Lista wszystkich obiektów. Kliknij na jeden z nich, aby przejść do karty obiektu. Tematy umożliwiają selekcję eksponatów według kategorii pojęciowych. Po prawej stronie możesz zmienić ustawienie widoku listy.
Poniższe zestawienie ukazuje powiązanie między eksponatami w sposób niestandardowy. Punkty oznaczają eksponaty, a łączące je linie to powiązania między nimi według wybranych kategorii.
Wpisz daty krańcowe do okienek, aby wybrać interesujący Cię okres na osi czasu.
- Autor nieznany
- Czas powstania ok. 1410
- Wymiary wysokość: 118 cm, szerokość: 45,5 cm
- Numer inwentarzowy MNK-I-119
- Muzeum Muzeum Narodowe w Krakowie
- Oddział Pałac Biskupa Erazma Ciołka
- Galeria Sztuka Dawnej Polski. XII–XVIII wiek
- Tematy religijność, wyrzeźbione
- Technika złocenie, drążenie, rzeźbienie, polichromowanie
- Materiał drewno
- Data pozyskania 1899, dar ks. Władysława Szymanka, proboszcza kościoła pw. Narodzenia Marii Panny w Krużlowej Wyżnej
- Prawa do obiektu Muzeum Narodowe w Krakowie
- Prawa do wizerunków cyfrowych domena publiczna
- Digitalizacja RPD MIK, projekt Wirtualne Muzea Małopolski
- Tagi rzeźba , sztuka sakralna , gotyk , Matka Boska , styl piękny , Matka Boska z Dzieciątkiem , 3D , audiodeskrypcja , katolicyzm , domena publiczna
Figura ta uchodzi za najdoskonalsze dzieło rzeźbiarskie epoki tzw. stylu pięknego około roku 1400 na obszarze Małopolski. Przetworzono tu w drewnie repertuar form wypracowany wcześniej w rzeźbie kamiennej (tzw. Piękne Madonny): charakterystyczne kaskady fałd po bokach, fałdy frontalne przebiegające na torsie Marii po półkolu, niżej wyostrzające się w literę V, a jeszcze niżej, na cokole, rozłożone szeroko, jako optyczna podstawa figury. Cechę szczególną rzeźby stanowi wysunięcie Dzieciątka i nadanie mu swoistej autonomii przestrzennej, co sprawia, że kompozycja jest harmonijne zrównoważona. Zwroty głów Marii i małego Jezusa, odpowiadające sobie w ujęciu zwierciadlanym, akcentują zarazem oddaną z niezwykłym autentyzmem psychiczną łączność Matki i Dziecka. Nie wyklucza to głębokiej symboliki religijnej przedstawienia.
Więcej Figura ta uchodzi za najdoskonalsze dzieło rzeźbiarskie epoki tzw. stylu pięknego około roku 1400 na obszarze Małopolski. Przetworzono tu w drewnie repertuar form wypracowany wcześniej w rzeźbie kamiennej (tzw. Piękne Madonny): charakterystyczne kaskady fałd po bokach, fałdy frontalne przebiegające na torsie Marii po półkolu, niżej wyostrzające się w literę V, a jeszcze niżej, na cokole, rozłożone szeroko, jako optyczna podstawa figury. Cechę szczególną rzeźby stanowi wysunięcie Dzieciątka i nadanie mu swoistej autonomii przestrzennej, co sprawia, że kompozycja jest harmonijne zrównoważona. Zwroty głów Marii i małego Jezusa, odpowiadające sobie w ujęciu zwierciadlanym, akcentują zarazem oddaną z niezwykłym autentyzmem psychiczną łączność Matki i Dziecka. Nie wyklucza to głębokiej symboliki religijnej przedstawienia. Szczególną wymowę ma tu nagość Dzieciątka. Jest to wyraz kultu ciała Chrystusa jako rękojmi Zbawienia. Tylko kompletna natura człowiecza czyniła Chrystusa zdolnym do cierpienia i — w konsekwencji — do Odkupienia.
Madonna została odkryta dla nauki w roku 1899 za sprawą Stanisława Wyspiańskiego, który podczas wycieczki studentów krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych wykonał jej rysunek. Od tego czasu rzeźba stała się jednym z najbardziej znanych dzieł sztuki gotyckiej w Polsce. Łatwo rozpoznają ją także cudzoziemcy, gdyż w II połowie minionego wieku Madonna z Krużlowej była wypożyczana na najbardziej prestiżowe zagraniczne wystawy sztuki polskiej.
Drewno rzeźbione, polichromowane i złocone, z tyłu drążone.
Opracowanie: dr Wojciech Marcinkowski (Muzeum Narodowe w Krakowie), © wszystkie prawa zastrzeżone
Ostatnie komentarze: