Obiekt pochodzi z kolekcji peruwiańskiej Władysława Klugera z 1876 roku. Pusta w środku, zoomorficzna figurka, najprawdopodobniej przedstawia lamę. Wykonana została z ceramiki, a następnie pokryta jasną angobą i białą farbą, co najlepiej widoczne jest  na pysku zwierzęcia. 
 

Technika produkcji naczyń z białej porcelany jest uważana za wyjątkowo trudną, ponieważ podczas wypalania w piecu łatwo mogą przeniknąć do środka drobne pyłki, które zabarwią porcelanowe formy, niwecząc w ten sposób cały proces. Jednym z najwybitniejszych współczesnych twórców hakuji jest Manji Inoue (ur. 1929), japoński artysta, który w 1995 roku został uhonorowany zaszczytnym tytułem „Żyjącego Skarbu Narodowego” (Ningen Kokuhō).

Naczynie toczone na kole o profilowanej, stożkowatej szyjce barwy jasnoszarej, pochodzące z młodszego okresu rzymskiego, czyli III–IV wieku n.e. Zostało odkryte na terenie wielokulturowego stanowiska nr 1 w Witowie. Badania wykopaliskowe były tu prowadzone w latach 1961–1963 pod kierownictwem dr. Józefa Marciniaka, a następnie w latach 70. kontynuowane przez dr. Jacka Rydzewskiego...

Naczynie pochodzi z kolekcji peruwiańskiej Władysława Klugera z 1876 roku i reprezentuje kulturę Chimú. Wykonano je z formy w kształcie głowy lamy. Posiada wysoką i szeroką szyjkę, rozszerzającą się ku górze. Relief głowy zwierzęcia został wykonany bardzo starannie, widoczne są nawet zarysy kości i mięśni twarzy.

Ceramiczny bukłak z uszkiem ma pękaty brzusiec i prosty wylew. Naczynie uformowane zostało ręcznie w prymitywnym warsztacie.

Naczynie terra sigillata w formie misy na stopce pochodzi z odkrytego przypadkowo w 1967 roku grobu ciałopalnego w Lisowie (pow. Opatów). Jest to naczynie importowane z prowincji Cesarstwa Rzymskiego. Forma naczynia jest charakterystyczna dla warsztatu garncarskiego w Rheinzabern...

Doskonałe pod względem artystycznym i starannie wykonane figurki uszebti zostały zakupione w Muzeum Egipskim w Kairze przez żołnierzy Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich podczas II wojny światowej i przekazane do Muzeum Archeologicznego. Znaleziono je w 1929 roku w grobie osoby, która − jak wynika z inskrypcji na  sarkofagu − nosiła tytuł „strażnika pieczęci królewskiej”. Grób wchodził w obręb świątynny faraona Userkafa. Z inwentarza grobowego zachowały się trzy alabastrowe naczynia kanopskie oraz 336 figurek uszebti, które weszły w skład rozmaitych kolekcji na świecie.

Prezentowana solniczka należy do wczesnej ceramiki biało-niebieskiej, czyli dekorowanej błękitem kobaltu. Jest ciekawym przykładem dalekowschodniej porcelany importowanej do Europy, o rzadko występującej formie. Obiekt przebył długą drogę do kolekcji wielickiego muzeum, bowiem powstał w Chinach w okresie Kangxi...

Druga z amfor guzowych z terenu Witowa prezentowana na naszym portalu. Pochodzi z epoki brązu. Została odkryta w trakcie badań wykopaliskowych prowadzonych w Witowie w okresie powojennym na tzw. stanowisku nr 1. W latach 1961–1963 kierował nimi dr Józef Marciniak, a w latach 70. dr Jacek Rydzewski.

Amforka pochodzi z badań wykopaliskowych prowadzonych w Witowie w okresie powojennym, na tzw. stanowisku nr 1. W latach 1961—1963 kierował nimi dr Józef Marciniak, a w latach 70. dr Jacek Rydzewski. W trakcie przeprowadzonych prac odkryto obiekty świadczące o obecności człowieka w Witowie już w epoce neolitu.