Lista wszystkich obiektów. Kliknij na jeden z nich, aby przejść do karty obiektu. Tematy umożliwiają selekcję eksponatów według kategorii pojęciowych. Po prawej stronie możesz zmienić ustawienie widoku listy.
Poniższe zestawienie ukazuje powiązanie między eksponatami w sposób niestandardowy. Punkty oznaczają eksponaty, a łączące je linie to powiązania między nimi według wybranych kategorii.
Wpisz daty krańcowe do okienek, aby wybrać interesujący Cię okres na osi czasu.
- Autor nieznany
- Czas powstania 1895
- Miejsce powstania Wiedeń
- Wymiary wysokość: 100 cm, średnica: 138 cm
- Numer inwentarzowy M-N/52
- Muzeum Muzeum Ślusarstwa im. Marcina Mikuły w Świątnikach Górnych
- Tematy technika, życie codzienne
- Technika kucie, zgrzewanie, nitowanie, odlewanie
- Materiał drewno, skóra, stal, glina
- Prawa do obiektu Muzeum Ślusarstwa im. Marcina Mikuły w Świątnikach Górnych
- Prawa do wizerunków cyfrowych domena publiczna
- Digitalizacja RPD MIK, projekt Wirtualne Muzea Małopolski
- Tagi Świątniki Górne , 3D , dawne zawody , domena publiczna , skóra , Wiedeń
Kuźnia polowa została przekazana Spółce Ślusarskiej w 1916 roku przez Centrum Odbudowy Kraju z siedzibą w Wiedniu. Ognisko przenośne potocznie zwane kuźnią polową było stałym elementem wyposażenia warsztatu kłódkarskiego. Kuźnia składa się z trzech podstawowych elementów:...
Więcej Kuźnia polowa została przekazana Spółce Ślusarskiej w 1916 roku przez Centrum Odbudowy Kraju z siedzibą w Wiedniu. Ognisko przenośne potocznie zwane kuźnią polową było stałym elementem wyposażenia warsztatu kłódkarskiego. Kuźnia składa się z trzech podstawowych elementów: kotliny, mieszka i formy. Kotlina stanowi najważniejszą część ogniska; dno i boki wykładano szamotem lub gliną. Tutaj rozgrzewano żelazo i przygotowywano do dalszej obróbki ręcznej. Mieszek doprowadzał powietrze do kotliny, by przyspieszyć spalanie węgla i tym samym zwiększyć temperaturę. Formę stanowi odlewana żelazna rura prowadząca powietrze bezpośrednio z mieszka do paleniska. Kuźnia polowa służyła przede wszystkim do wyrobu drobnych przedmiotów, często była paleniskiem rezerwowym w razie uszkodzenia lub wygaszenia ogniska głównego. W Świątnikach tego typu kuźni używano do lutowania kluczy, hartowania stali lub nitowania kłódek na gorąco.
Opracowanie: Witold Szczygieł (Muzeum Ślusarstwa im. M. Mikuły w Świątnikach Górnych), © wszystkie prawa zastrzeżone
Ostatnie komentarze: