Lista wszystkich obiektów. Kliknij na jeden z nich, aby przejść do karty obiektu. Tematy umożliwiają selekcję eksponatów według kategorii pojęciowych. Po prawej stronie możesz zmienić ustawienie widoku listy.
Poniższe zestawienie ukazuje powiązanie między eksponatami w sposób niestandardowy. Punkty oznaczają eksponaty, a łączące je linie to powiązania między nimi według wybranych kategorii.
Wpisz daty krańcowe do okienek, aby wybrać interesujący Cię okres na osi czasu.
- Czas powstania XIX w (oryginał: 2. poł. I w. p.n.e.)
- Wymiary wysokość: 194 cm (wysokość oryginału: 180 cm)
- Numer inwentarzowy Rz 12
- Muzeum Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie
- Dostępność Gmach Główny ASP w Krakowie
- Tematy wyrzeźbione
- Technika odlewanie
- Materiał gips
- Data pozyskania 1826, zakupiony w Wiedniu
- Prawa do obiektu Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie
- Prawa do wizerunków cyfrowych domena publiczna
- Digitalizacja RPD MIK, projekt Wirtualna Małopolska
- Tagi domena publiczna , Wirtualna Małopolska , 2D , rzeźba , antyk
Prezentowany odlew antycznego posągu jest kopią oryginalnej marmurowej statuy przechowywanej w Luwrze (Musée de Louvre, Departament starożytności greckich, etruskich i rzymskich, nr inw. MR 315 (Ma 1207). W XVII wieku posąg znajdował się w rzymskich ogrodach papieża Sykstusa V, a następnie w Villa Montalto-Negroni. Statua uważana była wówczas za wizerunek Germanika (Gajusza Klaudiusza Druzusa Cezara Germanika, 15 p.n.e.–19 n.e.). W roku 1685, za pośrednictwem przebywającego w Rzymie malarza Nicolasa Poussina, nabył ją król Francji Ludwik XIV. Następnie została odrestaurowana przez François Girardona (1628–1715) i umieszczona w Wersalu, w Galerii Zwierciadlanej.
Więcej Prezentowany odlew antycznego posągu jest kopią oryginalnej marmurowej statuy przechowywanej w Luwrze (Musée de Louvre, Departament starożytności greckich, etruskich i rzymskich, nr inw. MR 315 (Ma 1207). W XVII wieku posąg znajdował się w rzymskich ogrodach papieża Sykstusa V, a następnie w Villa Montalto-Negroni. Statua uważana była wówczas za wizerunek Germanika (Gajusza Klaudiusza Druzusa Cezara Germanika, 15 r. p.n.e.–19 r. n.e.). W roku 1685, za pośrednictwem przebywającego w Rzymie malarza Nicolasa Poussina, nabył ją król Francji Ludwik XIV. Następnie została odrestaurowana przez François Girardona (1628–1715) i umieszczona w Wersalu, w Galerii Zwierciadlanej.
Posąg przedstawia Gajusza Klaudiusza Marcellusa (42 r. p.n.e.–23 r. p.n.e.), siostrzeńca cesarza Oktawiana Augusta. Powstał po przedwczesnej śmierci Marcellusa. Fundatorem rzeźby był sam imperator, który zamierzał uczynić siostrzeńca swoim następcą. Statua ukazuje Marcellusa w sposób nawiązujący przedstawień boga Hermesa w typie Hermes Logios, który ukształtowany został w okresie klasycznym sztuki greckiej (V wiek p.n.e.). Prototypem tej kompozycji miał być posąg Hermesa wystawiony ku czci Ateńczyków poległych w bitwie pod Koroneją w roku 447 p.n.e. podczas wojny korynckiej ( 395 r. p.n.e.–387 r. p.n.e.). Sprzymierzone siły Teb, Aten, Argos i Koryntu zostały wówczas pokonane przez wojsko spartańskie pod dowództwem króla Agasilaosa II. Poniżej draperii spływającej z lewej ręki posągu znajduje się żółw – atrybut Hermesa i emblemat Afrodyty – na którym widnieje sygnatura ateńskiego rzeźbiarza Kleomenesa.
Nawiązanie do klasycznej sztuki greckiej było elementem imperialnej propagandy Oktawiana Augusta. Rzeźba nawiązuje do stylu Polikleta i prezentuje Marcellusa jako muskularnego młodzieńca. Nagość postaci nie jest aktem rozumianym jako studium ciała modela, lecz swojego rodzaju kostiumem właściwym bohaterom i bogom.
Gipsowy odlew figury Germanika wzmiankowany jest w roku 1838, wśród 44 gipsów znajdujących się wówczas w posiadaniu krakowskiej uczelni. Być może prezentowany posąg Marcellusa jest tożsamy ze znanym ze źródeł odlewem statuy Germanika – w XIX wieku rzeźba przechowywana w Luwrze w dalszym ciągu uważana była za wizerunek jego osoby, a nie Marcellusa.
Pierwowzór gipsowej kopii był w okresie nowożytnym jednym z najbardziej znanych dzieł antycznych i w związku z tym był często naśladowany – posągi inspirowane paryskim Germanikiem znajdują się m.in. w Ermitażu w Petersburgu (Paolo Andrea Triscorni (1757–1833) oraz w parku zamkowym w Nordkirchen niedaleko Monachium.
Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.
Ostatnie komentarze: