Lista wszystkich obiektów. Kliknij na jeden z nich, aby przejść do karty obiektu. Tematy umożliwiają selekcję eksponatów według kategorii pojęciowych. Po prawej stronie możesz zmienić ustawienie widoku listy.
Poniższe zestawienie ukazuje powiązanie między eksponatami w sposób niestandardowy. Punkty oznaczają eksponaty, a łączące je linie to powiązania między nimi według wybranych kategorii.
Wpisz daty krańcowe do okienek, aby wybrać interesujący Cię okres na osi czasu.
- Czas powstania 2. poł. XVIII w.
- Wymiary wysokość: 16,3 cm
- Numer inwentarzowy KGZ 3495
- Muzeum Muzeum Farmacji Collegium Medicum UJ w Krakowie
- Tematy życie codzienne, zdrowie
- Technika malowanie na szkle, złocenie
- Materiał szkło
- Prawa do obiektu Muzeum Farmacji Collegium Medicum UJ w Krakowie
- Prawa do wizerunków cyfrowych domena publiczna
- Digitalizacja RPD MIK, projekt Wirtualne Muzea Małopolski
- Tagi zdrowie , choroba , medycyna , naczynie , farmacja , 3D , przechowywanie , domena publiczna
Naczynie pochodzi z drugiej połowy XVIII wieku, jest wykonane z bezbarwnego szkła. Na naczyniu znajduje się biały szyldzik z sygnaturą pisaną dwubarwną majuskułą: „ESS. THERIACALIS” (Essentia theriacalis) syn. Tinctura theriacalis. W skład leku wchodził m.in. teriak.
Więcej Naczynie pochodzi z drugiej połowy XVIII wieku, jest wykonane z bezbarwnego szkła. Na naczyniu znajduje się biały szyldzik z sygnaturą pisaną dwubarwną majuskułą: „ESS. THERIACALIS” (Essentia theriacalis) syn. Tinctura theriacalis. W skład leku wchodził m.in. teriak.
Teriak (łac. theriaca, starop. dryjakiew) to jeden z najstarszych leków złożonych, o którym pisano i mówiono, że jest uniwersalną odtrutką (antidotum). Jego nazwa pochodzi od greckiego słowa therion, oznaczającego jadowite zwierzę, a w szczególności żmiję, której wysuszone i sproszkowane mięso było głównym składnikiem tego leku. Poza tym w skład teriaku zwykle wchodziły jeszcze m.in. cebula morska (Scilla martima), sok z korzenia lukrecjowego (Glycyrrhiza glabra), kora kostowca gorzkiego (Costus arabicus), pieprz długi (Piper longum), korzeń nardu kłosowego (Radix spicae indicae), mirra, aloes, guma arabska, terpentyna, miód i wino, a także opium. W czasach nowożytnych liczba składników teriaku osiagała 90 (np. w Farmakopei Wirtemberskiej, 1741).
Opracowanie: Muzeum Farmacji Collegium Medicum UJ w Krakowie, © wszystkie prawa zastrzeżone
Ostatnie komentarze: