Płomień do trąbki sygnałowej stanowił jej element ozdobny, był używany podczas uroczystych wystąpień. Trębacz był obecny w etacie szwadronu liniowego pułku kawalerii oraz na etatach pieszych kompanii strzeleckich i ckm oraz oddziałów artylerii. W polu...

Lada Rady Miejskiej to skrzynka, która służyła rajcom do przechowywania pierścienia burmistrzów (pieczęci) i przyborów do pisania (zachowały się do dziś obsadka na stalówkę, kałamarz i piaseczniczka), a może także cennych dokumentów i kosztowności należących do miasta. Słowo „lada” pochodzi od niem. laden — pakować, ładować.

W czasie powstania listopadowego, które wybuchło w Warszawie w 1830 roku przeciwko carskiej Rosji, Rząd Narodowy polecił wybić serię nowych monet obejmującą: 3 grosze miedziane, 10 groszy bilonowych, srebrną dwu- i pięciozłotówkę oraz złote dukaty typu holenderskiego. Zarząd nad mennicą warszawską przejął Bank Polski. Ze stempli monet usunięto głowę cesarza i dwugłowego orła rosyjskiego. Na awersach czterech pierwszych nominałów pojawił się ukoronowany herb polsko-litewski i napis „Królestwo Polskie”. Dodatkowo pięciozłotówka została zaopatrzona we wbitą w rant legendę: „BOŻE ZBAW POLSKĘ”. Monety wyemitowano według stopy z 1815 roku. Litery „K.G”, widoczne na rewersach, należały do Karola Gronaua — zarządcy mennicy warszawskiej w latach 1829—1834.

Gorset kobiecy do stroju krakowskiego bronowickiego uszyty z aksamitu, złożony z dwóch części przednich i tyłu z doszytą falbaną ułożoną w 13 fałdów. Przód zapinany na haftki. Podszewka płócienna biała. Ozdobiony szlakami pasmanterii z nici metalowych złotych i srebrnych oraz ozdobnych guzików, koralików i cekinów.

Półzbroja husarska wykształciła się w pełni na początku XVII wieku i przetrwała w niezmienionym zasadniczo kształcie do połowy następnego stulecia. Łączy w harmonijny sposób tradycję zachodnioeuropejską oraz wschodnią. Prezentowana półzbroja składa się z napierśnika, naplecznika ze skrzydłami, obojczyka, pary naramienników oraz szyszaka. Wszystkie części ozdobiono mosiężnymi lamówkami z puncowanymi kółeczkami.

Broń o charakterze wybitnie dekoracyjnym i reprezentacyjnym jest trudna do jednoznacznej kwalifikacji. Głownię, uważaną za dzieło lwowskich Ormian, można wiązać z okresem panowania Jana III Sobieskiego. Antykizująca oprawa musiała powstać dużo później, o czym świadczy ornament rokokowy.