Lista wszystkich obiektów. Kliknij na jeden z nich, aby przejść do karty obiektu. Tematy umożliwiają selekcję eksponatów według kategorii pojęciowych. Po prawej stronie możesz zmienić ustawienie widoku listy.
Poniższe zestawienie ukazuje powiązanie między eksponatami w sposób niestandardowy. Punkty oznaczają eksponaty, a łączące je linie to powiązania między nimi według wybranych kategorii.
Wpisz daty krańcowe do okienek, aby wybrać interesujący Cię okres na osi czasu.
- Autor Tadeusz Kantor
- Czas powstania 1989–1990 (obiekt do spektaklu przygotowywanego od października 1989 do początku grudnia 1990)
- Wymiary wysokość: 160 cm, szerokość: 110 cm, głębokość: 156 cm
- Numer inwentarzowy CRC/VII/526/1-3
- Muzeum Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka
- Tematy władza, wojna, teatr, znane postaci, śmierć
- Materiał drewno, metal, tkanina, blacha ocynkowana
- Prawa do obiektu Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka
- Prawa do wizerunków cyfrowych © wszystkie prawa zastrzeżone, Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka
- Digitalizacja RPD MIK, projekt Wirtualne Muzea Małopolski
- Tagi tkanina , teatr , Tadeusz Kantor , Teatr Cricot 2 , 3D , władza , militaria , historia , © wszystkie prawa zastrzeżone
Prezentowany obiekt powstał do spektaklu Teatru Cricot 2 Dziś są moje urodziny, nad którym artysta pracował od października 1989 do początku grudnia 1990 roku. Tadeusz Kantor zmarł po jednej z ostatnich prób spektaklu, 8 grudnia 1990 roku. Premiera odbyła się wkrótce potem, w styczniu 1991 roku w Théâtre Garonne w Tuluzie, następnie spektakl pokazywany był w 22 miastach na całym świecie aż do czerwca 1992 roku.
Więcej Prezentowany obiekt powstał do spektaklu Teatru Cricot 2 Dziś są moje urodziny, nad którym artysta pracował od października 1989 do początku grudnia 1990 roku. Tadeusz Kantor zmarł po jednej z ostatnich prób spektaklu, 8 grudnia 1990 roku. Premiera odbyła się wkrótce potem, w styczniu 1991 roku w Théâtre Garonne w Tuluzie, następnie spektakl pokazywany był w 22 miastach na całym świecie aż do czerwca 1992 roku.
Czołg oraz inne obiekty, jak kulomioty, armata, suka policyjna, pojawiają się w IV i V akcie spektaklu jako wyraz protestu Kantora wobec wydarzeń z historii powszechnej oraz procesów, które na trwałe uruchomiły. Określane są przez artystę jako „organa władzy”. Towarzyszą im „Ludzie władzy — specjalny gatunek ludzki”: „partyjni sekretarze, policjanci z palkami, żołnierze mordujący i mordowani”, czy wreszcie „Enkawudyści” z pistoletami.
Użycie Czołgu w spektaklu obrazuje odwrócenie się Kantora od masowych ruchów, totalitaryzmu, wieku zbrodni człowieka przeciw człowiekowi. Przeciwstawiając się masowości, artysta podkreślał rolę indywidualnej jednostki ludzkiej, w której upatrywał jedynej drogi rozwoju.
W napisanej do spektaklu Wielkiej Dygresji Teoretycznej czytamy: „Doszedłem do wniosku, / że w sztuce / całkowicie / prawdziwym jest / jedynie przedstawianie swego / własnego życia, / odkrywanie go, / bez wstydu, / odkrywanie swego własnego LOSU, / PRZEZNACZENIA. / Tłumaczyłem wielokrotnie, / że powodem nie jest / ekshibicjonizm, narcyzm — / ale wzmożenie pojęcia: / życie indywidualne, / aby ujść przed zagładą / ze strony / nieludzkiej, horrendalnej / masówki”[1].
Takie podejście (przedkładanie indywidualnej, jednostkowej historii ponad wielkie narracje historii powszechnej) widoczne jest także we wcześniejszym spektaklu Kantora Nigdy tu już nie powrócę.
W Dziś są moje urodziny przed masowością chroni go przed nią jego własna pamięć, wyobraźnia oraz sfera osobistych przeżyć, które budują spektakl (zobacz: Obraz Autoportretu, Obraz Infantki, Stolik Artysty). „Mój Biedny Pokój Wyobraźni. / Moje mieszkanie. / Mój dom na scenie. / Jak twierdza / broniąca się przed tłumem, / przed władzą, / przed polityką, / przed ingerencją, / przed ignorancją, / przed wulgarnością”. Sceniczne rekwizyty, bliskie prywatnemu życiu artysty, oraz jego „Drodzy Nieobecni” — przywołani na scenie zmarli członkowie rodziny — są, jak je sam określa, jego „obrońcami” przed „pchającą się hołotą”. Do czasu. W którymś momencie przy „ryku tłumu (...) wali się MUR”. „Organa władzy” dokonują gwałtu na mieszkańcach pokoju artysty, który zostaje splądrowany. „Quelle barbarie!” (z fr. Co za barbarzyństwo!) — podsumowuje jedna z postaci.
Czołg, podobnie jak wszystkie „maszyny wojenne” w spektaklu, wykonany został głównie z blachy ocynkowanej. Konstrukcja tych obiektów została w znacznej mierze uproszczona. Przymocowane do podstawy czołgu gumowe rolki umożliwiają mobilność obiektu. Miejsce dla aktora znajduje się w tyle pojazdu, na desce przymocowanej pomiędzy aluminiowymi gąsienicami. Z tyłu przytwierdzona została również korba wprawiająca w ruch konstrukcję napędową przesuwającą gąsienice.
Opracowanie: Małgorzata Paluch-Cybulska (Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka), © wszystkie prawa zastrzeżone
Zobacz również: spektakl Dziś są moje urodziny
[1] T. Kantor, Wielka dygresja teoretyczna, [w:] T. Kantor, Pisma, t. 3: Dalej już nic... Teksty z lat 1985–1990, wyb. i oprac. K. Pleśniarowicz, Wrocław–Kraków 2004–2005, s. 233.
Ostatnie komentarze: