|
 List Karola Wojtyły na sączku laboratoryjnym Karol Wojtyła pisał w swoim życiorysie:
„Wojna przeszkodziła mi w kontynuacji tych studiów [filologia polska na Uniwersytecie Jagiellońskim], a warunki życiowe w czasie okupacji spowodowały, że w latach 1940–44 pracowałem jako robotnik fizyczny w Zakładach «Solvay» w Borku Fałęckim k. Krakowa... |
 Ostrakon grecki – polecenie wydania wina Eksponat należy do większego zespołu ostraków, z których 30 znajduje się w Austriackiej Bibliotece Narodowej w Wiedniu, a cztery, wraz z prezentowanym, w Muzeum Archeologicznym w Krakowie. Wszystkie te dokumenty pochodzą z VI lub VII wieku. Datowane zostały indykcjami, co było częstą praktyką w okresie późnego antyku. W Egipcie termin „indykcja” pojawił się na początku IV wieku. Pierwotnie oznaczał podatek wyznaczony z góry na 5 lat, a od czasów Konstantyna (313 r.) – na 15 lat. Z czasem zaczęto podawać kolejne lata indykcji jako określenie daty danego dokumentu. |
 Rękopis „Statut cechu szewskiego” Statut cechu szewskiego przesznurowany u dołu paskiem pergaminowym. Jest to dokument prawny regulujący strukturę i zadania tegoż cechu na terenie miasta Gorlic. Został spisany w języku łacińskim. Istnienie statutu szewskiego w drugiej połowie XV wieku (1450 rok) świadczyło o wysokiej pozycji... |
 Ostrakon grecki Ostrakon pochodzi ze zbiorów Muzeum Polowego nr 2, założonego dzięki Samodzielnej Brygadzie Strzelców Karpackich, która podczas II wojny światowej walczyła na Bliskim Wschodzie, docierając do Egiptu, gdzie z wielką sprawnością pozyskiwała zabytki muzealne. |
 Ostrakon grecki – pokwitowanie zapłacenia podatku w zbożu Ostraka, czyli fragmenty rozbitych naczyń glinianych, były używane do pisania rozmaitych tekstów, najczęściej kwitów podatkowych. Zastępowały znacznie droższy materiał, jakim był papirus. Większość ostraków została znaleziona w Górnym Egipcie oraz w oazach, gdzie w odróżnieniu od Fajum i miejscowości leżących w Egipcie Środkowym, nie uprawiano papirusu na szeroką skalę. |
 Ostrakon grecki – pokwitowanie zapłacenia „laografii” Ostrakon ten jest pokwitowaniem zapłacenia podatku pogłównego, czyli laografii. Stawka tego podatku wynosiła w I–II wieku n.e. 16 drachm rocznie. Prezentowany ostrakon jest potwierdzeniem zapłaty 8 drachm, co świadczy o ówczesnej możliwości spłaty podatku w ratach. |
 Ostrakon grecki – pokwitowanie zapłacenia pieniężnego ekwiwalentu podatku w naturze Ostrakon ten jest potwierdzeniem wpłaty równowartości pieniężnej podatku w naturze. Zamiast odpowiedniej liczby daktyli, Daleas, syn Abraimosa (Abraimos jest dobrze poświadczonym wariantem imienia Abraham), wpłacił 6 drachm i 4 obole. Rozbieżność w datowaniu tego dokumentu wynika z faktu, że rok 11. może odnosić się zarówno do panowania cesarza Wespazjana, jak i Domicjana. |
 Ostrakon grecki – pokwitowanie zapłacenia „merismos” Ostrakon ten jest pokwitowaniem zapłacenia merismos, który nie był żadnym konkretnym podatkiem, tylko częścią obciążenia podatkowego przypadającego na daną wspólnotę. „Nikias syn Pasiona [tytułem należności] za merismos za 16. rok panowania Trajana, naszego pana: 4 drachmy. Rok 16. Pharmouthi 26”. |
 Ostrakon grecki – pokwitowanie zapłacenia podatku żydowskiego Prezentowany ostrakon jest pokwitowaniem zapłacenia podatku żydowskiego (ioudaikon telesma). Obciążenie to zostało nałożone w 72 roku na wszystkich Żydów zamieszkujących imperium rzymskie po zdławieniu pierwszego powstania żydowskiego w Palestynie (66–70 r. n.e.). Podatek wynosił ponad 8 drachm rocznie i był poważnym ciężarem dla niezamożnych w większości mieszkańców żydowskiej dzielnicy w Apollinopolis Magna. Dokument kwituje zapłacenie tylko części obciążenia. |
 Ostrakon grecki – pokwitowanie zapłacenia podatku w pieniądzu Ostrakon jest pokwitowaniem zapłacenia podatku w pieniądzu. Niestety nazwa podatku jest nieczytelna. Zapłacił go Bokchoris, syn Iosephosa (wariant imienia Józef) w 12. roku panowania cesarza Trajana:
„Bokchoris syn Iosephosa, [tytułem] podatku k… za rok 12. [panowania] pana naszego, Trajana. Rok 12., Hathyr 9”. |
 Dyplom magistra teologii Uniwersytetu Jagiellońskiego ks. Karola Wojtyły Karol Wojtyła uzyskał tytuł magistra teologii Uniwersytetu Jagiellońskiego 24 listopada 1948 roku. Dokument zawiera informacje na temat studiów odbytych w latach 1942–1947 i zdanych egzaminów. Wcześniej, przed wstąpieniem do seminarium, Wojtyła studiował także polonistykę na Uniwersytecie... |
 Świadectwo dojrzałości Karola Wojtyły — kopia Świadectwo dojrzałości Karola Wojtyły zostało wystawione w Wadowicach 14 maja 1938 roku. Odbito je na dwóch kartkach, (kopia jest czarno-biała). Na pierwszej stronie widoczne jest zdjęcie Wojtyły z okrągłą pieczęcią Gimnazjum. |
 Pieczęć miasta Koszyce Pieczęć miasta Koszyce wyciśnięta w zielonym wosku, przywieszona na pasku pergaminowym do dokumentu wydanego prawdopodobnie dla bednarzy w Koszycach. W polu pieczętnym widoczna postać św. Stanisława. |
 Dyplom magisterski farmacji siostry zakonnej Konstancji Studzińskiej Konstancja Studzińska (1787–1853) była pierwszą kobietą w Europie, która ukończyła studia i otrzymała dyplom magistra farmacji. Fakt ukończenia studiów farmaceutycznych przez kobietę w 1 poł. XIX wieku, w czasie, kiedy kobiety nie miały możliwości studiowania, można uznać za wyjątkowy. Konstancja Studzińska pracowała wówczas w prowadzonej przez siostry zakonne aptece szpitala św. Łazarza w Krakowie. Władze uniwersyteckie zarzucały zakonnym aptekarkom niekompetencję i dążyły do tego, by zarządzanie apteką przekazać odpowiednio przygotowanym do zawodu aptekarzom. |
 „Zielnik mchów tatrzańskich” Tytusa Chałubińskiego Doktor Tytus Chałubiński (1820–1889), postać o szerokich horyzontach i wszechstronnych zainteresowaniach, wspaniały lekarz, z zamiłowania botanik, to człowiek legenda Zakopanego. Zasłużony dla kultury i nauki polskiej, otoczony powszechnym szacunkiem, w pamięci potomnych trwa przede wszystkim jako „odkrywca”, propagator walorów leczniczych i turystycznych Zakopanego, a także jako wielki przyjaciel górali i miłośnik Tatr. |
 Inskrypcja grecka z Cyrenajki W starożytnej Grecji osoba pokrzywdzona przez kogoś, kogo nie była w stanie doprowadzić przed sąd (np. obywatela innego miasta), mogła za zgodą swojej polis dochodzić odszkodowania, zajmując majątek sprawcy, który wpadł jej w ręce lub nawet majątek dowolnego innego (niewinnego!) obywatela tej samej miejscowości, z której pochodził przestępca. Ten sposób postępowania nazywano syla. Szczególne miejsca, w których nawet osoby zagrożone syla mogły czuć się bezpiecznie, zwano zaś asylia, od którego to określenia pochodzi dzisiejszy termin „azyl”. |
 Rękopis „Przywilej dla wsi Gródek i Kąclowa” Przywilej wydany dla dwóch wsi pobliskich Gorlicom. Dokument został spisany po polsku na papierze czerpanym. Przywilej historycy definiują jako dokument wydany przez monarchę określonej grupie, stanowi czy, jak w przypadku Gródka i Kąclowej, konkretnej miejscowości. |
 Książka lotów porucznika pilota Stefanii Wojtulanis-Karpińskiej („Barbary”) Stefania Wojtulanis-Karpińska „Barbara” aktywnie zajmowała się wszystkimi rodzajami sportów lotniczych, począwszy od udziału, jako nawigator, w Krajowych Zawodach Balonowych w 1936 roku. W 1938 roku uczestniczyła, także jako nawigator, w VIII Krajowych Zawodach Lotniczych. |
 Dokument z pieczęcią Jana hetmana Tarnowskiego Wydany w Wiewiórce, wypoczynkowej rezydencji Tarnowskich. Pergamin zapisany w języku łacińskim. Na sznurze barwy oliwkowej zawieszona pieczęć rycerska Jana Tarnowskiego, okrągła, z czerwonego wosku, w misce woskowej naturalnej barwy, z wyobrażeniem herbu Leliwa, który do dzisiaj funkcjonuje jako symbol Tarnowa, z legendą „IOANNIS COMES IN TARNOW”. |
 Potwierdzenie statutu Cechu Wielkiego w Koszycach wydane przez Stefana Batorego Dokument stanowi królewskie potwierdzenie wydanego rok wcześniej przez radę miejską miasta Koszyce statutu cechu wielkiego tego miasta, prezentowanego również na naszym portalu. |
