Lista wszystkich obiektów. Kliknij na jeden z nich, aby przejść do karty obiektu. Tematy umożliwiają selekcję eksponatów według kategorii pojęciowych. Po prawej stronie możesz zmienić ustawienie widoku listy.
Poniższe zestawienie ukazuje powiązanie między eksponatami w sposób niestandardowy. Punkty oznaczają eksponaty, a łączące je linie to powiązania między nimi według wybranych kategorii.
Wpisz daty krańcowe do okienek, aby wybrać interesujący Cię okres na osi czasu.
- Miejsce znalezienia wieś Grzempy, Wielkopolska
- Wymiary wysokość: 7,5 cm, długość: 6 cm, szerokość: 6 cm, waga: 535,2 g
- Numer inwentarzowy ZNG PAN B-V-57/15.1
- Muzeum Muzeum Geologiczne Instytutu Nauk Geologicznych PAN
- Tematy natura, wydobyte z ziemi
- Materiał skała
- Prawa do obiektu Muzeum Geologiczne Instytutu Nauk Geologicznych PAN
- Prawa do wizerunków cyfrowych domena publiczna
- Digitalizacja RPD MIK, projekt Wirtualne Muzea Małopolski Plus
- Tagi kosmos , meteoryt , WMM Plus , domena publiczna
„Niejaki Bydołek, gospodarz ze wsi Grzempy, pracując w swojej zagrodzie, ujrzał nagle spadającą na ziemię »kulę ognistą«. Kula ta spadając, odcięła kilka gałęzi z pobliskiego drzewa i ugrzęzła w ziemi. Jednocześnie dał się słyszeć gwałtowny, podobny do grzmotu łoskot i »utworzyły się gazy przypominające spaloną siarkę«”.
Więcej W klasyfikacji meteoryt Grzempy jest zaliczany do najbardziej pospolitych meteorytów kamiennych. Jest chondrytem zwyczajnym. Cechą charakterystyczną większości chondrytów jest obecność, obok okruchów żelaza z niklem, chondr – małych, kulistych agregatów o średnicy około 1 mm, zbudowanych z oliwinów lub piroksenów. Chondra nie są znane w skałach ziemskich i księżycowych.
Historię spadku tego meteorytu opisuje Jerzy Pokrzywnicki:
„Niejaki Bydołek, gospodarz ze wsi Grzempy, pracując w swojej zagrodzie, ujrzał nagle spadającą na ziemię »kulę ognistą«. Kula ta spadając, odcięła kilka gałęzi z pobliskiego drzewa i ugrzęzła w ziemi. Jednocześnie dał się słyszeć gwałtowny, podobny do grzmotu łoskot i »utworzyły się gazy przypominające spaloną siarkę«. Kopiąc niezwłocznie w miejscu spadku Bydołek, wydobył meteoryt wielkości pięści, kształtu okrągławego, masy 690 g. Był tak gorący, że nie dawał się utrzymać w ręku. Okaz pokryty był otoczką opalenizny i wykazywał dwie powierzchnie rozłamu: jedną świeżą, powstałą przy uderzeniu meteorytu o gałęzie i drugą, powstałą wskutek odpadnięcia części masy jeszcze w atmosferze”[1].
Opracowanie: Barbara Kietlińska-Michalik (Muzeum Geologiczne Instytutu Nauk Geologicznych PAN), Redakcja WMM, © wszystkie prawa zastrzeżone
Przeczytaj więcej o meteorytach na stronie Polskiego Towarzystwa Meteorytowego.
[1] J. Pokrzywnicki, I. Meteoryty Polski. II. Katalog meteorytów w zbiorach polskich, „Studia Geologica Polonica”, XV (1964), s. 17
Jeśli zobaczysz spadający meteoryt – instrukcja obsługi…
Idąc za radami prof. Andrzeja Maneckiego, wybitnego kosmologa i znawcy meteorytów, przedstawiamy krótki instruktaż, do którego mogą się zastosować szczęśliwcy będący świadkami spadku materii kosmicznej.
Więcej
Idąc za radami prof. Andrzeja Maneckiego, wybitnego kosmologa i znawcy meteorytów, przedstawiamy krótki instruktaż, do którego mogą się zastosować szczęśliwcy będący świadkami spadku materii kosmicznej:
– należy zapamiętać swoje położenie i określić kierunek spadku,
– wystarczy odliczać sekundy, jakie upłyną od zauważenia obiektu do jego spotkania z Ziemią,
– jeśli uda się dotrzeć na miejsce, można od razu przystąpić do badania obiektu, bez obaw o poparzenie (meteoryty stygną bardzo szybko),
– należy określić położenie kanału, jaki powstał w miejscu spadku (prosty lub skośny),
– warto zapisać wszystkie wrażenia (świetlistość bryły w czasie lotu, odgłosy towarzyszące, np. ewentualne wybuchy),
– należy zawiadomić odpowiednie służby, np. Zakład Mineralogii i Geochemii Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.
Wskazane jest również zawiadomienie Redakcji portalu Wirtualne Muzea Małopolski, która z przyjemnością odnotuje powyższy fakt, gwarantując także odpowiednie nagłośnienie sprawy w mediach.
|
Opracowanie: Anna Berestecka (Redakcja WMM),
|
Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.
Bibliografia:
Andrzej Manecki, Meteoryty, pyły kosmiczne i pyły księżycowe, Warszawa–Kraków 1975.
Meteoryt olimpijski
Organizatorzy Igrzysk Olimpijskich w Soczi ogłosili, że sportowcy, którzy zwyciężą w konkurencjach rozgrywanych 15 lutego, otrzymają medale z cząstką meteorytu czelabińskiego, który spadł rok wcześniej, raniąc ok. 1600 osób i uszkadzając kilka tysięcy budynków.
Więcej
Organizatorzy Igrzysk Olimpijskich w Soczi ogłosili, że sportowcy, którzy zwyciężą w konkurencjach rozgrywanych 15 lutego, otrzymają medale z cząstką meteorytu czelabińskiego, który spadł rok wcześniej, raniąc ok. 1600 osób i uszkadzając kilka tysięcy budynków. Ostatecznie pomysł nie został zrealizowany, jako sprzeczny z ustaleniami MKOl, które nie przewidują wprowadzania dodatkowych elementów czy oznaczeń na medalach używanych przy dekoracji olimpijczyków.
To nie pierwszy pomysł Rosjan na wykorzystanie kosmicznej materii – władze Czelabińska wraz z lokalnym biznesmenem postanowiły pozyskać środki na usunięcie części zniszczeń, sprzedając specjalny produkt – perfumy o zapachu meteorytu z Czelabińska. Mały flakonik ze specyfikiem o typowo kamiennym, metalicznym zapachu można znaleźć m.in. na aukcjach internetowych. W sprzedaży pojawiły się także samochodowe odświeżacze powietrza z dominującą nutą metalu, kamienia i ozonu…
|
Opracowanie: Anna Berestecka (Redakcja WMM),
|
Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.
MniejKosmiczny pył...
Co roku na Ziemię spada około miliona ton materii kosmicznej, nie tylko w postaci meteorytów, które w rzeczywistości stanowią znikomy procent spadków, ale przede wszystkim pyłów kosmicznych. Ich ślady odnajdywano także w Małopolsce, między innymi w pokładach soli z Wieliczki.
Więcej
Co roku na Ziemię spada około miliona ton materii kosmicznej, nie tylko w postaci meteorytów, które w rzeczywistości stanowią znikomy procent spadków, ale przede wszystkim pyłów kosmicznych. Ich ślady odnajdywano także w Małopolsce, między innymi w pokładach soli z Wieliczki.
Postępujące zanieczyszczenie powietrza utrudnia badanie pyłów materii kosmicznej, ponieważ coraz trudniej jest wyseparować je od tych, które stanowią produkt uboczny działalności przemysłowej człowieka.
Można jednak wykonać proste doświadczenie – rozpuścić w wodzie sól kamienną i spróbować przyłożyć do powstałego osadu magnes – w drobinkach, które do niego przylgną, można rozpoznać kulki kosmicznego pyłu – ślady pozaziemskiej materii.
|
Opracowanie: Anna Berestecka (Redakcja WMM),
|
Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.
Bibliografia:
Andrzej Manecki, Meteoryty, pyły kosmiczne i pyły księżycowe, Warszawa–Kraków 1975.
Zobacz też
Ostatnie komentarze: