Kostium do roli Lady Makbet został przekazany Muzeum Historycznemu Miasta Krakowa jako spadek po aktorce i śpiewaczce Jadwidze Mrozowskiej, która była związana ze sceną krakowską w latach 1902—1905. Od roku 1907 artystka przebywała na stałe we Włoszech, gdzie występowała jako śpiewaczka operowa.
Jadwiga Mrozowska zamówiła ten kostium z myślą o swojej roli w Makbecie Williama Shakespeare’a podczas jej gościnnych występów w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Aktorka wystąpiła w tym dramacie 4 stycznia 1913 roku. Premiera przedstawienia odbyła się dwa lata wcześniej, 30 grudnia 1911 roku, a spektakl wyreżyserował Maksymilian Węgrzyn.
Kostium do roli Lady Makbet został zaprojektowany i wykonany specjalnie dla Mrozowskiej przez znanego mediolańskiego rysownika i projektanta teatralnego Luigiego Sapellego, pseudonim Caramba. Niezmiernie interesujące jest, że Luigi Sapelli Caramba był także założycielem i właścicielem słynnej firmy Art House Caramba, szyjącej kostiumy dla najważniejszych teatrów, takich jak La Scala w Mediolanie, La Fenice w Wenecji, Teatro Regio w Turynie czy Metropolitan Opera w Nowym Jorku.
Kostium do roli Lady Makbet został wystylizowany na średniowieczny. Składa się on z sukni, płaszcza, korony i pantofli na niewysokim obcasie. Suknię uszyto z jedwabiu w kolorze różu indyjskiego, z ornamentem w kształcie ukośnej kratki z naszytymi pośrodku i na łączeniach kratki koralikami imitującymi szlachetne kamienie. Jest ona dopasowana górą, o przedłużonym stanie, dolna część drobno plisowana. Rękawy podwójne: wierzchnie są szerokie i plisowane, wewnętrzne wąskie, przystrojone na brzegach żółtymi koralami. Góra sukni została wyhaftowana złotą nicią. Na biodrach umieszczono ozdobny pas z wiszącymi sznurami zakończonymi chwostami z koralikami. W połowie sznurów naszyto dwa metalowe prostokąty z wytłoczoną podobizną ptaka. Na ramiona narzucono płaszcz spięty ozdobną taśmą i metalową klamrą, na której również widnieje motyw ptaka. Boki i dół płaszcza zostały wykończone ozdobną taśmą z motywem stylizowanej wici roślinnej. Pantofelki (firma Panni) wkładane, o lekko wydłużonym szpicu na niewielkim obcasie są wykonane z takiej samej tkaniny co suknia. Korona została zrobiona z blachy mosiężnej, w formie szerokiej opaski zwieńczonej ozdobnymi sterczynami, dekorowanej kolorowymi szkiełkami stylizowanymi na kaboszony (kaboszon to kamień szlachetny lub półszlachetny mający szlif w formie kulistej, półkulistej lub elipsoidalnej, stosowany był w jubilerstwie od czasów starożytnych, a szczególnie w średniowieczu).
Z powstawaniem kostiumu wiąże się anegdota. Podobno artysta Luigi Caramba był zdziwiony, iż Mrozowska chce zagrać tragiczną postać Lady Makbet. Była bowiem aktorką dramatyczno-charakterystyczną, a jej domeną były role z repertuaru modernistycznego, w których zachwycała prezentacją psychiki współczesnej kobiety. Po jednej z prób mierzenia sukni projektant orzekł jednak, iż sam musi aktorkę zobaczyć w tej roli, gdyż tak nosić i prezentować na sobie kostium jest zdolna tylko artystka o wyjątkowym poczuciu stylu. I rzeczywiście, Mrozowskiej, mimo braku odpowiednich warunków i cech aktorki tragicznej, udało się stworzyć na scenie postać przekonującą. Ojciec artystki zasiadający podczas przedstawienia w loży prosceniowej miał wyszeptać do córki kończącej dramatyczny monolog te słowa: „Jadziu, podła jesteś”. A Luigi Caramba rzeczywiście przyjechał do Krakowa i podziwiał aktorkę podczas jej gościnnych występów na deskach Teatru im. Juliusza Słowackiego.

Opracowanie: Agnieszka Kowalska (Muzeum Historyczne Miasta Krakowa), © wszystkie prawa zastrzeżone