Motyw zdobienia żydowskiej obrączki ślubnej modelem budowli pojawił się już w średniowieczu. Zwieńczenie przybierało formę wyobrażenia wspólnego domu, w którym zamieszka para młoda, bądź też — jak w prezentowanym na naszym portalu pierścieniu — symboliczne przedstawienie Świątyni Jerozolimskiej. Zburzenie Świątyni...
Ślubna obrączka — w zgodzie z tradycją — zakładana jest przez pana młodego pannie młodej, jako symboliczne poświadczenie umowy ślubnej (ketuby). Obrączka ta musi być skromna, bez szlachetnych kamieni, ponieważ panna młoda nie powinna mieć wrażenia, że otrzymuje przedmiot dużej wartości, w obawie...
Obecnie większość kobiet nosi kimono podczas uprawiania japońskich sztuk tradycyjnych, jak ikebana czy ceremonia parzenia herbaty, lub ważnych spotkań rodzinnych. Jednym z takich wydarzeń jest japoński ślub w obrządku shintoistycznym. W zestawie kilku kimon zakładanych tego dnia panna młoda ma czerwone wierzchnie kimono tzw. uchikake. Swoją formą i kształtem nawiązuje ono do dawnych strojów dworskich z epoki Heian i jako jedyne spośród kimon nie jest przewiązywane pasem obi.
Żydowskie obrączki ślubne, zgodnie z nakazami religijnymi, były skromne, bez szlachetnych kamieni. Panna młoda nie powinna była bowiem mieć wrażenia, że otrzymuje przedmiot dużej wartości, ponadto w ten sposób zacierane były między małżonkami różnice majątkowe.
Para Młoda jest obiektem ze spektaklu Teatru Cricot 2 Qui non ci torno più (Nigdy tu już nie powrócę), który powstawał w Krakowie i Mediolanie w latach 1987–1988. Premiera spektaklu odbyła się 23 czerwca 1988 roku w Piccolo Teatro Studio w Mediolanie. Spektakl Nigdy tu już nie powrócę jest podsumowaniem dotychczasowej twórczości teatralnej Tadeusza Kantora. Dokonywana przez niego synteza obejmuje postacie, przedmioty, kostiumy, manekiny, a także motywy i całe sceny z poprzednich spektakli, począwszy od Powrotu Odysa zrealizowanego w 1944 roku w Podziemnym Teatrze Niezależnym, po ostatni spektakl — Niech sczezną artyści (1985).
Oprawa na Megillat Ester, czyli futerał na pergaminowy zwój księgi Estery. Biblijna księga Estery opowiada o udaremnieniu przez królową Esterę, żonę perskiego króla Ahaswerusa, planu ministra Hammana, którego celem była zagłada żydów zamieszkujących imperium perskie. Na pamiątkę tych wydarzeń 14 i 15 dnia miesiąca Adar żydzi obchodzą święto Purim o bardzo radosnym charakterze.
Jedna z cenniejszych włoskich skrzyń renesansowych zgromadzonych w wawelskich zbiorach. Zwraca uwagę kształtem zwężającego się do dołu korpusu wspartego na lwich łapach, nawiązującym do antycznych sarkofagów, którym zawdzięcza swoją potoczną nazwę – „skrzynia sarkofagowa”.
Pierścień zaślubinowy żydowski, zakupiony w 1985 roku w „Desie”. Nic nie wiemy o jego właścicielce. Obrączkę ozdobiono filigranem układającym się w spiralny wzór oraz hebrajskim napisem Mazel Tow (z hebr. „Na szczęście”).
