|
Rzeźba „Portret Rzymianki” Głowa portretowa pochodzi z popiersia Rzymianki żyjącej w połowie III wieku. Realistyczny sposób opracowania rysów twarzy ukazuje kobietę w średnim wieku. Duże, patrzące wprost oczy i wąskie lekko zaciśnięte usta sugerują stanowczy charakter. Policzki są mięsiste, lecz z widocznymi kośćmi jarzmowymi, żuchwa masywna, wyraźnie zaznaczono też dość pełny podbródek. Sposób ułożenia włosów oddaje ówczesną modę, odwołującą się do fryzury wprowadzonej przez Julię Domnę, małżonkę cesarza Septymiusza Sewera. |
Skarb żelaznych grzywien siekieropodobnych z ul. Kanoniczej 13 w Krakowie Skarb odkryty w trakcie badań ratowniczych w piwnicach oficyny tylniej przy ul. Kanoniczej 13 w Krakowie w 1979 roku. Depozyt zalegał pod jądrem wczesnośredniowiecznego wału Okołu. Został ukryty w jamie o wymiarach 108 x 210 cm i głębokości około 100 cm o ścianach częściowo obudowanych drewnem... |
Miecz z Małego Rynku w Krakowie Żelazny miecz z Małego Rynku w Krakowie został odkryty podczas remontu nawierzchni placu w 2007 roku. Jest to do tej pory jedyny miecz pochodzący z badań archeologicznych na terenie Krakowa. |
Zbroja turniejowa Zbroja turniejowa skompilowana z kilku garniturów zbroi zachodnioeuropejskich powstałych w połowie XVI wieku. Jej zasadniczą cześć stanowią kirys, obojczyk, naramienniki i taszki roboty najlepszych płatnerzy południowoniemieckich. Na napierśniku z ością i gąską, czyli występem w części brzusznej, wytrawiony jest w pionowych pasach motyw wici roślinnej oplatającej panoplia i instrumenty muzyczne. Styl ornamentyki wskazuje na norymberskie pochodzenie napierśnika. Naplecznik jest oznaczony marką miejską Norymbergi, obojczyk natomiast marką miejską Augsburga. Dekoracja trawiona wici roślinnej na naramiennikach jest zbliżona w stylu do wyrobów Antona Peffenhausera, płatnerza czynnego w Augsburgu. |
Miecz katowski W zbiorach Muzeum Regionalnego w Olkuszu znajduje się zachowany w bardzo dobrym stanie średniowieczny miecz. Nazywa się go katowskim, gdyż miejscowa legenda głosi, iż wykonano nim wyrok na olkuskim gwarku. Badania naukowe nie potwierdzają jednak takiego przeznaczenia prezentowanego eksponatu. |
Kapitel koryncki Obiekt pochodzi ze zbiorów gromadzonych przez tzw. Muzeum Polowe nr 2, założone przez żołnierzy polskich walczących podczas II wojny światowej na froncie w Egipcie. Twórcą i spiritus movens tego unikalnego przedsięwzięcia był Jarosław Sagan. Głowica, stosunkowo płytko rzeźbiona, jest uproszczoną formą kapitelu korynckiego. Mógł być wzorowany na klasycznych rozbudowanych przykładach z bizantyjskiej architektury. Ma budowę dwustrefową, dolny rząd wykonany w płytkim reliefie przedstawia stylizowany akant. Liście wyższego rejestru, głębiej wyrzeźbione w marmurze, rozprzestrzeniają się w kierunku czterech krawędzi pod prostokątnym abakusem. |
Naszyjnik z Czerska Naszyjnik srebrny wykonany z kilku pasm podwójnego skręcanego drutu. Końce naszyjnika są rozkute w soczewkowate płytki, zdobione jednostronnie ornamentem stempelkowym, zakończone zapięciem na haczyk i uszko. Jest to zapewne wyrób wykuty przez lokalnego rzemieślnika w czasach wczesnego średniowiecza. |
Rzeźba „Popiersie hrabiego Kazimierza Potulickiego” Tomasza Oskara Sosnowskiego Rzeźba pochodzi z pałacu w Bobrku i przedstawia jednego z hrabiów Potulickich. Kłopot polega na tym, że nie do konca wiadomo, którego dokładnie. Mianem „Kazimierz hrabia Potulicki” określano bowiem w skrócie zarówno Kazimierza Ludwika Łukasza hr. Potulickiego z Więcborga h. Grzymała (1793—1871), jak i jego syna, Kazimierza Wojciecha hr. Potulickiego z Więcborga h. Grzymała (1820—1880). |
Hełm typu salada (łebka jazdy) Typ hełmu zamkniętego. Jeszcze do połowy XX wieku uważany był za XIX–wieczną kopię. Powleczony grubą warstwą czarnej farby, mającej chronić przed korozją, skwapliwie skrywał swoją tajemnicę. Reprezentuje późnogotycką formę hełmu, wykształconą ze średniowiecznej łebki, szeroko rozpowszechnioną u schyłku XV i na początku XVI wieku. Występował w licznych odmianach i wariantach, służąc zarówno rycerstwu, jak i żołnierzom należącym do innych warstw społecznych. |
Rzeźba przedstawiająca głowę władcy Głowa jest zachowanym fragmentem posążku władcy. Na królewskie pochodzenie przedstawionej postaci wskazuje nakrycie głowy, zwane nemesem (rodzaj prążkowanej chusty noszonej przez władców egipskich), z szerokim pasem nad czołem, ozdobionym insygnium władzy faraońskiej – ureuszem (kobrą). Twarz o wydatnych kościach policzkowych ma zatarte rysy. Oczy ukazano bez szczegółów. Uszkodzony nos jest szeroki o rozdętych nozdrzach, wargi – ułożone w nieznaczny uśmiech. Zły stan zachowania rzeźby utrudnia identyfikację władcy, lecz sposób opracowania twarzy wskazuje na wykonanie jej w Okresie Późnym, czyli przedstawienie władcy panującego w latach 743–332 p.n.e. (koniec XXV–XXXI dynastia). |
Rzeźba przedstawiająca głowę władcy z Sakkary Portret przedstawia faraona, na co wskazuje nemes pokrywajacy głowę prezentowanego mężczyzny, czyli charakterystyczny prążkowany materiał – rodzaj chusty noszonej przez władców egipskich, oraz ureusz umieszczony na niej pośrodku, czyli królewska kobra – kolejny symbol wszechwładzy faraona. Idealizm przedstawienia nie pozwala na powiązanie portretu z konkretnym władcą, jednak pewne cechy stylistyczne rzeźby umożliwiają wskazanie okresu ptolemejskiego jako zakresu czasowego, w którym powstała. Niestety ówczesne portrety władców były często przekuwane na potrzeby kolejnych przedstawień, więc nawet przybliżone datowanie nie umożliwia wskazania konkretnego przedstawiciela dynastii Ptolemeuszy. |
Włócznia Longobardów Prezentowana włócznia mogła powstać zarówno w V, jak i w XV wieku. Pomimo badań metaloznawczych przeprowadzonych przez specjalistów z Uniwersytetu Jagiellońskiego nie udało się jednoznacznie ustalić daty wykonania żeleźca włóczni. |
Świecznik chanukowy w stylu modernistycznym Chanuka to trwające osiem dni żydowskie święto świateł, w sensie historycznym upamiętniające zwycięskie powstanie Machabeuszy przeciwko Grekom, za czasów panowania Antiocha IV Epifanesa, w sensie etycznym zaś stanowiące upamiętnienie ocalenia judaizmu, w II wieku p.n.e. jedynej istniejącej religii monoteistycznej opartej na spójnym systemie wartości moralnych. |
Szabla górnicza paradna Noszenie broni było przywilejem górników jako ludzi wolnych. Żupy krakowskie wprowadziły uniformy dla swoich pracowników w 1773 roku. Szabla była ważnym elementem stroju, a później także munduru górniczego. Broń paradna jest szczególnym rodzajem broni, który już niemal stracił swe funkcje użytkowe... |
Kłódka ryglowa Samson Eight Lever Skąd wzięła się amerykańska kłódka w Świątnikach Górnych? Są na niej widoczne ślady podważania blachy. Ktoś sprawdzał zapewne, jak działał jej mechanizm. Świątniccy kłódkarze najpierw podpatrywali, jak robią... |
Rzeźba „Halabardnik” Eksponat pochodzi z niezachowanego zamku kasztelańskiego w Bieczu. Dla mieszkańców i miłośników historii Biecza eksponat ten stanowi romantyczny przyczynek do dziejów miasta i mówi o jego wielkości i znaczeniu w zamierzchłych czasach. |
Chrzcielnica Kamienna chrzcielnica z 1422 roku. Ma kształt kielicha. Stopa na planie koła, w formie ściętego ostrosłupa, gładka. W miejscu nodusa pierścień pokryty ornamentem sieciowym z trzema tarczami herbowymi, w tym jednej brakującej. |
Model kieratu węgierskiego Kierat konny, zwany węgierskim, jest najbardziej udoskonalonym urządzeniem do transportu pionowego. Mógł podnosić ponaddwutonowe ładunki z głębokości przekraczającej 300 m. Stanowił ulepszoną wersję kieratu saskiego, wprowadzoną przez Austriaków po pierwszym rozbiorze Polski... |
Model kieratu polskiego Model maszyny do transportu pionowego. Oryginalny, zachowany w muzeum, kierat polski pochodzi z XVII wieku. |
Rzeźba „Pierwsze podszepty miłości” („Podszepty miłości”, „Tajemnice miłości”) Wiktora Brodzkiego Scena przedstawia boginię Afrodytę, która nachyla głowę w stronę uskrzydlonego Amora, by posłuchać, co ten ma jej do powiedzenia. Zagadkowy uśmiech bogini sugeruje frywolny charakter rozmowy. Warsztatowa wirtuozeria: nieskazitelnie gładki modelunek i pieczołowicie oddane szczegóły — to typowe cechy sztuki rzeźbiarskiej Wiktora Brodzkiego. |