|
 Lampka karbidowa górnicza Lampka pochodzi z jednej z olkuskich kopalni. Została ofiarowana muzeum w 1986 roku przez inż. Władysława Wasia, byłego pracownika kopalni „Olkusz”. |
 Rzeźba „Popiersie Feliksa Jasieńskiego” Konstantego Laszczki Feliks Jasieński (1861—1929), pseudonim „Manggha”, wybitny koneser sztuki, mecenas i kolekcjoner, był człowiekiem wszechstronnie wykształconym i uzdolnionym muzycznie. Swą działalnością na polu sztuki, poglądami, publikacjami, a także udostępnianiem zgromadzonych zbiorów, w tym bogatej kolekcji grafiki japońskiej i zachodnioeuropejskiej oraz przedmiotów użytkowych z Dalekiego Wschodu, wywarł znaczny wpływ na kulturę artystyczną Krakowa przełomu XIX i XX stulecia. |
 Misa kościelna Naczynie cynowe identyfikowane jako misa kościelna. Mogło służyć w czasie chrztu lub w czasie innych czynności liturgicznych, na przykład jako umywalka kapłańska, tak zwany lawaterz. Pochodzi prawdopodobnie z jednego z drewnianych kościołów w Kętach, które zostały rozebrane na polecenie władz austriackich. Kościoły te znajdowały się przy ulicy Świętokrzyskiej i Wszystkich Świętych. Rozebrano je po wielkim pożarze w 1797 roku. |
 Żeliwny piec łazienkowy Czteroczęściowy piec żeliwny przeznaczony do podgrzewania wody w łazience, na trzech nóżkach, z prostokątnym paleniskiem. Dekoracja geometryczna, roślinna, a w środkowej części figuralna. |
 Lampa olejowa górnicza Olejowa lampka górnicza z knotem. W drugiej połowie XVIII wieku górnicy zaczęli używać blaszanych lamp olejowych, w których paliwem był najczęściej olej zmieszany z naftą. Lampa ta składała się z futrolu — koszyczka na zbiornik oleju, z półtulejką knotową, sztyfką — oraz z duszy. |
 Siekierka z tulejką Zdobiona siekierka z tulejką i uszkiem znaleziona w latach 70. ubiegłego wieku na polu w Gorzycach koło Żabna. Uszko miało walor użytkowy, służyło do przymocowania siekierki do zagiętego pod kątem prostym i wchodzącego w tulejkę trzonka. Na trzonki wybierano kawałki drewna, które w sposób naturalny były wygięte. |
 „Portret Wojciecha Weissa” Xawerego Dunikowskiego Portret Wojciecha Weissa autorstwa Xawerego Dunikowskiego datowany jest na rok 1910. Przedstawia jednego z najwybitniejszych malarzy, rysowników i grafików młodopolskich, uchodzącego za reprezentanta nurtu ekspresjonistycznego w sztuce tego okresu. Portret wykonany jest w manierze realistycznej i dobrze oddaje charakterystyczne rysy artysty (znane z portretów malarskich i fotografii). Młody Weiss to noszący wąsy mężczyzna o szczupłej twarzy, wysokim czole i skupionym spojrzeniu. |
 „Germanik” – odlew gipsowy rzeźby antycznej Prezentowany odlew antycznego posągu jest kopią oryginalnej marmurowej statuy przechowywanej w Luwrze (Musée de Louvre, Departament starożytności greckich, etruskich i rzymskich, nr inw. MR 315 (Ma 1207). W XVII wieku posąg znajdował się w rzymskich ogrodach papieża Sykstusa V, a następnie w Villa Montalto-Negroni. Statua uważana była wówczas za wizerunek Germanika (Gajusza Klaudiusza Druzusa Cezara Germanika, 15 p.n.e.–19 n.e.). W roku 1685, za pośrednictwem przebywającego w Rzymie malarza Nicolasa Poussina, nabył ją król Francji Ludwik XIV. Następnie została odrestaurowana przez François Girardona (1628–1715) i umieszczona w Wersalu, w Galerii Zwierciadlanej. |
 „Popiersie Juliana Fałata” Konstantego Laszczki Brązowy popiersiowy portret przedstawia Juliana Fałata (1853–1929) – następcę Matejki na stanowisku dyrektora Szkoły Sztuk Pięknych i pierwszego rektorznanya Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Fałat wybrany w 1895 roku na stanowisko dyrektora SSP przeprowadził reformę uczelni. Zlikwidował Matejkowską pracownię malarstwa historycznego i sprowadził do Krakowa liczne grono profesorów reprezentujących nowe nurty w sztuce. |
 Skrzynia na zboże „sąsiek” Tradycyjnie nazwą „sąsiek” określa się jedno z pomieszczeń znajdujących się w stodole. W tym wypadku nazwa ta odnosi się do drewnianej skrzyni, zazwyczaj stojącej w sieni lub w komorze za sienią, która przeznaczona była do przechowywania ziarna na siew. Sąsiek, znajdujący się w zbiorach Muzeum... |
 Wazon do „ikebany” — „Rikka” Ikebana jest sztuką układania kwiatów opierającą się na tworzeniu harmonii linearnych, asymetrycznych kompozycji z zachowaniem jedności pomiędzy kształtem, rytmem i kolorem użytych materiałów. Komponowanie obejmuje zarówno gałęzie, liście, trawę, kwiaty, jak i same naczynia, a każdy z tych elementów ma przypisane znaczenie symboliczne. |
 Figurka siedzącego ibisa (mała) Kult zwierząt odgrywał w starożytnym Egipcie ogromną rolę. W wybranych gatunkach „mieszkał” bowiem duch poszczególnych bóstw. Największe znaczenie miał kult byka Apisa w Memfis, którego początki sięgają I dynastii, a schyłek nastąpił dopiero w IV wieku n.e. W okresie późnym i ptolemejsko-rzymskim zaczęto na masową skalę produkować mumie zwierząt, które służyły jako wotywne ofiary składane przez pobożnych pielgrzymów bóstwom. |
 Lampka chanukowa Chanukija, czyli lampka oliwna służąca do palenia symbolicznych świateł na pamiątkę odnowienia kultu w Świątyni w Jerozolimie po zwycięskim powstaniu Machabeuszy w 165 roku p.n.e. |
 Skarb brązowy ze Stefkowej Skarby to znaleziska przedmiotów, które zostały zgromadzone i celowo ukryte (zdeponowane), zazwyczaj w ziemi, z jakiegoś określonego powodu. Szczególnie liczne skarby pochodzące z epoki brązu i wczesnej epoki żelaza to depozyty, w skład których wchodziły najczęściej ozdoby, narzędzia, broń i czasem naczynia brązowe. |
 Lufa spiżowa armaty wiwatowej z kartuszem herbowym hrabiego Henryka Brühla Pięknie zachowana lufa działka wiwatowego z herbem Brühlów należy do grupy działek zdobionych, które obok niewątpliwych walorów funkcjonalnych, reprezentują również wysoki poziom artystyczny, stając się niejako dziełami sztuki. Odlana została ze spiżu, w kształcie lekko konicznym (stożkowatym), z wyraźnymi podziałami gładkimi pierścieniami na część wylotową, czopową i denną. Pokryta jest dekoracją o charakterze funkcyjnym, podporządkowaną tektonicznemu kanonowi, złożoną z czterech pierścieni zdobionych akantem oraz kartusza z herbem Brühlów. |
 Renesansowy moździerz apteczny z 1562 roku W aptekarstwie moździerze wykorzystywano do ucierania różnorodnych substancji oraz do sporządzania pewnych postaci leków recepturowych, takich jak: emulsje, maści czy proszki. Prezentowany moździerz pochodzi z 1562 roku. Ma stożkowaty kształt i jest odlany z brązu. Jego dekorację... |
 Renesansowy moździerz apteczny z 1607 roku Moździerze były ustawiane w aptekach na różnorodnych postumentach wykonanych zazwyczaj z twardego drewna, a także, rzadziej, z kamienia. Dla pięknie dekorowanych moździerzy, które poza praktycznym zastosowaniem stanowiły ozdobę wnętrza apteki, zamawiano podstawy drewniane w kształcie... |
 Rzeźba „Popiersie Adama Mickiewicza” Pierre’a Jeana Davida d’Angersa Adam Mickiewicz (1798–1855), największy poeta polskiego romantyzmu, wieszcz narodowy, publicysta, działacz polityczny. David d’Angers, rzeźbiarz francuski, autor pomników i nagrobków oraz medalionów i popiersi portretowych. W roku 1829 podczas pobytu w Weimarze, gdzie wykonywał popiersie Johanna Wolfganga Goethego, zetknął się również z Adamem Mickiewiczem, z którym połączyła go później przyjaźń. |
 Rzeźba „Mickiewicz po improwizacji” Wacława Szymanowskiego Wyczerpanego improwizacją, omdlewającego wieszcza podtrzymują dwie kobiece postaci. Figura Mickiewicza zdaje się wyłaniać z nieregularnej bryły, bliskiej chętnie stosowanemu przez Szymanowskiego motywowi morskiej fali. Ten nieco teatralny sposób ukazania postaci ma podkreślić wysiłek towarzyszący powstawaniu wybitnej poezji. W interpretacji Wacława Szymanowskiego, zgodnej z romantycznym obrazem poety, Mickiewicz tworzy pod wpływem nadprzyrodzonego natchnienia. |
 Moździerz apteczny z 1615 roku Moździerz jest ozdobiony kartuszem w płaskim reliefie, na którym umieszczono gmerk i monogram „JR” należący do Jana Radziwina, doktora medycyny i filozofii, właściciela apteki na Rynku Starej Warszawy. Na fryzie płaszcza znajduje się napis wykonany majuskułą: „ANNO DOMINI... |
