|
Czy wiesz, że Serwisy stołowe dawniej Naczynia, prócz swojej głównej funkcji użytkowej, zaczęły z czasem pełnić również rolę dekoracyjną, świadczącą o statusie ich właściciela. Początkowo miały uniwersalny charakter, jednak wraz z rozbudową ceremoniału związanego z jedzeniem i jego oprawy przeszły swoistą metamorfozę. Przede wszystkim ilość naczyń znacząco się powiększyła, gdyż utensylia o określonej formie przeznaczone były już do konkretnych dań. Odpowiedni dobór naczyń przeznaczonych do danych posiłków i napojów tworzył serwis (śniadaniowy, obiadowy, do herbaty, do kawy, do czekolady etc.), czyli komplet charakteryzujący się jednolitą dekoracją. Poszczególne serwisy mogły należeć do jednej całości wraz z serwisem obiadowym, najczęściej jednak stanowiły odrębne komplety. Szczególny rozwój bogato dekorowanych i rozbudowanych serwisów charakterystyczny był dla XVIII wieku, kiedy do użycia wchodziły wyroby z fajansu i porcelany, zastępując powoli gliniane i metalowe naczynia. |
Figurka kobiety karmiącej drób Około połowy XVIII wieku modne stało się zastawianie stołów z okazji największych uroczystości porcelanowymi figurami tworzącymi bogate programy ikonograficzne. Na całej długości stołu, obok srebrnych i porcelanowych naczyń, na lustrzanej tafli lub barwionym piasku komponowano wielopostaciowe dekoracje w formie ogrodowych szpalerów, ulicy czy pałacowej galerii. |
Figurka kobiety sprzedającej winogrona Około połowy XVIII wieku modne stało się zastawianie stołów z okazji największych uroczystości porcelanowymi figurami tworzącymi bogate programy ikonograficzne. Na całej długości stołu, obok srebrnych i porcelanowych naczyń na lustrzanej tafli lub barwionym piasku komponowano wielopostaciowe dekoracje w formie ogrodowych szpalerów, ulicy czy pałacowej galerii. |
Figurka kobiety w stroju łowieckim Około połowy XVIII wieku modne stało się zastawianie stołów z okazji największych uroczystości porcelanowymi figurami tworzącymi bogate programy ikonograficzne. Na całej długości stołu, obok srebrnych i porcelanowych naczyń na lustrzanej tafli lub barwionym piasku komponowano wielopostaciowe dekoracje w formie ogrodowych szpalerów, ulicy czy pałacowej galerii. |
Imbryk z nakrywką Wczesna forma imbryczka, której projekt łączony jest z nadwornym złotnikiem drezdeńskim Johannem Jakobem Irmingerem, została uzupełniona dekoracją malarską poza manufakturą, ponad dwadzieścia lat po wykonaniu samego naczynia. Linearny, jakby graficzny sposób malowania przypisuje się działającemu w Bayreuth hausmalerowi Christianowi Danielowi Buschowi. |
Czy wiesz, że „(…) a była to słynna porcelana saska z Myszny (Meissen)” Dwa łukowato wygięte i skrzyżowane kobaltowe miecze są znakiem rozpoznawczym wytwórni porcelany w Miśni i od ponad trzystu lat sygnują jej wyroby. To właśnie miśnieńska Królewska Manufaktura jako pierwsza rozpoczęła produkcję europejskiej porcelany. Pilnie strzeżoną tajemnicę jej fabrykacji odkrył Ehrenfried Walther von Tschirnhaus we współpracy z Johannem Friedrichem Böttgerem w 1708 roku. Pod zarządem tego ostatniego za sprawą dekretu królewskiego Kursächsische Manufaktur w 1710 roku rozpoczęła pracę w zamku Albrechtsburg w Miśni. |
Figurka Polaka Około połowy XVIII wieku modne stało się zastawianie stołów z okazji największych uroczystości porcelanowymi figurami tworzącymi bogate programy ikonograficzne. Wśród przedstawień typów narodowych, niewątpliwie egzotycznych dla zachodniej Europy, znalazła się duża seria Polaków, których bogate sarmackie stroje czy wschodnia dekoracja zakrzywionych szabli musiała fascynować na saskim dworze. |
Figurka Polaka Około połowy XVIII wieku modne stało się zastawianie stołów z okazji największych uroczystości porcelanowymi figurami tworzącymi bogate programy ikonograficzne. Wśród przedstawień typów narodowych, niewątpliwie egzotycznych dla zachodniej Europy, znalazła się duża seria Polaków, których bogate sarmackie stroje czy wschodnia dekoracja zakrzywionych szabli musiała fascynować na saskim dworze. |
Figurka Polki Około połowy wieku XVIII modne stało się zastawianie stołów z okazji największych uroczystości porcelanowymi figurami tworzącymi bogate programy ikonograficzne. Na całej długości stołu, obok srebrnych i porcelanowych naczyń na lustrzanej tafli lub barwionym piasku komponowano wielopostaciowe dekoracje w formie ogrodowych szpalerów, ulicy czy pałacowej galerii. |
Puszka na tabakę Powszechna w całej Europie wieku XVII i XVIII moda na zażywanie tabaki spowodowała wykształcenie się odrębnej kategorii naczyń. Do sprzedawania tabaki służyły majolikowe wazy apteczne, do przechowywania – różnego rodzaju puszki, a do zażywania – rozmaite formy tabakierek, także porcelanowych. |
Puszka na herbatę Wraz z rozpowszechnieniem mody na picie zamorskich napojów, takich jak kawa, herbata i czekolada, europejskie manufaktury opracowywały niezbędne naczynia. Początkowo wzorowano je na znanych formach chińskich czy japońskich, jednak stopniowo modele zyskiwały nowe, nieznane na Wschodzie, kształty. |
Lichtarz z serwisu zwanego łabędzim Serwis zwany łabędzim, najsłynniejszy z porcelanowych serwisów, został wykonany w latach 1737–1742 w Królewskiej Manufakturze w Miśni na zlecenie hrabiego Henryka Brühla, późniejszego pierwszego ministra Augusta III. Okazją do jego zamówienia był ślub Brühla z Marią Anną Kolowrat-Krakowský. Autorem projektu i wykonawcą większych części był Johann Joachim Kaendler, z którym współpracowali Johann Friedrich Eberlein oraz Johann Gottlieb Ehder. |
Dzbanek do kawy Dzbanek kształtu gruszkowatego, z wyodrębnioną stopą. Silnie wygięty wylew został podparty plastycznym maszkaronem. Ucho w kształcie litery J ozdobiono u góry i u dołu wolutami, z wierzchu plastycznymi listkami i palmetą. Dzbanek ma kopulastą nakrywę z kołnierzem. |
Figurka śpiewającej małpy – z serii „Małpia orkiestra” Popularnym w XVIII wieku przedstawieniem, zaczerpniętym z wydanych w 1711roku grafik Jeana Beraina, były małpy, jako temat ikonograficzny zwany singerie. Sceny z tańczącymi, muzykującymi czy polującymi małpami, ubranymi w modne stroje dekorowały królewskie wnętrza pałacowe w Marly, Anet czy Chantilly. Realistyczne małpy były wielokrotnie modelowane przez Kaendlera. |
Figurka małpy grającej na rogu – z serii „Małpia orkiestra” Popularnym w XVIII wieku przedstawieniem, zaczerpniętym z wydanych w 1711 roku grafik Jeana Beraina, były małpy, jako temat ikonograficzny zwane singerie. Sceny z tańczącymi, muzykującymi czy polującymi małpami, ubranymi w modne stroje dekorowały królewskie wnętrza pałacowe w Marly, Anet czy Chantilly. Realistyczne małpy były wielokrotnie modelowane przez Kaendlera. |
Cukiernica z serwisu Aleksandra Józefa Sułkowskiego Cukiernica z nakrywą, w formie owalnej, puklowanej i spłaszczonej wazy na czterech wolutowych nóżkach. Nakrywę wieńczy uchwyt w kształcie szyszki. Nóżki złożone są z dwudzielnych rollwerków, pomiędzy którymi umieszczono kobiece maski w palmetowych koronach, od tyłu dodatkowo dekorowane plastycznym liściem akantu. Wokół krawędzi widzimy charakterystyczny relief plecionki nazywany wzorem Sułkowskiego (Sułkowski Ozier). |
Solniczka porcelanowa z figurką Murzynki z koszem Solniczka porcelanowa w kształcie figurki z pojemnikiem na sól. Bardzo dekoracyjna postać murzynki z koszem powstała w najstarszej europejskiej manufakturze porcelany w Miśni, położonej niedaleko Drezna. Została wykonana według modelu opracowanego przez Johanna Friedricha Eberleina w 1741 roku... |
Czy wiesz, że „Białe złoto”, czyli o początku europejskiej porcelany Chińska i japońska porcelana była niegdyś niezwykle cenionym i pożądanym w Europie towarem, który importowano do niej już w średniowieczu. Nazywano ją „białym złotem”, zyskała bowiem wartość porównywalną do tego kruszcu i często go zastępowała. W nowożytności w związku z modą na orientalizm cieszyła się tak dużą popularnością, że czynione były rozmaite starania mające na celu odkrycie sposobu jej produkcji, stanowiącego jedną z najpilniej strzeżonych tajemnic Wschodu. |
Figura Augusta III Sasa Figura wzorowana na obrazie wykonanym w roku 1737 przez Louisa de Silvestre’a, nadwornego malarza Augusta III. Projekt rzeźby został wykonany w styczniu 1740 roku na polecenie hrabiego Henryka Brühla przez Johanna Joachima Kändlera; prace rzeźbiarskie trwały do jesieni 1741 roku, przy współpracy Johanna Friedricha Eberleina i, w niewielkim zakresie, Johanna Gottlieba Ehdera. |
Wpis bloga Słodkie małpki z porcelany i zinstytucjonalizowana państwowa przemoc |