Muzeum Archeologiczne w Krakowie

ul. Senacka 3,
31-002 Kraków

tel. 12 422 71 00
tel. 12 422 75 60
faks 12 422 77 61
strona muzeum

Jak dojechać :

pieszo

samochodem

komunikacją

Godziny otwarcia

styczeń — czerwiec

poniedziałek

9.00 — 15.00

wtorek

9.00 — 18.00

środa

9.00 — 15.00

czwartek

9.00 — 18.00

piątek

9.00 — 15.00

sobota

nieczynne

niedziela

11.00 — 16.00

lipiec — sierpień

poniedziałek — piątek

10.00 — 17.00

sobota

nieczynne

niedziela

10.00 — 15.00

wrzesień — grudzień

poniedziałek

9.00 — 15.00

wtorek

9.00 — 18.00

środa

9.00 — 15.00

czwartek

9.00 — 18.00

piątek

9.00 — 15.00

sobota

nieczynne

niedziela

11.00 — 16.00

Ceny biletów

Gmach główny — wystawy czasowe i stałe karnet normalny 12 zł karnet ulgowy 7 zł Gmach główny — wystawy stałe normalny 10 zł ulgowy 6 zł Gmach główny — wystawy czasowe normalny 8 zł ulgowy 5 zł Gmach główny — wystawy w podziemiach normalny 4 zł ulgowy 3 zł ogród 2 zł

niedziela — wstęp wolny

Skarb z Nowej Huty — Pleszowa

Został odkryty w sierpniu 1961 roku na osadzie w Pleszowie. Część depozytu znajdowała się w naczyniu glinianym, którego objętość wynosi ok. 2 litry. Pozostała część była rozproszona na dość znacznej przestrzeni. Skarb zawiera przedmioty srebrne: monety i ich fragmenty − 608...

Berło rogowe, tzw. bâton de commandement, z Jaskini Maszyckiej

Znalezisko pochodzi z badań wykopaliskowych prowadzonych w Jaskini Maszyckiej przez Godfryda Ossowskiego w 1883 r. Niezwykłe odkrycia dokonane w tej niewielkiej grocie, położonej w otulinie parku ojcowskiego w podkrakowskich Maszycach, pozwoliły archeologom wniknąć w trudno dostępną sferę kultury duchowej pierwotnych mieszkańców jaskini — górnopaleolitycznych łowców, nosicieli tzw. magdaleńskiej tradycji kulturowej.

Grób „książęcy” z Jakuszowic koło Kazimierzy Wielkiej

Znalezisko jest datowane na pierwszą połowę V wieku p.n.e. (przed 434 r.). Jest jednym z najbardziej interesujących śladów świadczących o kontaktach ludności zamieszkującej tereny południowej Polski z państwem huńskim w pierwszej połowie V wieku. Grób został odkryty przypadkowo w 1911 roku podczas wybierania...

Miecz z Małego Rynku w Krakowie

Żelazny miecz z Małego Rynku w Krakowie został odkryty podczas remontu nawierzchni placu w 2007 roku. Jest to do tej pory jedyny miecz pochodzący z badań archeologicznych na terenie Krakowa.

Stela kobiety z Kom Abu Billou

Zachowany górny fragment steli przedstawia zmarłą w pozycji znanej z pozostałych tablic nagrobnych z cmentarzyska Kom Abu Billou. Kobieta spoczywa na materacu przykrywającym łoże (kline), opierając lewy łokieć na dwóch poduszkach. W prawej, nienaturalnie długiej ręce trzyma czarę. Ubrana jest w powszechnie noszone greckie szaty wierzchnie: chiton i himation. Ma długie włosy, zaczesane za uszy i opadające na piersi. Nie wiemy, jak wyglądała twarz zmarłej, gdyż jej przedstawienie uległo zniszczeniu. Naprzeciw kobiety wyryto sylwetkę siedzącego i zwróconego w jej stronę szakala.

Zwieńczenie steli koptyjskiej

Zachowana górna część prostokątnej koptyjskiej steli nagrobnej ukazuje stylizowany fronton świątyni, oparty na dwóch kolumnach. Trzony i kapitele zdobi dekoracja z liści akantu. Pole tympanonu wypełnia palmeta z rozłożonymi wachlarzowato liśćmi, boki zaś dekorowane są motywem geometrycznym. Na ukośnych belkach przyczółka umieszczone były gołębie, z których zachował się tylko lewy, trzymający w dziobie gałązkę.

Plakietka kościana w kształcie głowy byka z Bilcza Złotego

Zabytek znaleziony w Bilczu Złotym w jaskini Werteba w 1898 roku przez Włodzimierza Demetrykiewicza. Plakietka jest częścią bogatej kolekcji XX Leona i Teresy Sapiehów, która została przekazana umową z 1904 roku do Muzeum Akademii Umiejętności w Krakowie.

Strój scytyjskiej księżniczki z Ryżanówki

W zbiorach Muzeum Archeologicznego w Krakowie znajduje się od roku 1887 wyposażenie bogatego scytyjskiego grobu kobiecego usytuowanego pod nasypem kurhanu, przebadanego w miejscowości Ryżanówka koło Zwienigorodki na Ukrainie przez Gotfryda Ossowskiego, pierwszego kustosza Muzeum Starożytności Krajowych Akademii Umiejętności w Krakowie (z którego wywodzi się obecne Muzeum Archeologiczne)...

Inskrypcja grecka z Cyrenajki

W starożytnej Grecji osoba pokrzywdzona przez kogoś, kogo nie była w stanie doprowadzić przed sąd (np. obywatela innego miasta), mogła za zgodą swojej polis dochodzić odszkodowania, zajmując majątek sprawcy, który wpadł jej w ręce lub nawet majątek dowolnego innego (niewinnego!) obywatela tej samej miejscowości, z której pochodził przestępca. Ten sposób postępowania nazywano syla. Szczególne miejsca, w których nawet osoby zagrożone syla mogły czuć się bezpiecznie, zwano zaś asylia, od którego to określenia pochodzi dzisiejszy termin „azyl”.

Stela nagrobna z Ginari Tafah 3

Trzecia ze stel nagrobnych znalezionych w Ginari Tafach i znajdujących się w zbiorach Muzeum Archeologicznego w Krakowie. Została napisana w języku greckim. Zawiera jednak liczne błędy gramatyczne, które powstały w dużej mierze pod wpływem języka staronubijskiego. Epitafium kończy słowo „Amen” i znak krzyża.

Fragment tkaniny koptyjskiej („orbiculusa”)

Tkanina wykonana techniką gobelinową oraz tzw. latajacej igły. Detal ten pochodzi z tuniki koptyjskiej.

Celtycki pacior szklany

Szklany pacior jest odkryciem przypadkowym pochodzącym z badań powierzchniowych prowadzonych w 1997 roku w miejscowości Dziewięcioły (pow. Miechów, woj. małopolskie). Wykonany jest z żółtego, nieprzeźroczystego szkła, w które wtopiono cztery ósemkowate motywy z...

Stela syna Chajremona oraz Izydory z Kom Abu Billou

Stela została zakupiona w Kairze u Eliego Alberta i Josepha Abermayora przez żołnierzy Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich podczas II wojny światowej. Scena wyobraża zmarłego leżącego na kline (gr. łoże) i stojącą naprzeciw niego orantkę. Mężczyzna na łożu ubrany jest w chiton (gr. szata bez rękawów, spinana na ramionach) z krótkimi rękawami i himation (gr. prostokątna wełniana tkanina noszona w Grecji jako szata wierzchnia) zrolowany w pasie, owinięty wokół lewej dłoni. W prawej wyciągniętej ręce trzyma kantharos (gr. naczynie na wino). Stojąca przed nim kobieta, ukazana en face, odziana w ten sam sposób, co mężczyzna, unosi ręce ku górze w geście modlitewnym. Pod sceną umieszczona jest inskrypcja. Imię zmarłego zachowało się tylko częściowo; brzmiało być może Sosas. Czytelne pozostało imię jego ojca — Chajremon, a także imię matki zmarłego — Izydora, niezwykle popularne w Egipcie w okresie rzymskim.

Stela mężczyzny z Kom Abu Billou z początku II wieku

Stela przedstawia zmarłego spoczywającego na łożu w pozycji biesiadnej z nogami skrzyżowanymi. Mężczyzna jest ubrany w gładką tunikę i pozbawiony fałd płaszcz, którego układ nie odbiega od tych na innych stelach z Kom Abu Billou. W lewej ręce opartej na poduszkach trzyma girlandę, zaś w prawej, wyciągniętej – skyfos (rodzaj głębokiego pucharu do wina).

Stela chłopca Besa z Kom Abu Billou

Stela przedstawia chłopca w charakterystycznej dla sztuki wczesnochrześcijańskiej pozycji oranta, czyli postaci modlącej się z rękoma wzniesionymi ku górze. Taka forma ukazania zmarłego symbolizować miała duszę zbawioną. To jedyna tego typu stela z nekropolii w Kom Abu Billou znajdująca się w zbiorach polskich. Dzięki odczytaniu zachowanej częściowo inskrypcji, wiemy, że chłopiec zmarł w wieku lat 5 i miał na imię Bes.

Stela nagrobna z Ginari Tafah 2

Stela pochodzi z chrześcijańskiego cmentarzyska w Dolnej Nubii (na terenie dzisiejszego Egiptu) w Ginari Tafah. To jedna z trzech steli z tego rejonu prezentowanych na naszym portalu i jedna z siedmiu, jakie w ogóle znajdują się w Polsce.

Skarb brązowy ze Stefkowej

Skarby to znaleziska przedmiotów, które zostały zgromadzone i celowo ukryte (zdeponowane), zazwyczaj w ziemi, z jakiegoś określonego powodu. Szczególnie liczne skarby pochodzące z epoki brązu i wczesnej epoki żelaza to depozyty, w skład których wchodziły najczęściej ozdoby, narzędzia, broń i czasem naczynia brązowe.

Skarb żelaznych grzywien siekieropodobnych z ul. Kanoniczej 13 w Krakowie

Skarb odkryty w trakcie badań ratowniczych w piwnicach oficyny tylniej przy ul. Kanoniczej 13 w Krakowie w 1979 roku. Depozyt zalegał pod jądrem wczesnośredniowiecznego wału Okołu. Został ukryty w jamie o wymiarach 108 x 210 cm i głębokości około 100 cm o ścianach częściowo obudowanych drewnem...

Skarb z Witowa

Skarb czterech złotych monet rzymskich z V wieku n.e. został znaleziony w Witowie. Są to trzy solidy cesarza Teodozjusza II (402−450) i jeden solid cesarza Walentyniana II (424−455). Pierwsza grupa monet przedstawia na awersie popiersie w zbroi. Imię cesarza wypisane jest w otoku − DN THEODOSI-VS P.F. AVG. Na rewersie przedstawiona jest siedząca bogini Roma. Waga monet jest znormalizowana (w gramach: 4,444; 4,444; 4,446). Czwarta moneta przedstawia na awersie popiersie cesarza i napis w otoku: DN ILA VALENTI-NIANVS PF AVG. Na rewersie widoczny jest cesarz stojący. Moneta jest nieco lżejsza — jej waga wynosi 4,338 g. Średnica monet zawiera się między 21 a 22 mm.

Stela mężczyzny z Kom Abu Billou z 1. połowy III wieku

Scena widoczna na steli przedstawia zmarłego spoczywającego na łożu (kline). Powtarza się w niej schemat znany z innych steli z Kom Abu Billou. Mężczyzna spoczywa na materacu, opierając się lewym łokciem na dwóch poduszkach. W prawej wyciągniętej dłoni trzyma wieniec. Przedstawienie postaci jest niezwykle podobne do zastosowanego w datowanej również na 1. połowę III wieku Steli syna Chairemona oraz Izydory. Pod łożem widoczne są ofiary grobowe, wykonane techniką rycia.

1 2 3 4