Lista wszystkich obiektów. Kliknij na jeden z nich, aby przejść do karty obiektu. Tematy umożliwiają selekcję eksponatów według kategorii pojęciowych. Po prawej stronie możesz zmienić ustawienie widoku listy.
Poniższe zestawienie ukazuje powiązanie między eksponatami w sposób niestandardowy. Punkty oznaczają eksponaty, a łączące je linie to powiązania między nimi według wybranych kategorii.
Wpisz daty krańcowe do okienek, aby wybrać interesujący Cię okres na osi czasu.
- Czas powstania XVIII w.
- Miejsce powstania Polska
- Wymiary wysokość: 34 cm, długość: 48,5 cm, szerokość: 20,5 cm
- Numer inwentarzowy ZKWawel 192
- Muzeum Zamek Królewski na Wawelu Państwowe Zbiory Sztuki
- Dostępność Zbrojownia Zamkowa
- Tematy wojna, stroje
- Technika kucie, polerowanie, nitowanie, wycinanie
- Materiał skóra, stal
- Data pozyskania 1924, rewindykowany z Ermitażu w Leningradzie (nr inw. I. 415)
- Prawa do obiektu Zamek Królewski na Wawelu Państwowe Zbiory Sztuki
- Prawa do wizerunków cyfrowych domena publiczna
- Digitalizacja RPD MIK, projekt Wirtualne Muzea Małopolski Plus
- Tagi militaria , 3D , nakrycia głowy , WMM Plus , domena publiczna
Szyszak husarski to typ hełmu używanego powszechnie w oddziałach polskiej jazdy husarskiej, podobny do zachodnioeuropejskich pappenheimerów. Występował w kilku odmianach: ze sterczynką na szczycie, z wysokim grzebieniem albo z wachlarzowatymi skrzydłami na dzwonie.
Więcej Główną część hełmu, czyli dzwon – w kształcie półkulistym, zwieńczono rozetą z guzem. Po bokach dzwonu zamocowano skrzydła z rozchodzącymi się promieniście żeberkami i sercowatymi wycięciami. Daszek o trójkątnym wykroju ma wycięcie na osłaniający część twarzy nosal z liściastym zakończeniem w obsadzie i motylkową śrubą. Hełm wyposażono w czterofolgowy nakarczek i policzki z otworami słuchowymi w kształcie serca.
Szyszak husarski to typ hełmu używanego powszechnie w oddziałach polskiej jazdy husarskiej, podobny do zachodnioeuropejskich pappenheimerów. Zazwyczaj zdobiony analogicznie jak zbroja husarska – lamówkami i aplikacjami z mosiądzu puncowanego w ornamenty geometryczne. Występował w kilku odmianach: ze sterczynką na szczycie, z wysokim grzebieniem albo z wachlarzowatymi skrzydłami na dzwonie (ten ostatni typ był popularny w 1. poł. XVIII wieku, za panowania dynastii saskiej).
Opracowanie: Krzysztof Czyżewski (Zamek Królewski na Wawelu), Redakcja WMM, © wszystkie prawa zastrzeżone
Ostatnie komentarze: