Lista wszystkich obiektów. Kliknij na jeden z nich, aby przejść do karty obiektu. Tematy umożliwiają selekcję eksponatów według kategorii pojęciowych. Po prawej stronie możesz zmienić ustawienie widoku listy.
Poniższe zestawienie ukazuje powiązanie między eksponatami w sposób niestandardowy. Punkty oznaczają eksponaty, a łączące je linie to powiązania między nimi według wybranych kategorii.
Wpisz daty krańcowe do okienek, aby wybrać interesujący Cię okres na osi czasu.
- Czas powstania XIX w.
- Miejsce powstania Szczawnica, Polska
- Wymiary manekina 165 x 50 x 15 cm
- Numer inwentarzowy MS/76-E chustka, MS/71-E czepiec, MS/78-E koszula, MS/116-E gorset, MS/113-E spódnica kanafaska, MS/794-E zapaska, MS/83-E buty, MS/79-E korale
- Muzeum Muzeum Okręgowe w Nowym Sączu
- Oddział Muzeum Pienińskie im. J. Szalaya w Szlachtowej
- Tematy życie codzienne, stroje, góry
- Materiał skóra, sukno, len, tybet
- Prawa do obiektu Muzeum Okręgowe w Nowym Sączu
- Prawa do wizerunków cyfrowych domena publiczna
- Digitalizacja RPD MIK, projekt Wirtualne Muzea Małopolski
- Tagi strój , górale , 2D , audiodeskrypcja , strój ludowy , strój odświętny , tkanina , techniki zdobnicze , kobieta , domena publiczna
Ten stary szczawnicki strój kobiecy możemy zobaczyć w Muzeum Pienińskim. Wiele w nim wpływów spiskich, jak obcisły kolorowy czepek z ostrym zębem nad czołem, koszula z czerwonymi prążkami na ramionach i samodziałowa spódnica z biało-czerwonego pasiaka zwana kanafaską czy wysokie skórzane buty zwane węgierskimi.
Więcej Obecny damski strój górali szczawnickich składa się z gorsetu szytego z czarnego aksamitu z dużymi wzorami kwiatów wyszywanymi jedwabnymi nićmi na plecach i przodach, zakładanego na białą koszulę, spódnicy z zielonego tybetu drukowanego w duże czerwone kwiaty, zapaski tiulowej haftowanej i kierpców zakładanych na białą skarpetę. Dawniej mężatki zakładały na głowę czepce, później chustki. W zimie nosiły sukienne pantofle, długie kożuchy z rękawami. Zamiast dzisiejszych spódnic tybetowych ubierano biało-czerwone pasiaste „kanafaski”. Gorsety szyto z czerwonego sukna, zapinane na jeden rząd guzików. Z czasem wzdłuż guzików zaczął się rozwijać haft. Tradycja ludowa podaje, że te najstarsze gorsety przerabiano ze spodni mundurów austriackich przynoszonych przez mężczyzn wracających z długoletniej służby wojskowej. Zakładano je na białe koszule bogato marszczone przy szyi, a na ramionach i manszetach zdobione czerwonymi smużkami. Na ramiona narzucano biały „rańtuch”, a na nogi wciągano czarne buty z cholewami. Na szyi kilka sznurków korali, spod których wystawała kokarda z czerwonej wstążki. Do ślubu panna młoda i towarzyszące jej drużki zakładały na głowę wianki ze sztucznych kwiatów, z których opadały na plecy kolorowe wstążki.
Ten stary szczawnicki strój kobiecy możemy zobaczyć w Muzeum Pienińskim. Wiele w nim wpływów spiskich, jak obcisły kolorowy czepek z ostrym zębem nad czołem, koszula z czerwonymi prążkami na ramionach i samodziałowa spódnica z biało-czerwonego pasiaka zwana kanafaską czy wysokie skórzane buty zwane węgierskimi.
Opracowanie: Barbara Węglarz (Muzeum Okręgowe w Nowym Sączu), © wszystkie prawa zastrzeżone
Ostatnie komentarze: