Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK

 

Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK to pierwsze w Polsce zbudowane od podstaw muzeum w całości poświęcone sztuce współczesnej. Zostało otwarte w maju 2011 roku, w miejscu dawnej fabryki Oskara Schindlera. Do głównych zadań MOCAK-u należy przedstawianie twórczości artystów dwóch ostatnich dziesięcioleci w kontekście powojennej awangardy i konceptualizmu oraz wyjaśnianie sensu tworzenia sztuki poprzez wskazywanie jej poznawczo-etycznych wartości i powiazań z codziennością. Projekty MOCAK-u opracowywane są z myślą o zróżnicowanych grupach odbiorców. Ważnym zadaniem instytucji jest próba zmniejszanie uprzedzeń wobec sztuki najnowszej.

W Muzeum można zwiedzać dwie wystawy stałe: Kolekcję MOCAK-u oraz Bibliotekę Mieczysława Porębskiego, a także wystawy czasowe, zmieniające się cztery razy w roku. Flagowym cyklem Muzeum są wystawy organizowane w maju każdego roku; ich tematem jest związek sztuki z ważnymi płaszczyznami życia społecznego. Do tej pory zorganizowano pięć prezentacji z tej serii: Historia w sztuce, Sport w sztuce, Ekonomia w sztuce, Zbrodnia w sztuce oraz Gender w sztuce.
Na wystawie Kolekcji MOCAK-u prezentowana jest część posiadanych zbiorów, które obecnie liczą prawie 4000 prac 207 artystów.

W Archiwum MOCAK-u znajdują się następujące zbiory: Galerii Krzysztofory, Muzeum Artystów, Mariana Eilego, Władysława Hasiora, Mieczysława Porębskiego, Mikołaja Smoczyńskiego.

Program Muzeum obejmuje również działania edukacyjne, projekty badawcze i wydawnicze.

Opracowanie: Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK, © wszystkie prawa zastrzeżone

Fotografia: Rafał Sosin, © wszystkie prawa zastrzeżone

www.mocak.pl

ul. Lipowa 4
30-702 Kraków


tel. 12 263 40 00
strona muzeum
Jak dojechać :  pieszo pieszo  samochodem samochodem  komunikacja komunikacją

Godziny otwarcia

poniedziałek
nieczynne
wtorek  — niedziela
11.00 — 19.00

Ceny biletów

normalny 14 zł ulgowy 7 zł rodzinny — dla grup do 5 osób (w tym dzieci do lat 6) 30 zł grupowy normalny 10 zł grupowy ulgowy 5 zł specjalny 1 zł
wtorek — wstęp wolny
Obiekty
sortuj według:  szczęśliwy traf
wyników na stronie: 20
dostępność(0)
1 2 3
Wyczyść filtr
Pokaż filtr
Ukryj filtr
Jarosław Kozłowski, „Wyliczanka”

Jarosław Kozłowski, „Wyliczanka”

Instalacja składa się z piętnastu jednakowych, metalowych misek z zaschniętą wewnątrz farbą, każdą w innym kolorze. Na ścianie powieszone zostały obrazy z tkanin wymoczonych uprzednio w farbie z miseczek, oprawione w ramy i przykryte szkłem. Każdej parze „brudząco-czyszczącej” przypisane jest miejsce ludobójstwa. Umywanie rąk jest symbolicznym aktem odsunięcia się od tych zdarzeń i tym samym od odpowiedzialności.
Zofia Kulik, „Wszystkie pociski są jednym pociskiem”

Zofia Kulik, „Wszystkie pociski są jednym pociskiem”

Zofia Kulik zrealizowała Wszystkie pociski są jednym pociskiem w 1993 roku w technice combination print. Praca składa się z 85 czarno-białych fotografii w metalowych ramach, połączonych razem w zestaw.
Teresa Murak, „Trzeci zasiew”

Teresa Murak, „Trzeci zasiew”

Praca unaocznia proces wzrostu, dojrzewania i rozkładu. Równocześnie w sposób naturalny kojarzy się z wielkanocnym wysiewem rzeżuchy, która staje się przez to symbolem nowego życia. Procesualny charakter dzieła sztuki współgra z naturalnymi procesami ziemi. To także tęsknota za zespoleniem z naturą, która jest obecna w innych pracach artystki.
Sarah Lucas, „Wysysaczka 2011”

Sarah Lucas, „Wysysaczka 2011”

Praca należy do grupy rzeźb wykonanych z rajstop wypchanych puchem. Użycie tego materiału, miękkość formy może kojarzyć się z kobiecością. Wysysaczka nie przywodzi jednak na myśl ciała mogącego być uznane ze piękne. To, co widzimy, wydaje się być rozpulchnione, chorobliwie poskręcane. Równocześnie jednak biologiczny kształt umiejscowiony na muszli klozetowej, przypominający ekskrementy, wywołuje wstręt.
Pola Dwurnik, „Litości!”

Pola Dwurnik, „Litości!”

Z naszkicowanego w tle tłumu wybijają się 24 kolorowe autoportrety; każda z twarzy odgrywa spektakl innej osobowości.
Laura Pawela, „we.jpg 17%”

Laura Pawela, „we.jpg 17%”

Konwencja poleceń i haseł komputerowych została przeniesiona w obszar egzystencji na obrazie. Język komputerowy został zestawiony z problemami świata realnego co dało efekt śmiesznej nieprzystawalności.
Katarzyna Górna, „Fuck me, Fuck you, Peace”

Katarzyna Górna, „Fuck me, Fuck you, Peace”

Tryptyk fotograficzny ukazuje kobiety w różnych fazach życia – od młodości, poprzez dojrzałość, do starości. Przyjęte pozy i statyczne, „ołtarzowe” kompozycje wskazują na – częstą w twórczości tej artystki – inspirację ikonografią chrześcijańską. Praca dotyczy zależności pomiędzy wiekiem a stosunkiem do życia. Młoda kobieta chce, aby ją kochano, dojrzała jest wściekła na wszystko, a kobieta stara marzy o spokoju.
Jadwiga Sawicka, „WYRODNA / niesławny”

Jadwiga Sawicka, „WYRODNA / niesławny”

Z mieszaniny grubo nałożonych farb wyłaniają się słowa wyrwane z kontekstu i celowo namalowane w sposób koślawy. Zderzenie tła ze znaczeniem zwiększa ich intensywność. Wybór słów jest głęboko przemyślany. Wszystkie zahaczają o toczące się obecnie dyskusje ideologiczno-patriotyczne. Dodatkowym manipulatorem znaczeń jest gra genderowa. Ten sam przymiotnik w rodzaju żeńskim prowadzi do innych skojarzeń niż w rodzaju męskim.
Jadwiga Sawicka, „RASOWY / narodowa”

Jadwiga Sawicka, „RASOWY / narodowa”

Z mieszaniny grubo nałożonych farb wyłaniają się słowa wyrwane z kontekstu i celowo namalowane w sposób koślawy. Zderzenie tła ze znaczeniem zwiększa ich intensywność. Wybór słów jest głęboko przemyślany. Wszystkie zahaczają o toczące się obecnie dyskusje ideologiczno-patriotyczne. Dodatkowym manipulatorem znaczeń jest gra genderowa. Ten sam przymiotnik w rodzaju żeńskim prowadzi do innych skojarzeń niż w rodzaju męskim.
Jadwiga Sawicka, „OJCZYSTY / macierzysta”

Jadwiga Sawicka, „OJCZYSTY / macierzysta”

Z mieszaniny grubo nałożonych farb wyłaniają się słowa wyrwane z kontekstu i celowo namalowane w sposób koślawy. Zderzenie tła ze znaczeniem zwiększa ich intensywność. Wybór słów jest głęboko przemyślany. Wszystkie zahaczają o toczące się obecnie dyskusje ideologiczno-patriotyczne. Dodatkowym manipulatorem znaczeń jest gra genderowa. Ten sam przymiotnik w rodzaju żeńskim prowadzi do innych skojarzeń niż w rodzaju męskim.
Jadwiga Sawicka, „NARODOWY / wyborowa”

Jadwiga Sawicka, „NARODOWY / wyborowa”

Z mieszaniny grubo nałożonych farb wyłaniają się słowa wyrwane z kontekstu i celowo namalowane w sposób koślawy. Zderzenie tła ze znaczeniem zwiększa ich intensywność. Wybór słów jest głęboko przemyślany. Wszystkie zahaczają o toczące się obecnie dyskusje ideologiczno-patriotyczne. Dodatkowym manipulatorem znaczeń jest gra genderowa. Ten sam przymiotnik w rodzaju żeńskim prowadzi do innych skojarzeń niż w rodzaju męskim.
Jadwiga Sawicka, „KRAJOWY / zagraniczna”

Jadwiga Sawicka, „KRAJOWY / zagraniczna”

Z mieszaniny grubo nałożonych farb wyłaniają się słowa wyrwane z kontekstu i celowo namalowane w sposób koślawy. Zderzenie tła ze znaczeniem zwiększa ich intensywność. Wybór słów jest głęboko przemyślany. Wszystkie zahaczają o toczące się obecnie dyskusje ideologiczno-patriotyczne. Dodatkowym manipulatorem znaczeń jest gra genderowa. Ten sam przymiotnik w rodzaju żeńskim prowadzi do innych skojarzeń niż w rodzaju męskim.
Jadwiga Sawicka, „HONOROWY / niewierna”

Jadwiga Sawicka, „HONOROWY / niewierna”

Z mieszaniny grubo nałożonych farb wyłaniają się słowa wyrwane z kontekstu i celowo namalowane w sposób koślawy. Zderzenie tła ze znaczeniem zwiększa ich intensywność. Wybór słów jest głęboko przemyślany. Wszystkie zahaczają o toczące się obecnie dyskusje ideologiczno-patriotyczne. Dodatkowym manipulatorem znaczeń jest gra genderowa. Ten sam przymiotnik w rodzaju żeńskim prowadzi do innych skojarzeń niż w rodzaju męskim.
Dóra Maurer, „Co można zrobić z kostką brukową?”

Dóra Maurer, „Co można zrobić z kostką brukową?”

Dzieło jest fotograficzną dokumentacją perfomansu wykonanego przez artystkę w 1971 roku. Piętnaście odbitek, ułożonych po trzy w pięciu rzędach, krok po kroku przedstawia kolejne etapy działania zrealizowanego przy użyciu pojedynczej kostki brukowej. Dzieło, o rodowodzie konceptualnym, ma też feministyczne oraz polityczne konotacje.
Ane Lan, „Woman of the World”

Ane Lan, „Woman of the World”

Ane Lan, występując jako kobieta, reprezentuje swoją osobą obie płcie jednocześnie. W pracy Woman of the World dodatkowo przekracza granice narodowości, pochodzenia, dotykając problemów zarówno świata postkolonialnego, jak i krajów gospodarczo rozwiniętych.
Krzysztof Wodiczko, „Pojazd dla bezdomnych”

Krzysztof Wodiczko, „Pojazd dla bezdomnych”

Pojazd dla bezdomnych Krzysztofa Wodiczko to obiekt zrealizowany w 2013 roku na podstawie projektu artysty z lat 1988-89. Pojazd jest czterokołowy, a jego konstrukcja, przy zachowaniu niewielkich gabarytów, posiada szereg udogodnień dla użytkowników i spełnia kilka funkcji. Obiekt został zaprojektowany przez artystę jako odpowiedź na rosnące zjawisko bezdomności w Nowym Jorku, stanowił próbę zagwarantowania osobom żyjącym na ulicy minimalnej przestrzeni prywatnej. Pojazd miał zarówno spełniać funkcję mieszkalną, jak i usprawnić proces zbierania butelek i puszek. Realizacja odbywała się przy konsultacjach z przyszłymi użytkownikami.
Marcin Maciejowski, „Elżbieta Jaworowicz rozwiązuje problemy”

Marcin Maciejowski, „Elżbieta Jaworowicz rozwiązuje problemy”

Artysta wykorzystuje grę między obrazem a tekstem. Zestawia ze sobą wizerunek osoby oraz informację na temat wykonywanego przez nią zawodu i kontekstu sytuacyjnego. Dzięki temu powstaje wielowymiarowy portret osób bardzo dobrze nam znanych z mediów.
Marcin Maciejowski, „Krzysztof Rutkowski ściga przestępców”

Marcin Maciejowski, „Krzysztof Rutkowski ściga przestępców”

Artysta wykorzystuje grę między obrazem a tekstem. Zestawia ze sobą wizerunek osoby oraz informację na temat wykonywanego przez nią zawodu i kontekstu sytuacyjnego. Dzięki temu powstaje wielowymiarowy portret osób bardzo dobrze nam znanych z mediów.
Piotr Lutyński, „Przez zasiedzenie”

Piotr Lutyński, „Przez zasiedzenie”

Obiekt odnosi się do motywu gniazda i jaja – symbolu narodzin, nowego życia, początku, poczucia bezpieczeństwa. Jest to dowcipna próba połączenia zasiedzenia i wysiadywania.
Dan Perjovschi, „Notes MOCAK Kraków”

Dan Perjovschi, „Notes MOCAK Kraków”

Rysunki w szkicowniku odnoszą się do spraw społecznych, ekonomicznych i artystycznych. Jest to krytyka naznaczona dowcipem, ale również goryczą. Minimalizm kreski i słowa, połączony został niezwykle inteligentnym konceptem.
1 2 3