|
 Naczynie z popiersiem antropomorficznym na wylewie Eksponat pochodzi z kolekcji Władysława Klugera z 1876 roku. Jest to dwuczęściowe naczynie połączone strzemiennym imadłem. Dekorację na obu brzuścach stanowią guzki i reliefowe, stylizowane przedstawienie pantery. Jeden wylew zakończony stylizowanym popiersiem antropomorficznym... |
 Naczynie zoomorficzne (kultura Chimú) Eksponat pochodzi z kolekcji peruwiańskiej Władysława Klugera z 1876 roku. Podwójne naczynie połączone zostało w części brzuśca wspólnym imadłem. Jedno z naczyń jest zamknięte i zwieńczone reliefowym przedstawieniem głowy i szyi ptaka. Obie formy posiadają owalny kształt brzuśca, który dodatkowo zdobiony jest w obu przypadkach motywami geometrycznymi wpisanymi w trójkątno-owalne panele. |
 Kielich wiwatowy weselny Marcina Mikołaja Radziwiłła herbu Trąby i Aleksandry z Bełchackich herbu Topór Huta szkła w Nalibokach w dobrach nieświeskiej linii Radziwiłłów została założona przez księżnę Annę z Sanguszków Radziwiłłową, wdowę po Karolu Stanisławie, w roku 1722. Huta była bardzo nowoczesna i znakomicie zorganizowana, nie ustępowała innym europejskim przedsięwzięciom gospodarczym tego rodzaju. |
 Rzeźba „Miroir Rouge d'Impermanence” („Czerwone lustro nietrwałości”) Aliski Lahusen Czy dotykaliście kiedyś pięknego przedmiotu wykonanego z laki? Są idealnie gładkie, zmysłowe. Takie są też minimalistyczne prace Aliski Lahusen. Użyta do ich powstania laka jest jednym z najbardziej wyrafinowanych japońskich tworzyw. Celowo wykorzystana przez artystkę, nadaje jej rzeźbom mistyczny charakter. |
 Model lokomotywy „Kraków” Model lokomotywy to jeden z najbardziej interesujących eksponatów w kolekcji Bractwa Kurkowego. Jest to model parowozu o układzie osi 1B (jedna oś toczna z przodu i dwie napędne wiązane — koła o większej średnicy). Taki parowóz został dostarczony w 1847 roku przez fabrykę Borsig w Berlinie dla Kolei Krakowsko-Górnośląskiej i był przeznaczony dla ruchu towarowego. W tym czasie kolej otrzymała także parowóz, który miał układ osi 1A1 (toczna z przodu, jedna napędna i toczna z tyłu) dla ruchu osobowego, który w dniu 13 października 1847 roku zainaugurował ruch kolejowy w Krakowie i wyruszył nowo otwartą linią kolejową na trasie Kraków—Mysłowice. Moment ten uwiecznił Teodor Baltazar Stachowicz (1800—1873) na obrazie olejnym znajdującym się w zbiorach Muzeum Historycznego Miasta Krakowa. |
 Rzeźba „Portret księcia Józefa Poniatowskiego” Jakuba Tatarkiewicza Książę Józef Poniatowski, bratanek ostatniego króla Polski, wódz naczelny wojsk Księstwa Warszawskiego, zginął w bitwie pod Lipskiem w 1813 roku. Śmierć w wodach rzeki Elstery zapoczątkowała kult jego postaci, silnie związany z legendą napoleońską. W 1817 roku ciało księcia złożono w krypcie św. Leonarda na Wawelu.
Popiersie jest autorską kopią studium do słynnego warszawskiego pomnika księcia Józefa Poniatowskiego dłuta Bertela Thorvaldsena. Jakub Tatarkiewicz, który, podobnie jak Konstanty Hegel i Paweł Maliński, był uczniem Thorvaldsena w rzymskiej Akademii św. Łukasza, z powodzeniem zaadaptował tu chłodny neoklasycyzm swego nauczyciela. |
 Rzeźba „Taniec” Marii Jaremy Maria Jarema — urodzona w artystycznej rodzinie córka lwowskiej pianistki — przez całe swoje twórcze życie, zarówno w malarstwie, jak i w rzeźbie, zgłębiała problem dynamiki, rytmu i muzyczności dzieła sztuki. Szczególne upodobanie do motywów tanecznych ma z pewnością związek z działalnością artystki w przedwojennym eksperymentalnym teatrze Cricot, gdzie taniec był ważnym elementem spektakli. |
 Rzeźba „Nad grobem” Antoniego Pleszowskiego Kobieta o melancholijnym wyrazie twarzy, z włosami okrytymi welonem, sprawiająca wrażenie głęboko zatopionej w myślach uosabia refleksję nad przemijaniem i utratą bliskiej osoby. Sposób przedstawienia siedzącej, swobodnie upozowanej postaci wywodzi się z twórczości Michała Anioła, jak również późniejszej rzymskiej rzeźby sepulkralnej okresu baroku, którą autor dzieła, artysta wykształcony w Krakowie, Wiedniu i Rzymie, znał doskonale. |
 Solniczka w kształcie podługowatej czarki Srebrna solniczka w kształcie wydłużonej czarki, udekorowanej przy krawędzi ażurowym pasem roślinnym, jest wysokiej klasy dziełem złotniczym. Powstała we Francji doby przedrewolucyjnej — wykonał ją w Paryżu w latach 1786-1787 złotnik Jean-Baptiste-François Chéret. Precyzyjne określenie autorstwa, czasu i miejsca powstania tego dzieła jest możliwe dzięki znakowaniu, które w przeszłości miało poświadczać występowanie cennego kruszcu, a współcześnie jest źródłem informacji o dziejach obiektu; jego interpretacja wymaga jednak często detektywistycznego śledztwa. |
 Kielich mszalny Życie religijne parafian dopełniało się za pośrednictwem zakładanych przy kościołach konfraterni, które szczyciły się posiadaniem odrębnej kaplicy lub ołtarza bocznego. Pierwsze założone w Niepołomicach i erygowane przez kardynała Zbigniewa Oleśnickiego bractwo Najświętszej Maryi Panny działało prężnie przez półtora wieku, ale w 1596 roku wizytator kościelny zastał je, jak opisał, w stanie aktywności „dewocyjno-pochówkowej”. |
 Kielich mszalny gotycki Na początku 1657 roku na teren Polski południowej wkroczyła licząca 40 tysięcy żołnierzy armia Jerzego II Rakoczego. Wojska te miały wspierać szwedzkie komendy stacjonujące w Krakowie. Okolice Krakowa skazane były na obecność nowych najeźdźców. 26 marca 1657 roku niepołomicka świątynia została ogołocona z wielu kościelnych przedmiotów — dwukrotnie przez Kozaków i raz przez Szwedów. |
 Świecznik chanukowy Powstał prawdopodobnie na przełomie XIX i XX wieku. Jego stopa wsparta jest na trzech leżących lwach. Profilowany trzon zakończono figurką orła z rozpostartymi skrzydłami. |
 Kordzik lotniczy (polski) Kordzik lotniczy (polski, wz. 24) wykonany przez Fabrykę Broni Siecznej Gabriela Borowskiego. Elementy metalowe (za wyjątkiem głownii) oksydowane na kolor starego srebra, pochwa metalowa obciągnięta czarną skórą. Kordzik o głowni niklowanej, polerowanej. Wzdłuż progu sygnatura firmy. Głowica u góry ma kształt ściętego ostrosłupa. Ozdobne pierścienie na rękojeści i pochwie z ornamentem ze skierowanymi w prawą stronę... |
 Szyszak husarski Szyszak husarski to typ hełmu używanego powszechnie w oddziałach polskiej jazdy husarskiej, podobny do zachodnioeuropejskich pappenheimerów. Występował w kilku odmianach: ze sterczynką na szczycie, z wysokim grzebieniem albo z wachlarzowatymi skrzydłami na dzwonie. |
 Rzeźba „Gladiator” Piusa Welońskiego Pełnoplastyczna, całopostaciowa rzeźba przedstawia gladiatora rzymskiego z uniesionym ramieniem. Na postumencie został wyryty napis: „Ave Caesar! Morituri te salutant” („Niech żyje Cezar! Idący na śmierć cię pozdrawiają”). Gladiator to, sądząc po atrybutach, najprawdopodobniej retiarius (sieciarz). Walczył on trójzębem lub harpunem zrobionym z ości tuńczyka, sztyletem oraz siecią, którą zarzucał przeciwnikowi na głowę.
Polska publiczność zwracała przede wszystkim uwagę na słowiańską fizjonomię wojownika, dopatrując się w dziele Welońskiego ukrytego przesłania narodowego. Świadomość narodowa kazała widzieć w tej klasycznej, na wskroś akademickiej pracy alegorię sytuacji Polaków pod zaborami. Odnajdywano ją w losie rzymskiego gladiatora, którego życie zależne było od jego właściciela. |
 Monstrancja fundacji Branickich Rodzina Branickich dbała o wyposażenie kościoła parafialnego w Niepołomicach, w którym znajdowała się ufundowana przez nich kaplica, w sprzęty, szaty i naczynia liturgiczne. O wszelkich fundacjach Jana i Anny Branickich świadczą widoczne na zachowanych przedmiotach herby Gryf i Jastrzębiec. Ze stylem niepołomickiego kościoła, którego gotycki charakter nutą renesansową wzbogaciła kaplica Branickich, harmonizuje późnogotycka monstrancja — srebrna, pozłacana. Fundatora wskazuje inskrypcja na kryzie stopy: „Joannes a Rvsca Braniczki venator Craccoviens Capitanevs Nepolomicensis anno dom 1599 fieri fecit oretvr pro eo”. |
 Zegar kominkowy z postacią Apollina Przykład zegara o obudowie figuralnej, popularnej wśród tzw. zegarów kominkowych od 2. połowy XVIII wieku. Ukazuje Apollina z lirą i wieńcem wawrzynu na głowie, siedzącego na szczycie obelisku mieszczącego tarczę oraz mechanizm z wychwytem hakowym i napędem sprężynowym. |
 Róg Bractwa Kopaczy Wielickich Róg Bractwa Kopaczy Wielickich to unikatowe dzieło sztuki z epoki renesansu, które symbolizuje dawne bogactwo Żup Krakowskich. To jedyny tego rodzaju zabytek zachowany w Polsce — oryginalny róg tura (gatunku wymarłego na polskich ziemiach w XVII wieku, przodka ras bydła), oprawiony w srebro... |
 Aparat fotograficzny atelierowy wyprodukowany w Niemczech Aparat fotograficzny atelierowy na „suche” płyty szklane o maksymalnym formacie 18 x 24 cm, wyprodukowany w latach 80. XIX wieku przez nieznanego wytwórcę na terenie Niemiec. Obiektyw pochodzący z późniejszych lat (1890–1920) Aristostigmat 7 6,5/360 wyprodukowany w firmie Meyer... |
 Aparat fotograficzny atelierowy firmy R.A. Goldmann Aparat fotograficzny atelierowy wyprodukowany w latach 1890—1900 w firmie R.A. Goldmann w Wiedniu. Bardzo starannie wykonany aparat, pozwalający zarejestrować zdjęcia na „suchych” płytach szklanych o maksymalnym formacie 18 x 24 cm... |
