Lista wszystkich obiektów. Kliknij na jeden z nich, aby przejść do karty obiektu. Tematy umożliwiają selekcję eksponatów według kategorii pojęciowych. Po prawej stronie możesz zmienić ustawienie widoku listy.
Poniższe zestawienie ukazuje powiązanie między eksponatami w sposób niestandardowy. Punkty oznaczają eksponaty, a łączące je linie to powiązania między nimi według wybranych kategorii.
Wpisz daty krańcowe do okienek, aby wybrać interesujący Cię okres na osi czasu.
- Czas powstania XIX w.
- Miejsce powstania Frankfurt, Niemcy
- Numer inwentarzowy MŻKW V/653
- Muzeum Muzeum Żup Krakowskich w Wieliczce
- Tematy życie codzienne, wokół stołu
- Technika odlewanie, cyzelowanie
- Materiał srebro
- Prawa do obiektu Muzeum Żup Krakowskich w Wieliczce
- Prawa do wizerunków cyfrowych domena publiczna
- Digitalizacja RPD MIK, projekt Wirtualne Muzea Małopolski
- Tagi sól , naczynie , rzeźba , złotnictwo , 3D , solniczka , ornament , 3D plus , domena publiczna
Srebrna solniczka w kształcie chłopca pchającego sanki to faktycznie miniaturowa rzeźba. Wywołuje podziw dla precyzji XIX-wiecznego twórcy z Frankfurtu, który w mikroskopijnej skali kilkucentymetrowego dzieła potrafił opracować liczne, misterne detale i dekoracje...
Więcej Srebrna solniczka w kształcie chłopca pchającego sanki to faktycznie miniaturowa rzeźba. Wywołuje podziw dla precyzji XIX-wiecznego twórcy z Frankfurtu, który w mikroskopijnej skali kilkucentymetrowego dzieła potrafił opracować liczne, misterne detale i dekoracje. Chłopiec na łyżwach popycha fantazyjne sanie, które stanowią właściwy pojemnik na sól. Płozy sań łączą się z sobą z przodu i na wysokości górnej krawędzi czarki, dekoracyjnie wywinięte, przechodzą w formę głowy orła z otwartym dziobem. Chłopiec w stroju renesansowym ubrany jest w charakterystyczny wams sięgający bioder, z rękawami o kulistej, rozcinanej główce. Wams w pasie został przewiązany szarfą zwisającą z lewego boku. Strój uzupełnia beret zdobiony piórem. Postać z sankami jest wzniesiona na owalnej podstawie o ażurowym cokoliku udekorowanym przez stylizowane delfiny i owalne kaboszony, które w założeniu mają naśladować drogie kamienie.
Moda na takie dekoracyjne drobiazgi, tak zwane bibeloty, panowała szczególnie w XIX wieku. Wówczas chętnie sięgano do stylów z minionych epok. Upodobanie do gotyku ustępowało miejsca formom czerpanym ze sztuki renesansu czy rokoka. W dziełach, w których ważną rolę odgrywała dekoracja rzeźbiarska, takich jak prezentowany chłopiec, twórcy nie krępowali swej swobody ograniczeniem do jednej epoki, lecz wprowadzali motywy o rozmaitym pochodzeniu. W rezultacie chłopiec w stroju wyraźnie renesansowym występuje wprawdzie na cokole ozdobionym motywami renesansowymi, ale ornamenty rokokowe (rocaille) pojawiają się przy saniach. Popisy wirtuozerii wykonania XIX-wiecznych rzeźbiarzy i rzemieślników, współpracujących przy wyrobach złotniczych, prowadziły z czasem do nadmiernego przeładowania dekoracjami eklektycznych dzieł.
Opracowanie: Klementyna Ochniak-Dudek (Muzeum Żup Krakowskich w Wieliczce), © wszystkie prawa zastrzeżone
Ostatnie komentarze: