Lista wszystkich obiektów. Kliknij na jeden z nich, aby przejść do karty obiektu. Tematy umożliwiają selekcję eksponatów według kategorii pojęciowych. Po prawej stronie możesz zmienić ustawienie widoku listy.
Poniższe zestawienie ukazuje powiązanie między eksponatami w sposób niestandardowy. Punkty oznaczają eksponaty, a łączące je linie to powiązania między nimi według wybranych kategorii.
Wpisz daty krańcowe do okienek, aby wybrać interesujący Cię okres na osi czasu.
- Autor Konstanty Laszczka (1865–1956)
- Czas powstania 1912
- Wymiary wysokość: 38 cm, długość: 48 cm, szerokość: 25 cm
- Oznaczenie autorskie „Konstanty Laszczka”
- Numer inwentarzowy Rz 117
- Muzeum Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie
- Dostępność Sala Senacka, Gmach Główny ASP w Krakowie
- Tematy wyrzeźbione
- Technika odlewanie
- Materiał brąz
- Data pozyskania przekazany do galerii portretów i autoportretów rektorskich
- Prawa do obiektu Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie
- Prawa do wizerunków cyfrowych © wszystkie prawa zastrzeżone, Muzeum ASP w Krakowie
- Digitalizacja RPD MIK, projekt Wirtualna Małopolska
- Tagi Wirtualna Małopolska , © wszystkie prawa zastrzeżone , portret , rzeźba , 3D plus
Brązowy popiersiowy portret przedstawia Juliana Fałata (1853–1929) – następcę Matejki na stanowisku dyrektora Szkoły Sztuk Pięknych i pierwszego rektorznanya Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Fałat wybrany w 1895 roku na stanowisko dyrektora SSP przeprowadził reformę uczelni. Zlikwidował Matejkowską pracownię malarstwa historycznego i sprowadził do Krakowa liczne grono profesorów reprezentujących nowe nurty w sztuce.
Więcej Brązowy popiersiowy portret przedstawia Juliana Fałata (1853–1929) – następcę Matejki na stanowisku dyrektora Szkoły Sztuk Pięknych i pierwszego rektora Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Fałat wybrany w 1895 roku na stanowisko dyrektora SSP przeprowadził reformę uczelni. Zlikwidował Matejkowską pracownię malarstwa historycznego i sprowadził do Krakowa liczne grono profesorów reprezentujących nowe nurty w sztuce – m.in. Teodora Axentowicza (1895), Leona Wyczółkowskiego (1895), Konstantego Laszczkę (1905), Jacka Malczewskiego (1896), Jana Stanisławskiego (1897), Józefa Mehoffera (1900), Stanisława Wyspiańskiego (1902), Józefa Pankiewicza (1906), Ferdynanda Ruszczyca (1906) i Wojciecha Weissa (1907).
Konstanty Laszczka rozpoczął pracę na SSP jako nauczyciel prowizoryczny w roku 1895. Rok później rzeźbiarz otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w roku 1905 – profesora zwyczajnego. Powołanie Laszczki na uczelnię wniosło nową jakość do nauczania rzeźby w krakowskiej SSP, a później ASP. Wcześniej na uczelni dominował wpływ dwóch wybitnych rzeźbiarzy – Walerego Gadomskiego i Alfreda Dauna, którzy nauczali akademickiego realizmu.
Laszczkę i Fałata początkowo łączyły tylko relacje zawodowe. Z czasem artyści zaprzyjaźnili się i utrzymywali bliskie relacje aż do śmierci Fałata w roku 1929. Laszczka, oprócz prezentowanego popiersia przyjaciela, wykonał także kilka portretów jego żony – słynącej z urody Marii Fałatowej. Jej popiersie z roku 1902 – prezentowane w Krakowie, Pradze i Wiedniu – rozsławiło Laszczkę jako wybitnego portrecistę.
Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.
Ostatnie komentarze: