Lista wszystkich obiektów. Kliknij na jeden z nich, aby przejść do karty obiektu. Tematy umożliwiają selekcję eksponatów według kategorii pojęciowych. Po prawej stronie możesz zmienić ustawienie widoku listy.
Poniższe zestawienie ukazuje powiązanie między eksponatami w sposób niestandardowy. Punkty oznaczają eksponaty, a łączące je linie to powiązania między nimi według wybranych kategorii.
Wpisz daty krańcowe do okienek, aby wybrać interesujący Cię okres na osi czasu.
- Autor Walery Gadomski (1833—1911)
- Czas powstania 1883
- Wymiary wysokość: 157 cm, długość: 48 cm, szerokość: 72 cm
- Oznaczenie autorskie sygnatura i data na podstawie: W. G. 1883
- Numer inwentarzowy MNK II-rz-83
- Muzeum Muzeum Narodowe w Krakowie
- Oddział Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach
- Dostępność Sala Chełmońskiego
- Tematy religijność, wyrzeźbione, ciało
- Technika kucie, rzeźbienie, szlifowanie
- Materiał marmur biały
- Prawa do obiektu Muzeum Narodowe w Krakowie
- Prawa do wizerunków cyfrowych domena publiczna
- Digitalizacja RPD MIK, projekt Wirtualne Muzea Małopolski
- Tagi Biblia , rzeźba , taniec , władza , 3D plus , święci , erotyzm , domena publiczna
Salome, córka Herodiady i pasierbica króla Heroda Antypasa, zatańczyła tak pięknie, że władca pozwolił jej prosić, o co tylko zechce. Jej życzeniem, podpowiedzianym przez okrutną Herodiadę, była głowa Jana Chrzciciela. Biblijna Salome to jeden ze stałych motywów w ikonografii sztuki europejskiej. Archetyp niebezpiecznej uwodzicielki fascynował artystów wszystkich epok.
Salome, córka Herodiady i pasierbica króla Heroda Antypasa, zatańczyła tak pięknie, że władca pozwolił jej prosić, o co tylko zechce. Jej życzeniem, podpowiedzianym przez okrutną Herodiadę, była głowa Jana Chrzciciela. Biblijna Salome to jeden ze stałych motywów w ikonografii sztuki europejskiej. Archetyp niebezpiecznej uwodzicielki fascynował artystów wszystkich epok.
Walery Gadomski ukazał dziewczęcą Salome po zakończonym tańcu, schodzącą po stopniach, by wręczyć matce na tacy makabryczny podarunek. Dziewczyna odrzuciła do tyłu głowę, częściowo przysłoniętą welonem — gest ten ma wyrażać zachowanie pozorów niewinności: Salome nie chce patrzeć na rezultat pragnienia Herodiady, chociaż sama zgodziła się poprosić Heroda o zgładzenie Jana Chrzciciela.
Biblijny temat stanowi pretekst do egzotycznej stylizacji postaci. Strój Salome pełen jest wschodniego przepychu. Dziewczyna ubrana jest w dekoracyjnie wykończoną szatę, nosi kolczyki, trzy ciężkie naszyjniki, bransoletki na obu nadgarstkach. Widać także fragment ozdoby kostki u nogi, wyłaniającej się spod gęsto udrapowanej sukni. Efektowne szczegóły, oddane przez artystę z wielką pieczołowitością, podkreślają erotyczną aurę, jaka emanuje z tancerki. Pod cienką tuniką wyraźnie rysują się piersi. Salome bowiem to uosobienie niszczycielskiego kobiecego erotyzmu: tak silnego, że mógł pchnąć króla do zbrodni.
Dzieło dobrze wpisuje się w akademicki nurt sztuki XIX wieku. Fascynacja okrucieństwem obleczonym we wschodni bądź antyczny kostium, typowa dla malarzy z kręgu paryskiej Akademii (Jean-Léon Gerôme, Paul Baudry), jest obecna także w twórczości rzeźbiarskiej (Auguste Clésinger, Albert-Ernest Carrier-Belleuse).
Opracowanie: Agata Małodobry (Muzeum Narodowe w Krakowie), © wszystkie prawa zastrzeżone
Ostatnie komentarze: