W okresie II wojny światowej budynek na rogu ulic Królewskiej i Pomorskiej, w którym obecnie miesci się oddział MHK „Ulica Pomorska”, został zajęty przez Niemców, a pomieszczenia przekształcono w cele podręcznego aresztu...

W starożytnej Grecji osoba pokrzywdzona przez kogoś, kogo nie była w stanie doprowadzić przed sąd (np. obywatela innego miasta), mogła za zgodą swojej polis dochodzić odszkodowania, zajmując majątek sprawcy, który wpadł jej w ręce lub nawet majątek dowolnego innego (niewinnego!) obywatela tej samej miejscowości, z której pochodził przestępca. Ten sposób postępowania nazywano syla. Szczególne miejsca, w których nawet osoby zagrożone syla mogły czuć się bezpiecznie, zwano zaś asylia, od którego to określenia pochodzi dzisiejszy termin „azyl”.

Kult zwierząt odgrywał w starożytnym Egipcie ogromną rolę. W wybranych gatunkach „mieszkał” bowiem duch poszczególnych bóstw. Największe znaczenie miał kult byka Apisa w Memfis, którego początki sięgają I dynastii, a schyłek nastąpił dopiero w IV wieku n.e. W okresie późnym i ptolemejsko-rzymskim zaczęto na masową skalę produkować mumie zwierząt, które służyły jako wotywne ofiary składane przez pobożnych pielgrzymów bóstwom.

Jest to jeden z najwyższych zachowanych w polskich zbiorach kielichów szklanych, w całości pokryty szlifowanym wzorem tak zwanej karpiej łuski, jedynej i niepowtarzalnej w swoim rodzaju dekoracji, typowej wyłącznie dla wyrobów Huty Kryształowej w Lubaczowie.
Rytowana i szlifowana dekoracja kielicha pozwala łączyć jego powstanie z osobą księcia Pawła Karola Sanguszki (1680–1750) herbu „Pogoń” i jego drugą żoną Marią Anną Lubomirską herbu „Szreniawa”.

Dekoracja rytowana na czaszy pucharu ukazuje mitologiczną scenę przedstawiającą Orfeusza siedzącego pod drzewem, grającego na lirze, w otoczeniu zwierząt. Po drugiej stronie napis: „Orphus gra zapewnie z drzewem y zwierzami”. Pisownia z błędami pozwala powiązać ten obiekt z saskimi rytownikami z rodziny Heinzów, pracującymi w tym okresie w radziwiłłowskiej hucie szkła w Nalibokach. 

Prezentowany obiekt pochodzi z Carnuntum, rzymskiego obozu legionowego i miasta położonego nad Dunajem między Wiedniem a Bratysławą. Płaskorzeźba wykonana w głębokim reliefie przedstawia scenę zabijania byka przez Mitrę. Bóstwo, ubrane w rzymską tunikę i czapkę frygijską, przytrzymuje zwierzę...

Stela przedstawia zmarłego spoczywającego na łożu w pozycji biesiadnej z nogami skrzyżowanymi. Mężczyzna jest ubrany w gładką tunikę i pozbawiony fałd płaszcz, którego układ nie odbiega od tych na innych stelach z Kom Abu Billou. W lewej ręce opartej na poduszkach trzyma girlandę, zaś w prawej, wyciągniętej – skyfos (rodzaj głębokiego pucharu do wina).

Zachowany górny fragment steli przedstawia zmarłą w pozycji znanej z pozostałych tablic nagrobnych z cmentarzyska Kom Abu Billou. Kobieta spoczywa na materacu przykrywającym łoże (kline), opierając lewy łokieć na dwóch poduszkach. W prawej, nienaturalnie długiej ręce trzyma czarę. Ubrana jest w powszechnie noszone greckie szaty wierzchnie: chiton i himation. Ma długie włosy, zaczesane za uszy i opadające na piersi. Nie wiemy, jak wyglądała twarz zmarłej, gdyż jej przedstawienie uległo zniszczeniu. Naprzeciw kobiety wyryto sylwetkę siedzącego i zwróconego w jej stronę szakala.

Zachowana górna część prostokątnej koptyjskiej steli nagrobnej ukazuje stylizowany fronton świątyni, oparty na dwóch kolumnach. Trzony i kapitele zdobi dekoracja z liści akantu. Pole tympanonu wypełnia palmeta z rozłożonymi wachlarzowato liśćmi, boki zaś dekorowane są motywem geometrycznym. Na ukośnych belkach przyczółka umieszczone były gołębie, z których zachował się tylko lewy, trzymający w dziobie gałązkę.

Scena widoczna na steli przedstawia zmarłego spoczywającego na łożu (kline). Powtarza się w niej schemat znany z innych steli z Kom Abu Billou. Mężczyzna spoczywa na materacu, opierając się lewym łokciem na dwóch poduszkach. W prawej wyciągniętej dłoni trzyma wieniec. Przedstawienie postaci jest niezwykle podobne do zastosowanego w datowanej również na 1. połowę III wieku Steli syna Chairemona oraz Izydory. Pod łożem widoczne są ofiary grobowe, wykonane techniką rycia.