Lista wszystkich obiektów. Kliknij na jeden z nich, aby przejść do karty obiektu. Tematy umożliwiają selekcję eksponatów według kategorii pojęciowych. Po prawej stronie możesz zmienić ustawienie widoku listy.
Poniższe zestawienie ukazuje powiązanie między eksponatami w sposób niestandardowy. Punkty oznaczają eksponaty, a łączące je linie to powiązania między nimi według wybranych kategorii.
Wpisz daty krańcowe do okienek, aby wybrać interesujący Cię okres na osi czasu.
- Czas powstania XVIII w.
- Miejsce powstania Francja
- Wymiary wysokość: ok. 30 cm
- Numer inwentarzowy AH/1478, KW/3052
- Muzeum Muzeum Ziemi Bieckiej
- Tematy życie codzienne, stroje, namalowane, wyrzeźbione
- Technika malowanie, złocenie, rzeźbienie
- Materiał papier, fiszbin, kość wieloryba
- Prawa do obiektu Muzeum Ziemi Bieckiej
- Prawa do wizerunków cyfrowych domena publiczna
- Digitalizacja RPD MIK, projekt Wirtualne Muzea Małopolski
- Tagi 2D , rokoko , dwór , ornament , ceremonia , strój , kość , techniki zdobnicze , kobieta , domena publiczna
Wachlarz, którego pierwotną funkcją użytkową było wachlowanie, w czasach nowożytnych został nobilitowany do synonimu dostojeństwa. W tym czasie stał się bardzo modnym elementem kobiecego stroju. Natomiast gestykulacja przy pomocy wachlarza stała się umownym szyfrem, służącym do porozumiewania się i flirtu na dworze, salonowej gry płci.
Więcej Wachlarz, którego pierwotną funkcją użytkową było wachlowanie, w czasach nowożytnych został nobilitowany do synonimu dostojeństwa. W tym czasie stał się bardzo modnym elementem kobiecego stroju. Natomiast gestykulacja przy jego pomocy stała się umownym szyfrem, służącym do porozumiewania się i flirtu na dworze, salonowej gry płci.
Od XVII wieku głównym miejscem produkcji wachlarzy była Francja. W czasach rokoka, czyli ich największej prosperity, otrzymywały niezwykle bogate i misterne formy, natomiast ich dekoracje tworzone były nieraz przez najsłynniejszych malarzy dworskich.
Prezentowany obiekt to wachlarz składany, przytwierdzony do promienistego stelażu wykonanego w kości wieloryba. Kościane listewki rzeźbione są ażurowo, po rozłożeniu tworzą wspólną całość przedstawiającą igrające putta otoczone ornamentem rocaille na tle kratki oraz rokokowe kartusze z malowanymi instrumentami i owocami w polach. Stelaż jest polichromowany, zaś kontur ornamentu złocony. Część górna wykonana jest z papieru stanowiącego wycinek koła, składanego segmentowo. Po rozłożeniu ukazuje pastoralną sceną z odpoczywającymi w cieniu drzew dworzanami, pasterką i owcami. Całość otoczona jest bordiurą utworzoną z rocaille w towarzystwie kwiatów.
Sceny sielankowe i pasterskie, w charakterze miłosnej igraszki były charakterystyczne dla okresu francuskiego rokoka. Pojawiały się jako temat malarski oraz jako dekoracja różnych przedmiotów codziennego użytku. Ich lekkość, ulotność, brak powagi oraz skłonność do bogatej dekoracji, były odbiciem gustu i światopoglądu 1. poł. XVIII wieku.
Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.
Ostatnie komentarze: