Lista wszystkich obiektów. Kliknij na jeden z nich, aby przejść do karty obiektu. Tematy umożliwiają selekcję eksponatów według kategorii pojęciowych. Po prawej stronie możesz zmienić ustawienie widoku listy.
Poniższe zestawienie ukazuje powiązanie między eksponatami w sposób niestandardowy. Punkty oznaczają eksponaty, a łączące je linie to powiązania między nimi według wybranych kategorii.
Wpisz daty krańcowe do okienek, aby wybrać interesujący Cię okres na osi czasu.
- Autor Ambrogio Meazzi?
- Czas powstania ok. 1650
- Miejsce powstania katedra na Wawelu, Kraków
- Wymiary wysokość: 94,9 cm, szerokość: 131,7 cm
- Numer inwentarzowy WKW/eIII/01
- Muzeum Królewska Katedra na Wawelu
- Tematy religijność, wyrzeźbione, znane postaci, śmierć
- Technika kucie, złocenie
- Materiał czarny marmur z Dębnika
- Prawa do obiektu Parafia Archikatedralna św. Stanisława BM i św. Wacława
- Prawa do wizerunków cyfrowych domena publiczna
- Digitalizacja Terramap Sp. z o.o.
- Tagi katedra wawelska , królowa Jadwiga , śmierć , 3D plus , domena publiczna
Płyta upamiętniająca miejsce pochówku królowej Jadwigi, wykonana z czarnego marmuru dębnickiego, znajduje się po stronie północnego podestu pod ołtarz główny w katedrze na Wawelu. Cała część wschodnia prezbiterium jest wyniesiona znacznie nad poziom posadzki, tworząc obszerną platformę służącą do celebrowania uroczystości liturgicznych. Na jej środku oraz po bokach znajdują się trzy identyczne występy. Środkowy z nich tworzy wielka, odlana z brązu tumba kardynała Fryderyka Jagiellończyka (zm. 1503), natomiast w południowym znajduje się grób biskupa krakowskiego Piotra Gembickiego (zm. 1657), w czasach którego przeprowadzona została nowa aranżacja tej części kościoła.
WięcejPłyta upamiętniająca miejsce pochówku królowej Jadwigi, wykonana z czarnego marmuru dębnickiego, znajduje się po stronie północnego podestu pod ołtarz główny w katedrze na Wawelu. Cała część wschodnia prezbiterium jest wyniesiona znacznie nad poziom posadzki, tworząc obszerną platformę służącą do celebrowania uroczystości liturgicznych. Na jej środku oraz po bokach znajdują się trzy identyczne występy. Środkowy z nich tworzy wielka, odlana z brązu tumba kardynała Fryderyka Jagiellończyka (zm. 1503), natomiast w południowym znajduje się grób biskupa krakowskiego Piotra Gembickiego (zm. 1657), w czasach którego przeprowadzona została nowa aranżacja tej części kościoła. Występ północny znajduje się w pewnej odległości od grobu Jadwigi i stanowi jedynie jej symboliczne upamiętnienie. Odkute złocone litery tworzą inskrypcję:
HEDVIGIS LUDOVICI HUNGARIAE ET POLONIAE ET PO-
LONIAE REGIS FILIA, CASIMIRI MAGNI NEPTIS,
VLADISLAI IAGIELLONIS UXOR. OBIIT.
ANNO DOMINI 1399
A TERGO HUIUS MARMORIS ULTIMUM EX-
PECTAT DIEM.
TRANSLATA
14 + VII
A D 1949
(z łac.: „Jadwiga córka Ludwika króla Węgier i Polski, a wnuczka Kazimierza Wielkiego, żona Władysława Jagiełły, zmarła Roku Pańskiego 1399 zza tej marmurowej płyty oczekuje dnia sądu ostatecznego. Przeniesiona 14 + VII Roku Pańskiego 1949”)
Pamięć o grobie królowej była bardzo żywa; wiadomo, że już w początku XV wieku był miejscem kultu, do którego pielgrzymowali przedstawiciele różnych warstw społecznych. W początku XVII wieku w prezbiterium katedry krakowskiej zaszły jednak daleko idące zmiany, związane z dostosowaniem liturgii do wymogów Kościoła po Soborze Trydenckim. Gdy w latach 1647–1650 wzniesiono nowy, wspaniały ołtarz główny z fundacji biskupa Piotra Gembickiego, wybudowano też dwa występy z czarnego marmuru dębnickiego, po dwóch stronach prowadzących do niego schodów. W lewym z nich umieszczono inskrypcję, poświadczającą obecność w tej części kościoła szczątków królowej Jadwigi.
Opracowanie: dr hab. Marek Walczak (Instytut Historii Sztuki UJ), Redakcja WMM, © wszystkie prawa zastrzeżone
Bibliografia:
Adam Bochnak, Groby królowej Jadwigi i królewicza Kazimierza Jagiellończyka w katedrze wawelskiej, „Studia do Dziejów Wawelu”, t. III, Kraków 1968, s. 149–173.
ks. Jacek Urban, Grób – relikwiarz Świętej Królowej Jadwigi, Kraków 1999.
ks. Michał Jagosz, Beatyfikacja i kanonizacja świętej Jadwigi królowej, „Studia do dziejów Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego”, t. XV, Kraków 2003.
Ostatnie komentarze: