Tkanina wykonana techniką gobelinową oraz tzw. latajacej igły. Detal ten pochodzi z tuniki koptyjskiej.

Obraz Henryka Siemiradzkiego Pochodnie Nerona, zwany również Świeczniki chrześcijaństwa, zapoczątkował zbiory Muzeum Narodowego w Krakowie. Artysta uwiecznił na nim jeden z najtragiczniejszych momentów w historii chrześcijaństwa — opisane przez Swetoniusza i Tacyta spalenie rzekomych sprawców pożaru, jaki wybuchł w Rzymie za panowania Nerona w 64 roku n.e.

Kompozycje złożone z kilku osób stanowią rzadkość wśród przedstawień na stelach z Kom Abu Billou. Relief ukazuje parę małżeńską ze stojącymi po obu stronach orantami, będącymi ich dziećmi. Stela jest znacznie uszkodzona; brakuje jej górnej części, ale nie przeszkadza to w odtworzeniu całości sceny.

Stela przedstawia chłopca w charakterystycznej dla sztuki wczesnochrześcijańskiej pozycji oranta, czyli postaci modlącej się z rękoma wzniesionymi ku górze. Taka forma ukazania zmarłego symbolizować miała duszę zbawioną. To jedyna tego typu stela z nekropolii w Kom Abu Billou znajdująca się w zbiorach polskich. Dzięki odczytaniu zachowanej częściowo inskrypcji, wiemy, że chłopiec zmarł w wieku lat 5 i miał na imię Bes.

Oryginał odlany z brązu znajduje się w Galerii Narodowej w Pradze. Niegdyś znajdował się na trzecim dziedzińcu praskiego zamku na Hradczanach, gdzie obecnie stoi brązowa kopia. Oryginał powstał zapewne w roku 1373 i został ufundowany przez króla czeskiego i cesarza rzymskiego Karola IV Luksemburskiego, który był natenczas u szczytu potęgi.

Historia chrzcielnic siega początków chrześcijaństwa na ziemiach polskich. Najstarsze romańskie chrzcielnice najliczniej zachowały się na terenach dawnego państwa zakonu krzyżackiego oraz na Śląsku. Z kolei najwięcej chrzcielnic późnogotyckich znajduje się na terenach dzisiejszej Małopolski. Do XVI/XVII wieku wyposażenia wnętrza sakralnego jeszcze często wykonywane były z kamienia, licznie zachowane przykładowo na Śląsku. W nowożytności częściej jednak wykonywano je z drewna, przez wzgląd na jego dostępność i mniejszy koszt materiału, pokryte polichromią, bądź marmoryzacją, imitowały kamień. Z kolei w bogatszych parafiach, w większych ośrodkach miejskich zastępowano je w latach późniejszych nowymi, odlanymi najczęściej z brązu, stare niszcząc.

W filmie Digital Church Wael Shawky próbuje połączyć dwa światy, chrześcijański i islamski, poprzez odtworzenie w przestrzeni kościoła katolickiego sury poświęconej życiu Marii, matki Jezusa, zapisanej w świętej księdze muzułmanów. Artysta wykorzystuje tradycyjną dla świata islamskiego śpiewną recytację wersetów, posługując się przy tym językiem arabskim, do niedawna uznawanym za jedyny język, w którym tekst Koranu miał wartość modlitewną. Mimo że recytowana sura dotyczy wydarzeń dobrze znanych chrześcijańskim wiernym, forma jej przekazywania jest dla nich obca i niezrozumiała, a nawet – ze względu na wybór miejsca recytacji – może być odebrana jako bluźniercza.

Kamienie szlachetne przez wieki były pożądane nie tylko ze względu na swoje piękno. Wierzono, że odpowiednio dobrane, leczą rozmaite przypadłości i choroby. Niektóre z nich stawały się bezpośrednim składnikiem mikstur leczniczych. Sproszkowane perły, które, jak sądzono, powstały z boskiej łzy...

Stela została zakupiona w Kairze u Eliego Alberta i Josepha Abermayora przez żołnierzy Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich podczas II wojny światowej. Scena wyobraża zmarłego leżącego na kline (gr. łoże) i stojącą naprzeciw niego orantkę. Mężczyzna na łożu ubrany jest w chiton (gr. szata bez rękawów, spinana na ramionach) z krótkimi rękawami i himation (gr. prostokątna wełniana tkanina noszona w Grecji jako szata wierzchnia) zrolowany w pasie, owinięty wokół lewej dłoni. W prawej wyciągniętej ręce trzyma kantharos (gr. naczynie na wino). Stojąca przed nim kobieta, ukazana en face, odziana w ten sam sposób, co mężczyzna, unosi ręce ku górze w geście modlitewnym. Pod sceną umieszczona jest inskrypcja. Imię zmarłego zachowało się tylko częściowo; brzmiało być może Sosas. Czytelne pozostało imię jego ojca — Chajremon, a także imię matki zmarłego — Izydora, niezwykle popularne w Egipcie w okresie rzymskim.