Lista wszystkich obiektów. Kliknij na jeden z nich, aby przejść do karty obiektu. Tematy umożliwiają selekcję eksponatów według kategorii pojęciowych. Po prawej stronie możesz zmienić ustawienie widoku listy.
Poniższe zestawienie ukazuje powiązanie między eksponatami w sposób niestandardowy. Punkty oznaczają eksponaty, a łączące je linie to powiązania między nimi według wybranych kategorii.
Wpisz daty krańcowe do okienek, aby wybrać interesujący Cię okres na osi czasu.
- Czas powstania 2. poł. XVIII w.
- Miejsce powstania Polska
- Wymiary wysokość: 20 cm, szerokość: 18 cm
- Numer inwentarzowy MNS/1265/S
- Muzeum Muzeum Okręgowe w Nowym Sączu
- Tematy wielokulturowość, religijność, stroje
- Technika koronka, szycie ręczne
- Materiał płótno lniane, tiul, cekin
- Prawa do obiektu Muzeum Okręgowe w Nowym Sączu
- Prawa do wizerunków cyfrowych domena publiczna
- Digitalizacja RPD MIK, projekt Wirtualne Muzea Małopolski
- Tagi judaika , strój , religia , Żydzi , 3D , wielokulturowość , tkanina , nakrycia głowy , kobieta , domena publiczna
Czepiec znajduje się w zbiorach od 1960 roku, nie wiadomo, jakim sposobem do nich trafił. W muzealnym archiwum zachowały się cztery fotografie eksponatu, zakupione na przełomie lat 60. i 70. XX wieku, zawierające na odwrociu adnotację, że właścicielką czepca była Ludwika Popardowska z podsądeckiej...
Więcej Czepiec znajduje się w zbiorach od 1960 roku, nie wiadomo, jakim sposobem do nich trafił. W muzealnym archiwum zachowały się cztery fotografie eksponatu, zakupione na przełomie lat 60. i 70. XX wieku, zawierające na odwrociu adnotację, że właścicielką czepca była Ludwika Popardowska z podsądeckiej wsi Brzezna, był on pamiątką po matce.
Datowany na II poł. XVIII wieku, czepiec jest wyjątkowym i rzadkim eksponatem. Powstał w Polsce ze sprowadzanej koronki. Jego kształt modelowany jest w taki sposób, by ściśle przylegał do głowy, zakrywając uszy i czoło półkolistym łukiem. Całą powierzchnię czepca zdobi koronka szychowa, często spotykana w wyrobach żydowskich, która była wykonywana z metalowej nici lub blaszek. Koronka została ułożona we wzór siedmiu wijących się łodyg ze stylizowanymi liśćmi i kwiatami, wychodzącymi od nasady ku górze czepca. Dodatkowo zdobią go koronkowe rozetki, wewnątrz których umieszczone są cekiny, srebrzyste i złociste paciorki oraz brązowe i niebieskie koraliki. Brzeg czepca, w części przylegającej do twarzy, obszyty jest białym, pomarszczonym tiulem.
Czepce były najpopularniejszym i najbardziej dekoracyjnym nakryciem głowy noszonym przez zamężne, pobożne żydówki, które po ślubie ścinały włosy i zakrywały głowy. Istniały różne rodzaje czepców: skromniejsze, które noszono na co dzień, świąteczne — bardziej ozdobne, oraz lekkie, batystowe, zakładane na noc. Dekoracyjna forma sądeckiego czepca wskazuje, że należał do odświętnych nakryć głowy. Wykonywano je zazwyczaj z jedwabnych tkanin broszowanych, brokatów i aksamitów. Bardzo często w całości pokrywane były haftem, cekinami, blaszkami i obszywane koronką szychową.
Opracowanie: Edyta Ross-Pazdyk (Muzeum Okręgowe w Nowym Sączu), © wszystkie prawa zastrzeżone
Ostatnie komentarze: