Czy zabawka widoczna na drugim planie portretu żony Józefa Mehoffera mogła powstać w którymś z myślenickich warsztatów? Obraz został namalowany w 1904 roku. Jest zapisem ulotnej chwili w...

W XIX i aż do połowy XX wieku Kraków był znaczącym centrum zabawkarstwa ludowego. To tu właśnie murarze z krakowskich przedmieść: Zwierzyńca, Krowodrzy, Czarnej Wsi, Ludwinowa czy Podgórza (do 1915 roku odrębnego miasta), w okresie zimowym, kiedy ustawały prace murarskie, nie tylko dorabiali sobie, budując szopki, sprzedając je, a z kukiełkowymi szopkami kolędując, ale też zajmowali się wyrobem popularnych zabawek, które znajdowały zbyt na dorocznych, wiosennych odpustach.

The „Mercury” Stereoscope — przeglądarka stereoskopowa systemu Holmesa do fotografii stereoskopowych o formacie pojedynczego obrazu 7 x 7 cm, wyprodukowana w latach 1900—1920 przez firmę Underwood & Underwood z Nowego Jorku (USA). Jedną z najprostszych konstrukcji przeglądarek stereoskopowych była „otwarta” przeglądarka systemu wymyślonego przez Olivera Wendella Holmesa w 1861 roku. Niezwykle prosta konstrukcja wyposażona w okular z soczewkami i  z odpowiednio wygiętą drewnianą lub metalową osłoną przeciwsłoneczną. Firma Underwood & Underwood sprzedawała miliony sztuk fotografii stereoskopowych dzięki temu bardzo taniemu w produkcji modelowi przeglądarki.

Szopka krakowska mała, oświetlona, nie mechaniczna, wielowieżowa. Centralnie na tle ołtarza widoczna św. Rodzina. Z prawej figurka krakowiaka z szopką, z lewej figurka górala z gwiazdą. Wyżej, we wnęce (rodzaj bocznego ołtarza) figurka Chrystusa (jak ze współczesnego obrazu), z prawej figurka...

Pisanka ta może obrazować drogi, jakimi w pierwszych latach istnienia Muzeum Etnograficznego im. Seweryna Udzieli w Krakowie trafiały tu obiekty (także pisanki). Czasem przekazywano tu całe kolekcje zbierane przez lata, a czasem tylko pojedyncze przedmioty — efekt ofiarności społecznej, fascynacji i poszukiwań ludoznawczych, a niekiedy przypadkowych spotkań.

Znane wszystkim porzekadło głosi, że śmiech to zdrowie. Stąd też już starożytny teatr znał komedie, a sztuka karykaturę. Artur Schrőder pisał, iż karykatura „musi odtwarzać rzeczywiste, prawdziwe rysy modela, przesadzone i zaakcentowane na sposób specyalny, komiczny, ale taki, by widz mógł je łatwo rozpoznać. Karykaturzysta musi przy tem być doskonałym psychologiem”.

8 października 1905 roku w Cukierni Lwowskiej Jana Michalika odbył się pierwszy występ Kabaretu „Zielony Balonik”. Nazwa kabaretu pojawiła się przypadkowo. Po jednym ze spotkań „stolika malarskiego”, przy którym zrodziła się idea kabaretu, artyści zobaczyli na ulicy Floriańskiej chłopca z pękiem zielonych baloników i ktoś wówczas miał powiedzieć:
„Ot, mamy nazwę: «Zielony Balonik»!”.

Młoda kobieta, wyraźnie rozbawiona, zdaje się podążać ku widzowi tanecznym krokiem. Jej zgrabna sylwetka została uchwycona w fertycznej pozie, a ciało osłania jedynie niedbale owinięta wokół bioder tkanina. Dziewczyna zamaszystym gestem prawej ręki wysoko unosi kielich. Zaznaczoną w tytule dionizyjską aurę rzeźby podkreśla gałązka winorośli ściśnięta w lewej dłoni.

Opisywany obiekt to szklana popielniczka o prostokątnej podstawie, na dłuższych bokach znajdują się wgłębienia na papierosy. Do spodu jest przyklejona fotografia kolorowana wielkości pocztówki przedstawiająca Dom Zdrojowy w Krynicy. U dołu przedstawienia, pośrodku, znajduje się napis...