Prezentowane okazy to skamieniałości z zachowanymi pojedynczo trzema zębami rybojaszczura datowanymi na okres górnej jury, a więc od —163 mln do —145 mln lat temu.

Prezentowany młynek ma napęd ręczny — korbkę (wygięty pałąk zakończony drewnianą rączką). Zbiornik do mielenia jest półokrągły, od dołu połączony z kwadratową obudową, w której znajduje się drewniana skrzynka. Młynek jest przykręcany do podłoża za pomocą dwóch śrub. Tył był pomalowany na kolor zielony

Koncerz to rodzaj broni białej o charakterystycznej długiej, wąskiej głowni przeznaczonej do kłucia. W Polsce stosowany był jako jeden z elementów uzbrojenia jazdy husarskiej. Prezentowany egzemplarz jest równocześnie doskonałym przykładem oręża luksusowego, odznaczającego się nie tylko bogactwem materiału i dekoracji, ale również połączeniem broni białej z palną.

Pojemnik w kształcie ludzkiej dłoni zaciśniętej w pięść przeznaczony do przechowywania tabaki. Wykonany z drewna dębowego, z wydrążonym prostokątnym wnętrzem nakrytym cienkim wieczkiem. Płytka wieka w partii nadgarstka, mocowana na skórzanym zawiasie. Zakończona występem służącym do podważania paznokciem. Tabakierka pokryta jest ciemnobrązową politurą.

Flandryjska ciężka kusza wałowa z naciągiem za pomocą tzw. windy angielskiej. Kusza reprezentuje typ zachodnioeuropejskiej ciężkiej kuszy piechoty, używanej przy oblężeniach lub obronie miast. Stanowi późną odmianę, w której zastosowano ulepszenia konstrukcyjne — wprowadzono ruchomy celownik, zmodyfikowano dźwignię spustową. Według XVI–wiecznych kronik wiadomo, iż skuteczność tego typu kuszy była duża. Dobry kusznik raził nieopancerzonego przeciwnika na odległość 650 kroków, z szybkością jednego strzału na minutę.

Donatywy (z łac. donum — dar) to specjalna kategoria numizmatów o cechach zarówno monet (wielokrotność dukata), jak i medali (wysoki poziom artystyczny). Miały charakter upominku wręczanego monarchom lub wybitnym dostojnikom w celu uzyskania ich przychylności, świadcząc jednocześnie o potędze i świetności swoich emitentów. W  Rzeczypospolitej były wybijane na zlecenie bogatych miast — Gdańska i Torunia.

Pełnoplastyczna, całopostaciowa rzeźba przedstawia gladiatora rzymskiego z uniesionym ramieniem. Na postumencie został wyryty napis: „Ave Caesar! Morituri te salutant” („Niech żyje Cezar! Idący na śmierć cię pozdrawiają”). Gladiator to, sądząc po atrybutach, najprawdopodobniej retiarius (sieciarz). Walczył on trójzębem lub harpunem zrobionym z ości tuńczyka, sztyletem oraz siecią, którą zarzucał przeciwnikowi na głowę.
Polska publiczność zwracała przede wszystkim uwagę na słowiańską fizjonomię wojownika, dopatrując się w dziele Welońskiego ukrytego przesłania narodowego. Świadomość narodowa kazała widzieć w tej klasycznej, na wskroś akademickiej pracy alegorię sytuacji Polaków pod zaborami. Odnajdywano ją w losie rzymskiego gladiatora, którego życie zależne było od jego właściciela.

FK mała to niewielkich rozmiarów przenośna maszyna do pisania, należąca do najbardziej charakterystycznych przykładów listówki z pierwszej połowy XX wieku. Jej produkcję, na podstawie patentu zakupionego od szwajcarskiej firmy Paillard, rozpoczęła w 1938 roku warszawska Fabryka Karabinów (F.K).
Maszyna była wyposażona w powszechny w swoich czasach mechanizm dźwigniowo-czcionkowy z dwurejestrową klawiaturą.

Maszyna „Picht” to przystosowana dla niewidomych maszyna do pisania alfabetem Braille’a, wynaleziona przez Oskara Pichta w 1899 roku. Jej produkcję rozpoczęto trzy lata później.
Pierwsze pojedyncze egzemplarze maszyn do pisania dla niewidomych powstawały już wcześniej (od XVIII wieku), ale pozwalały one na korespondencję tylko z widzącymi. Opracowanie w 1825 roku przez Louisa Braille’a pisma dla niewidomych, upowszechnionego w drugiej połowie XIX wieku, stworzyło nowe możliwości, które wykorzystał wynalazca i późniejszy dyrektor ośrodka dla niewidomych w Bydgoszczy — Oskar Picht.