Lista wszystkich obiektów. Kliknij na jeden z nich, aby przejść do karty obiektu. Tematy umożliwiają selekcję eksponatów według kategorii pojęciowych. Po prawej stronie możesz zmienić ustawienie widoku listy.
Poniższe zestawienie ukazuje powiązanie między eksponatami w sposób niestandardowy. Punkty oznaczają eksponaty, a łączące je linie to powiązania między nimi według wybranych kategorii.
Wpisz daty krańcowe do okienek, aby wybrać interesujący Cię okres na osi czasu.
- Wytwórca krawiec K. Kropiowski & K. Matlas
- Czas powstania ok. 1860—1870
- Miejsce powstania Lwów
- Wymiary wysokość: otoku kołpaka: 11 cm, butów: 40 cm, długość: kontusza: 100 cm, żupana: 93 cm, spodni: 112 cm, karabeli: 90 cm
- Numer inwentarzowy MNK-XIX-4608/1-10
- Muzeum Muzeum Narodowe w Krakowie
- Oddział Gmach Główny
- Tematy stroje
- Technika szycie ręczne
- Materiał aksamit, jedwab, pióra ptasie, futro
- Prawa do obiektu Muzeum Narodowe w Krakowie
- Prawa do wizerunków cyfrowych domena publiczna
- Digitalizacja RPD MIK, projekt Wirtualne Muzea Małopolski
- Tagi strój , strój kontuszowy , tkanina , barok , sarmatyzm , buty , 3D , audiodeskrypcja , tradycja , szlachta , domena publiczna
Ubiór — złożony z kontusza, żupana, spodni, kołpaka, butów i karabeli — należał do rodziny Drohojowskich z Czorsztyna. Kompletny polski ubiór narodowy złożony jest z części zewnętrznej — zwanej kontuszem — i spodniej — zwanej żupanem.
Kontusz uszyto z aksamitu. Plecy krojone są w charakterystyczny sposób z tzw. słupem, rozkloszowane systemem głębokich zakładek, podkreślonych naszyciem jedwabnej pasmanterii.
Ubiór — złożony z kontusza, żupana, spodni, kołpaka, butów i karabeli — należał do rodziny Drohojowskich z Czorsztyna. Kompletny polski ubiór narodowy złożony jest z części zewnętrznej — zwanej kontuszem — i spodniej — zwanej żupanem.
Kontusz uszyto z aksamitu. Plecy krojone są w charakterystyczny sposób z tzw. słupem, rozkloszowane systemem głębokich zakładek, podkreślonych naszyciem jedwabnej pasmanterii. Z przodu zapięcie na trzy dekoracyjne pętlice z takiej samej pasmanterii oraz osiem metalowych guzów zdobionych kamieniami półszlachetnymi i ich imitacjami. Rękawy-wyloty, nie zszyte, zebrane wykładanymi mankietami, podszyte jedwabiem tym samym, z którego uszyto żupan. Na kontuszu zawiązany jest pas słucki jedwabny półlity.
Żupan noszony pod kontuszem uszyto z wzorzystego jedwabiu z niskim stojącym kołnierzykiem. Jest odcinany w pasie, w części górnej dopasowany, w dolnej lekko rozszerzony. Część środkowa pleców wykonana jest z podszewki. Z przodu zapinany krytymi guzikami, z dekoracyjnymi guzami metalowymi umieszczonymi w specjalnych otworach.
Na kontuszu i żupanie od wewnątrz umieszczono etykietę firmową z napisem: K. Kropiowski i K. Matlas we Lwowie. Do kompletu należą też spodnie z aksamitu, kołpak z aksamitu z otokiem z futra i kitą z piór czaplich osadzoną w mosiężnej zaponie, skórzane buty z cholewami, karabela w pochwie z imitacji jaszczura, dekorowanej srebrną tarczą z herbem Korczak z klejnotem i labrami, ze srebrną rękojeścią w formie głowy lwa.
Polski ubiór kontuszowy był kształtowany przez stulecia, w połowie XVIII wieku zyskał ostateczny kształt ubioru narodowego, znanego pod popularną nazwą kontusza. W wieku XIX ubiory kontuszowe nadal cieszyły się popularnością. Noszono je często także na początku wieku XX. Sprawiano je z okazji zaślubin, wyjazdów zagranicznych, nadań szlacheckich. Były one ubiorami zakładanymi obligatoryjnie przez uczestników obrad Sejmu Krajowego we Lwowie i Parlamentu Wiedeńskiego.
Opracowanie: dr Beata Słotowa (Muzeum Narodowe w Krakowie), © wszystkie prawa zastrzeżone
Ostatnie komentarze: