kościoła. Stanowi przykład dobrej fotografii amatorskiej w technice czarno-białej, tonowanej, a pochodzi z albumu krakowskiej rodziny Pusłowskich. Autorem zdjęcia mógł być Ksawery Pusłowski. Muzeum Historii Fotografii posiada trzy takie albumy zawierajace przedstawienia Tatr, Zakopanego, Pienin, wsi Frydman, wybrzeża Morza Śródziemnego, Bretanii, Krakowa i inne widoki. Kilka fotografii przedstawia też chłopów podkrakowskich na targu na placu Szczepańskim w Krakowie. |