Pas kontuszowy uznawano za najbardziej malowniczy element stroju szlacheckiego. Pasy stały się popularne od połowy XVI wieku, ale szczególne znaczenie zyskały w wieku XVIII (wtedy też zmienił się sposób ich wiązania — zaczęto bardziej eksponować zakończenia). Początkowo korzystano ze sprowadzanych...

Zgodnie ze średniowieczną tradycją świeccy zgromadzeni wokół kościołów zrzeszali się w bractwach i konfraterniach, które miały umacniać ich wiarę, służyć budowaniu wspólnoty, a także celebrowaniu ważnych dla społeczności momentów, w tym pogrzebów współbraci.
Niewiele osób wie jednak, że w Europie są miejsca, w których siła tradycji okazała się silniejsza niż zmiany zachodzące w kościele. Jednym z takich miejsc jest właśnie Kraków, w którym od ponad 400 lat działa Arcybractwo Męki Pańskiej, a także położone nad brzegiem morza, na skalistych brzegach Sardyni Castelsadro z Confraternią di Santa Croce.

Muzealne gabloty i magazyny to nie tylko skarbnice dzieł sztuki ale i przestrzenie, gdzie drugie życie znajdują przedmioty, które, wydaje się, całkiem niedawno wyszły z użycia. Dzięki muzeum możemy odczytać ich funkcję i historię ‒ od momentu powstania, przez okres świetności, aż po jego schyłek. Jednak czy rzeczywiście trzeba przywracać życie przedmiotom, czy jakaś ich cząstka trwa? Historia pokazuje właśnie, że „nie wszystek umrę”.

Istnieje roślina, która w języku polskim nosi nazwę niecierpek pospolity. Jej łacińska nazwa wydaje się o wiele ciekawsza – impatiens noli-tangere. Bo nie dość, że roślina ta okazuje się niecierpliwa (impatiens), to jeszcze nie chce być dotykana (noli-tangere). Ta łacińska nazwa odwołuje do słów, które skierował zmartwychwstały Jezus do Marii Magdaleny: noli me tangere, czyli „nie dotykaj” lub „nie zatrzymuj mnie”. A staje się ona zrozumiała w kontekście pewnej właściwości niecierpka pospolitego, mianowicie: dojrzałe owoce niecierpka skręcają swoje ścianki i wyrzucają z siebie nasiona, rozsiewając je po okolicy, tylko wówczas, gdy zostaną dotknięte (lub potrząśnięte). Czy nie ma w tym – w tej roślinie, w sposobie jej funkcjonowania, w jej nazwie – czegoś dziwnego? Z jednej strony to niecierpliwie oczekiwany dotyk przyczynia się do rozrzucenia nasion, a więc rozmnożenia się i rozwinięcia tej rośliny. Z drugiej tę roślinę wciąż chroni zakaz „nie dotykaj”, „nie zatrzymuj”. Tak jakby dotyk był jej niezbędny, a zarazem całą sobą się przed nim broniła.

Jak wyglądały ważki i inne owady, które żyły miliony lat temu? Ich kształty można dziś dokładnie odtworzyć dzięki odciskom zachowanym w wapieniu litograficznym.

Marian Gorzkowski urodził się w roku 1830 w Białocerkwi na Ukrainie, kształcił się na Uniwersytecie w Kijowie. Podróżował do Grecji i Włoch. Pochodził z Rusi i był silnie przywiązany do rodzinnych stron; kolekcjonował dokumenty i książki dotyczące historii Rusi. W roku 1870 przyjechał po raz pierwszy do Krakowa, a dwa lata później osiedlił się tu na stałe. Parał się dziennikarstwem, należał do redakcji „Czasu”, pracował także dorywczo w Muzeum Czartoryskich. Z Matejką połączyły go zarówno pasja do historii dawnej Rzeczypospolitej, jak i zamiłowania kolekcjonerskie.

Nietrwałe jak źdźbło trawy... A jednak to powszechne porównanie nie zawsze okazuje się prawdziwe. W zbiorach WMM można zobaczyć źdźbła trawy, które przetrwały ponad 5 mln lat! Zastygłe w krysztale halitu, są jak klejnot w przezroczystej oprawie. Choć zieleń straciła swoją soczystość, to jednak...

W niemal każdej kulturze funkcjonuje pojęcie inności, inne — czyli obce — staje się często synonimem zła, utożsamiane jest z szeregiem negatywnych zjawisk i obarczane odpowiedzialnością za to, czego doświadczają członkowie danej społeczności (choroby, ubóstwo, konflikty, akty przemocy)... 

Co roku na Ziemię spada około miliona ton materii kosmicznej, nie tylko w postaci meteorytów, które w rzeczywistości stanowią znikomy procent spadków, ale przede wszystkim pyłów kosmicznych. Ich ślady odnajdywano także w Małopolsce, między innymi w pokładach soli z Wieliczki.