Karol Wojtyła przyjął święcenia kapłańskie 1 listopada 1946 roku z rąk Kardynała Sapiehy. Mszę prymicyjną odprawił następnego dnia w krypcie św. Leonarda w Katedrze Wawelskiej.
Decyzję o wstąpieniu do seminarium podjął w 1942 roku (wstąpił do niego w październiku, choć już od wczesnego dzieciństwa wszystko wskazywało na wybór takiej drogi). Seminarium krakowskie w czasach okupacji działało w konspiracji. Po 6 sierpnia 1944 roku, nazywanym „czarną niedzielą” — kiedy to w wyniku akcji odwetowej za wybuch powstania warszawskiego gestapo zatrzymało bardzo wielu młodych mężczyzn, w tym także duchownych — młodzi klerycy ukrywali się w pałacu biskupim pod opieką kardynała Sapiehy.

Na podstawie ustawy z dnia 22 sierpnia 1940 roku i umowy z dnia 11 czerwca 1940 roku pomiędzy rządami brytyjskim i polskim, strona brytyjska zezwoliła na utworzenie dwóch dywizjonów bombowych z ośrodkiem szkolnym i wprowadziła dualizm dowódczy oraz prawo posługiwania się polskimi symbolami...

Kierpce (gw. kyrpce) — tradycyjne obuwie Podhalan — wykonane z wyprawionej skóry bydlęcej, z długimi rzemieniami służącymi do ich mocowania. Pochodzą z podhalańskiej wsi Bukowina Tatrzańska, gdzie wykonano je na początku XX wieku. Ich wytwórca i czas ostatniego użytkowania nie są znane.

Fragment przepaski biodrowej z aplikacjami w postaci naszywanych kółek i frędzli. Tkanina pochodzi z kolekcji Władysława Klugera z 1876 roku.

Biała sutanna zapinana na małe guziki (podobnie jak czerwone buty) stanowi codzienny strój papieża. Biel symbolizuje czystość duszy i ciała. Historia papieskiego stroju takiej barwy sięga czasów Piusa V — dominikanina, który podczas swojego pontyfikatu (1566–1577) wprowadzał postanowienia soboru trydenckiego związane między innymi z odnowieniem obyczajów hierarchii Kościoła.
Sutanna, która należała do Jana Pawła II, jest szczególna ze względu na to, że na jednej z wewnętrznych kieszonek wyszyto adnotację „6–10 VI 1979 r. Kraków” — datę, która pokrywa się z datą pierwszej pielgrzymki do Polski (2–10 VI 1979 roku).

Biała, suto marszczona komża zapinana z przodu na guziczek. Przy rękawach zdobiona białym haftem na czerwonej podbitce. Na prawym rękawie widoczne są dwie małe plamki.

Prezentowane spodnie uszył Jan Paniak z Jabłonki na zamówienie skansenu w Zubrzycy. Jest to typowy przykład paradnych spodni orawskich, używanych na Górnej Orawie nie na co dzień, ale od święta. Jeszcze w latach 60. XX wieku noszono je sporadycznie podczas wielkich uroczystości religijnych i kościelnych. Dzisiaj tradycja ubioru orawskiego jest kultywowana przede wszystkim przez zespoły regionalne.

Kaftany z rybich skór zakładano na odzież wykonaną ze skór z futrem w celu zabezpieczenia przed wilgocią i wodą.  Chroniły one również przed wiatrem, stanowiąc niezbędny ekwipunek podczas wypraw na łodziach. Skóry rybie, odpowiednio spreparowane i natłuszczone, zszywano za pomocą ścięgien lub cienkich rzemieni. Odzież ta cechowała się dużą wytrzymałością i trwałością o czym świadczy fakt, że pomimo upływu ponad 140 lat od momentu jej wykonania, nadal zachowuje swe właściwości.
Jest to jeden z nielicznych obiektów pozyskanych i zachowanych z czasów pierwszego pobytu (zesłania) Benedykta Dybowskiego na Syberii. Dybowski pozyskał go bądź już w 1869 roku, gdy brał udział w ekspedycji gen. Skałkowa na tereny położone nad Amurem, od Kraju Ussuryjskiego aż do Morza Ochockiego, lub w latach 1872–1875, gdy brał udział w niemal 3-letniej wyprawie na tereny nad rzekami Arguń, Amur i Ussuri.

Dziś elementy starego męskiego stroju szczawnickiego można zobaczyć już tylko w zbiorach Muzeum Pienińskiego. Obecny strój męski górali szczawnickich składa się z czarnego filcowego kapelusza ozdobionego nad krezą, płóciennej koszuli z niewielką stójką, bez kołnierzyka, sukiennej kamizelki w kolorze niebieskim ozdobnie haftowanej na plecach i połach przednich, krótkiej cuchy z brązowego sukna zarzucanej na ramię, kożucha bez rękawów, sukiennych białych spodni, haftowanych wzdłuż rozcięć u dołu nogawek i przy górnym rozcięciu, wzdłuż szwów, kierpców.