Lista wszystkich obiektów. Kliknij na jeden z nich, aby przejść do karty obiektu. Tematy umożliwiają selekcję eksponatów według kategorii pojęciowych. Po prawej stronie możesz zmienić ustawienie widoku listy.
Poniższe zestawienie ukazuje powiązanie między eksponatami w sposób niestandardowy. Punkty oznaczają eksponaty, a łączące je linie to powiązania między nimi według wybranych kategorii.
Wpisz daty krańcowe do okienek, aby wybrać interesujący Cię okres na osi czasu.
- Czas powstania Okres ptolemejsko-rzymski (332 p.n.e.–395 n.e.)
- Miejsce powstania el-Ashmunein
- Wymiary wysokość: 47 cm
- Numer inwentarzowy MAK/AS/1641
- Muzeum Muzeum Archeologiczne w Krakowie
- Tematy religijność, natura, śmierć
- Technika mumifikowanie
- Materiał płótno nasączone żywicą
- Prawa do obiektu Muzeum Archeologiczne w Krakowie
- Prawa do wizerunków cyfrowych domena publiczna
- Digitalizacja RPD MIK, 2014
- Tagi śmierć , starożytny Egipt , mitologia , archeologia , 2D , zwierzęta , bogowie , kult , domena publiczna , mumia
Mumia została starannie zawinięta w nasączone żywicą bandaże, których krzyżujące się paski tworzą geometryczny wzór. Górną część uformowano na kształt głowy zwierzęcia z zaznaczonym dziobem i oczami. Badania RTG wykazały, że pod bandażem znajduje się niezabalsamowany szkielet sokoła. Paleontolodzy odkryli tam również, niestrawione przez ptaka w chwili śmierci, szczątki żaby i jaszczurki.
Więcej Mumia została starannie zawinięta w nasączone żywicą bandaże, których krzyżujące się paski tworzą geometryczny wzór. Górną część uformowano na kształt głowy zwierzęcia z zaznaczonym dziobem i oczami. Badania RTG wykazały, że pod bandażem znajduje się niezabalsamowany szkielet sokoła. Paleontolodzy odkryli tam również, niestrawione przez ptaka w chwili śmierci, szczątki żaby i jaszczurki.
W starożytnym Egipcie zwierzęta mumifikowano z różnych powodów. Jadalne części zwierząt konserwowano poprzez zanurzenie w soli, następnie zawijano je w bandaż i umieszczano w drewnianym sarkofagu o odpowiednim kształcie. Miało to służyć zmarłemu za pożywienie w zaświatach. Zmumifikowane zwierzęta domowe – jak małpy, psy, a nawet gazele czy kaczki umieszczano w komorze grobowej wraz z właścicielem, czasem bezpośrednio w jego sarkofagu.
Największą rolę odgrywał jednak kult zwierząt, który ograniczał się do niektórych osobników z wybranych gatunków, w których miał mieszkać duch bóstwa. Sokoły, uosobienie Horusa, oraz ibisy – Thota, grzebano w katakumbach odkrytych w Sakkara. Szacuje się, że poświęcano tam około 10000 ptaków rocznie. Zapotrzebowanie na ofiary zwierzęce było tak wielkie, że starożytni handlarze dokonywali fałszerstw, np. poprzez owijanie bandażami kości krowiej sprzedawanej jako mumię pawiana. Wiele mumii zwierzęcych zostało zniszczonych w XIX wieku.
Opracowanie: Krzysztof Babraj (Muzeum Archeologiczne w Krakowie), Redakcja WMM, © wszystkie prawa zastrzeżone
Ostatnie komentarze: