Brunsviga 13 to ręczna mechaniczna maszyna licząca (arytmometryczna), z 13-pozycyjnym licznikiem wyników. Arytmometryczne maszyny zostały opatentowane w XIX wieku we Francji. Były przeznaczone do wykonywania zadań dodawania lub odejmowania, natomiast mnożenia i dzielenia można było dokonywać przez wielokrotne sumowanie i różnicowanie. Maszyny te napędzane były ręcznie (korbką lub dźwignią).

Wielka waza o półkulistej czaszy, na zewnątrz pokryta emalią komórkową. Według ofiarodawcy waza pochodzi z Pałacu Letniego cesarzy chińskich z dynastii Qing w Pekinie, zniszczonego w 1860 i ponownie w 1900 roku.

Jeden z nielicznych zachowanych egzemplarzy z 1792 roku.  Krzyż równoramienny z krawędziami ramion wyciętymi w lekki łuk. Na awersie ramiona pokryte czarną emalią, z pozostawioną złotą ramką na obrzeżu. Na ramionach dewiza orderu: VIR | TUTI | MILI | TARI. Na przecięciu ramion krzyża okrągła tarcza środkowa, na obrzeżu pokryta wieńcem z liści laurowych emaliowanych na zielono.

Wawelska buława jest okazem luksusowej broni paradnej. Jej proweniencja artystyczna jest trudna do jednoznacznego określenia. Ze względu na kompozycję oraz typ dekoracji można by ją zaliczyć do wyrobów tureckich, jednak charakterystyczne, wykwintne zestawienie złota i błękitnej emalii skłania badaczy do uznania jej za dzieło perskie.

W inwentarzu katedry na Wawelu z roku 1563 skrzyneczka została odnotowana jako wymagające naprawy repozytorium na relikwie różnych świętych, noszone w procesjach na feretronie podczas tzw. dni krzyżowych (trzy dni poprzedzające uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego). Była ona wówczas przechowywana w większej skrzynce – relikwiarzu. Zapewne po roku 1620, w bliżej nieznanych okolicznościach, została ukryta – wraz z dwoma innymi relikwiarzami – w schowku w katedrze krakowskiej. Odnaleziono ją dopiero przez przypadek w czasie wizytacji przeprowadzonej przez biskupa krakowskiego Albina Dunajewskiego w dniu 18 marca 1881 roku.