Lista wszystkich obiektów. Kliknij na jeden z nich, aby przejść do karty obiektu. Tematy umożliwiają selekcję eksponatów według kategorii pojęciowych. Po prawej stronie możesz zmienić ustawienie widoku listy.
Poniższe zestawienie ukazuje powiązanie między eksponatami w sposób niestandardowy. Punkty oznaczają eksponaty, a łączące je linie to powiązania między nimi według wybranych kategorii.
Wpisz daty krańcowe do okienek, aby wybrać interesujący Cię okres na osi czasu.
- Autor Alina Szapocznikow
- Czas powstania 1972
- Miejsce powstania Paryż
- Wymiary wysokość: 55 cm, szerokość: 55 cm
- Numer inwentarzowy MNK-II-rz-1673
- Muzeum Muzeum Narodowe w Krakowie
- Dostępność w magazynie
- Tematy wyrzeźbione, znane postaci, ciało, śmierć
- Materiał metal, poliester
- Data pozyskania 1998, zakup od syna artystki, Piotra Stanisławskiego
- Prawa do obiektu Muzeum Narodowe w Krakowie
- Prawa do wizerunków cyfrowych © wszystkie prawa zastrzeżone, MNK
- Digitalizacja MNK, projekt iMNK
- Tagi rzeźba , sztuka nowoczesna , śmierć , 2D , ciało , choroba , © wszystkie prawa zastrzeżone
Odlewy ciała pojawiają się w twórczości Aliny Szapocznikow od roku 1965, kiedy to w materiale rzeźbiarskim artystka zaczęła przedstawiać własne palce i usta. W roku 1971 wykonała z poliestru zmiażdżony Autoportret–Zielnik, uznawany za wprowadzenie do Zielnika — jednej z najważniejszych jej prac powstałych na podstawie odlewów ciała.
Więcej Odlewy ciała pojawiają się w twórczości Aliny Szapocznikow od roku 1965, kiedy to w materiale rzeźbiarskim artystka zaczęła przedstawiać własne palce i usta. W roku 1971 wykonała z poliestru zmiażdżony Autoportret–Zielnik, uznawany za wprowadzenie do Zielnika — jednej z najważniejszych jej prac powstałych na podstawie odlewów ciała. W Zielniku, który tworzyła wiosną 1972 roku, artystka nie przedstawiała jednak siebie, lecz ciało swojego syna Piotra. Cykl obejmuje zarówno pełnopostaciowe akty chłopca lepione w glinie, jak i odlewy poliestrowe wykonane z odcisków gipsowych zdejmowanych bezpośrednio z jego ciała. Z tych form powstawały karty Zielnika — poliestrowe odlewy fragmentów ciała Piotra, miażdżone i przytwierdzane do malowanych na czarno deseczek. Są wśród nich odkształcone wizerunki głowy syna (Głowa Piotra — Zielnik. Szkic, Zielnik I, Zielnik II, Zielnik V, Zielnik VI, Zielnik VIII, Zielnik XII [Głowa Chrystusa], Zielnik XIV).
Prace te Szapocznikow tworzyła w okresie, gdy wiedziała już, że jest chora na raka. Świadoma zbliżającej się śmierci, utrwalała zdrowe ciało chłopca, swojego adoptowanego syna, zamiast własnego, niszczonego chorobą. Głowa Piotra jest zatem swego rodzaju śladem. To swoista, przejmująca projekcja przyszłości, wyrażająca nadzieję na dalszy ciąg istnienia.
Opracowanie: Dominik Kuryłek (Muzeum Narodowe w Krakowie), © wszystkie prawa zastrzeżone
Ostatnie komentarze: