Lista wszystkich obiektów. Kliknij na jeden z nich, aby przejść do karty obiektu. Tematy umożliwiają selekcję eksponatów według kategorii pojęciowych. Po prawej stronie możesz zmienić ustawienie widoku listy.
Poniższe zestawienie ukazuje powiązanie między eksponatami w sposób niestandardowy. Punkty oznaczają eksponaty, a łączące je linie to powiązania między nimi według wybranych kategorii.
Wpisz daty krańcowe do okienek, aby wybrać interesujący Cię okres na osi czasu.
- Czas powstania pocz. XX w.
- Miejsce powstania Kalwaria Zebrzydowska
- Wymiary długość: 103 cm, szerokość: 103 cm
- Numer inwentarzowy MNPE/E 254
- Muzeum Muzeum — Nadwiślański Park Etnograficzny w Wygiełzowie i Zamek Lipowiec
- Tematy życie codzienne, stroje
- Technika haft
- Materiał płótno
- Prawa do obiektu Muzeum — Nadwiślański Park Etnograficzny w Wygiełzowie i Zamek Lipowiec
- Prawa do wizerunków cyfrowych domena publiczna
- Digitalizacja MNPE, projekt Cyfrowe Dziedzictwo Kulturowe
- Tagi strój , nakrycia głowy , Krakowiacy , 2D , strój ludowy , tkanina , techniki zdobnicze , domena publiczna
Chusta czepcowa była najważniejszym i najcenniejszym okryciem zamężnych kobiet, stanowiąc nieodzowny element kobiecego stroju krakowskiego. Zakładana była kobietom po raz pierwszy podczas oczepin w trakcie wesela jako znak zmiany stanu cywilnego. Chusty noszone były przez mężatki przez całe późniejsze życie.
Więcej Chusta na głowę, kobieca, kwadratowa, z białego płótna lnianego. W narożnikach zdobiona haftowanymi, rozbudowanymi kompozycjami bukietów kwiatowych. Obrzeże z szerokim haftowanym pasem o dekoracji złożonej z powtarzających się motywów drobnych kwiatów i listków, wykonanym w technice haftu wypukłego z dziurkowaniem, zakończone ażurowym ząbkowaniem z motywami roślinnym.
Chusta czepcowa była najważniejszym i najcenniejszym okryciem zamężnych kobiet, stanowiąc nieodzowny element kobiecego stroju krakowskiego. Zakładana była kobietom po raz pierwszy podczas oczepin w trakcie wesela jako znak zmiany stanu cywilnego. Chusty noszone były przez mężatki przez całe późniejsze życie. Kwadratowe, wykonane zarówno z płótna, jak i z batystu, jedwabiu lub tiulu, były bogato zdobione haftem o motywach głównie kwiatowych i roślinnych. Chustę składano po przekątnej, a następnie końce krzyżowano pod wolno wiszącym haftowanym rogiem i wiązano z przodu nad czołem w węzeł. Podczas obrzędu weselnego jej zakładaniu towarzyszyły pieśni i przyśpiewki, między innymi:
„Niczego mi nie żal, ino jednej rzeczy, pół tego warkocza, co okrywał plecy, co okrywał plecy, okrywał mi szyję, teraz mi się teraz, pod czepeczek skryje”.
Chusty czepcowe zwane „czepcami” miały także swoje magiczne znaczenie. Jeszcze na początku XX wieku powszechne były wierzenia, że odkrycie głowy przez mężatkę ściągnąć może nawałnicę lub gradobicie. A gdy to zrobiła publicznie położnica, narazić mogła własną duszę i swego nienarodzonego dziecka na porwanie przez demony. Haftowane, ręcznie przygotowywane przez młode dziewczęta chusty wypierały od połowy XIX stulecia chusty produkowane i haftowane maszynowo.
Opracowanie: Marek Grabski (Muzeum — Nadwiślański Park Etnograficzny w Wygiełzowie i Zamek Lipowiec), © wszystkie prawa zastrzeżone
Ostatnie komentarze: