|
 Solniczka szklana Louisa Comforta Tiffany’ego Ten niewielki przedmiot przenosi nas w świat zbytkownych, wyrafinowanie urządzanych willi i salonów belle époque. Na przełomie XIX i XX wieku wnętrza projektowano spójnie wraz z wyposażeniem w jednolitym stylu secesji, rozpoczynając od witraży w oknach aż po suknie pani domu. |
 Kielich (flet) z herbami „Pogoń” i „Szreniawa” Jest to jeden z najwyższych zachowanych w polskich zbiorach kielichów szklanych, w całości pokryty szlifowanym wzorem tak zwanej karpiej łuski, jedynej i niepowtarzalnej w swoim rodzaju dekoracji, typowej wyłącznie dla wyrobów Huty Kryształowej w Lubaczowie.
Rytowana i szlifowana dekoracja kielicha pozwala łączyć jego powstanie z osobą księcia Pawła Karola Sanguszki (1680–1750) herbu „Pogoń” i jego drugą żoną Marią Anną Lubomirską herbu „Szreniawa”. |
 Kielich z przedstawieniem 12 miesięcy Jednym z cenniejszych ze względu na rangę artystyczną przedmiotów w tarnowskim muzeum jest kielich z nakrywą, z przedstawieniem 12 miesięcy. Wiązany jest z Saksonią, z Królewską Hutą Szkła w Dreźnie. Posiada budowę typową dla barowych, okazjonalnych kielichów, a dodatkowo jest wzbogacony stożkowatą ozdobną nakrywą. |
 Kielich z przedstawieniem Orfeusza Dekoracja rytowana na czaszy pucharu ukazuje mitologiczną scenę przedstawiającą Orfeusza siedzącego pod drzewem, grającego na lirze, w otoczeniu zwierząt. Po drugiej stronie napis: „Orphus gra zapewnie z drzewem y zwierzami”. Pisownia z błędami pozwala powiązać ten obiekt z saskimi rytownikami z rodziny Heinzów, pracującymi w tym okresie w radziwiłłowskiej hucie szkła w Nalibokach. |
 Pudernica Okrągłe pudełko z pokrywką, pełniące najpewniej rolę pudernicy, w kolorze mlecznym, zdobione medalionami oraz malowanym kolorowym wzorem kwiatowym. |
 Szklanka w stylu biedermeierowskim Szklanka w kolorach szafirowym i mlecznym, o czarze w kształcie rozszerzającego się ku górze walca, ozdobiona medalionami i płycinami z kolorowym wzorem kwiatowym i roślinnym.
|
 Szklanka ozdobiona sceną z legendy o św. Hubercie Szklanka w kolorze mlecznym i różowym, na niskim cokoliku o dzbanowatym kształcie, ozdobiona malowaną sceną myśliwską z legendy o św. Hubercie. |
 Kielich wiwatowy weselny Marcina Mikołaja Radziwiłła herbu Trąby i Aleksandry z Bełchackich herbu Topór Huta szkła w Nalibokach w dobrach nieświeskiej linii Radziwiłłów została założona przez księżnę Annę z Sanguszków Radziwiłłową, wdowę po Karolu Stanisławie, w roku 1722. Huta była bardzo nowoczesna i znakomicie zorganizowana, nie ustępowała innym europejskim przedsięwzięciom gospodarczym tego rodzaju. |
 Szkatułka w formie sąsieka Kupujemy, dostajemy, kolekcjonujemy… przedmioty tak zwanego codziennego użytku — wiernych towarzyszy naszej rzeczywistości. Staramy się otaczać tymi, które sprawiają nam przyjemność, tymi, przy których szybciej zabiło nam serce, tymi, do których poczuliśmy sympatię od pierwszego wejrzenia. |
 Szklany flakon w stylu biedermeierowskim Szklany flakon perfumowy ma formę prostopadłościennej przysadzistej karafki o krótkiej szyjce z korkiem. Korpus naczynia jest szlifowany fasetowo, z wklęsłościami w miejscu narożników. |
 Flakon z wodą kwiatową „KAMELIA” Flakon perfumowy ma formę prostopadłościennej karafki z grubą szyjką i szklanym korkiem. Wykonano go ze szkła bezbarwnego. Korek szlifowany na kształt kwiatu. Wewnątrz flakonu znajduje się zasuszony kwiat. Na dole frontowej ścianki – trójkątna etykieta z napisem: „Millana / woda kwiatowa / MILANÓWEK”. |
 Flakon blaszany na talk „PALMOLIVE” Blaszany flakon z zakrętką przeznaczony był do przechowywania talku dla mężczyzn. Naczynie wysokie, o owalnym przekroju jest ozdobione deseniem w żółto-zielone pionowe prążki. Na środku przedniej ścianki umieszczono czarny kartusz z zieloną ramką. |
 Kryształowe flakoniki z korkami ze srebra Prezentowane flakony zostały wykonane ze szlachetnych materiałów, są grawerowane i repusowane. Mają styl męskich flakonów perfumowych – stąd ich skromniejszy charakter. Niemniej posiadają ornamenty z zastosowaniem technik, takich jak: grawerowanie, szlifowanie i repusowanie. Flakony kryształowe były często personalizowane poprzez umieszczanie na nich monogramu, który często miał fantazyjną formę rozbudowanego ornamentu. Srebro było oznaczane próbami jubilerskimi i pochodziło zazwyczaj ze znanych manufaktur jubilerskich. |
 Kasetka z zestawem trzech flakoników na perfumy Kasetkę wykonano z jasnego drewna z krawędziami intarsjowanymi ciemniejszym drewnem. Wieko kasetki jest sklepione kolebkowo i osadzone na metalowych zawiasach. Kasetka zamyka się na metalowy zatrzask. Wnętrze kasetki pomalowano na czarny kolor i podzielono na trzy drewniane przegródki. Rozmiar kasetki został dopasowany do kształtów i rozmiarów trzech flakonów perfumowych wewnątrz. |
 Buteleczka na wodę toaletową Flakon perfumowy ma formę prostopadłościennej karafki z kryształowego szkła, ze szklanym korkiem w formie gałki szlifowanej fasetowo. Szyjka naczynia jest wydłużona, ozdobiona kryzą i paskiem etykietki z nieczytelnym napisem. |
 Szklanica pamiątkowa ze szkła różowego Najprawdopodobniej szklanica przedstawia popiersie Adolfa Starzeńskiego, upamiętniając jego udział w polskim powstaniu narodowym przeciw Rosji na przełomie lat 1830/1831... |
 Kielich mszalny Życie religijne parafian dopełniało się za pośrednictwem zakładanych przy kościołach konfraterni, które szczyciły się posiadaniem odrębnej kaplicy lub ołtarza bocznego. Pierwsze założone w Niepołomicach i erygowane przez kardynała Zbigniewa Oleśnickiego bractwo Najświętszej Maryi Panny działało prężnie przez półtora wieku, ale w 1596 roku wizytator kościelny zastał je, jak opisał, w stanie aktywności „dewocyjno-pochówkowej”. |
 Świecznik chanukowy Powstał prawdopodobnie na przełomie XIX i XX wieku. Jego stopa wsparta jest na trzech leżących lwach. Profilowany trzon zakończono figurką orła z rozpostartymi skrzydłami. |
 Berełko burmistrzów krakowskich Berełko pochodzi z krakowskiego ratusza. Jako insygnium burmistrza stanowiło własność magistratu. Forma berełka symbolizuje władzę, nawiązuje do bereł królewskich, czy też uniwersyteckich (rektorskich). Wykonano je ze srebra, niektóre elementy pozłocono. Dolna część rękojeści ma przekrój sześcioboczny, górna — okrągły, przedzielone są wypukłymi pierścieniami. Głowica berełka zwieńczona jest krążkiem i wykończona ażurowym fryzem lilijek. |
 Rzeźba „Gladiator” Piusa Welońskiego Pełnoplastyczna, całopostaciowa rzeźba przedstawia gladiatora rzymskiego z uniesionym ramieniem. Na postumencie został wyryty napis: „Ave Caesar! Morituri te salutant” („Niech żyje Cezar! Idący na śmierć cię pozdrawiają”). Gladiator to, sądząc po atrybutach, najprawdopodobniej retiarius (sieciarz). Walczył on trójzębem lub harpunem zrobionym z ości tuńczyka, sztyletem oraz siecią, którą zarzucał przeciwnikowi na głowę.
Polska publiczność zwracała przede wszystkim uwagę na słowiańską fizjonomię wojownika, dopatrując się w dziele Welońskiego ukrytego przesłania narodowego. Świadomość narodowa kazała widzieć w tej klasycznej, na wskroś akademickiej pracy alegorię sytuacji Polaków pod zaborami. Odnajdywano ją w losie rzymskiego gladiatora, którego życie zależne było od jego właściciela. |
