Coraz częściej o muzeach mówi się jako o skarbnicach opowieści. Historie kryją się za kolekcjami i kolekcjonerami, eksponatami i ich dawnymi właścicielami, w budynkach zajmowanych przez muzea i w ich bliskim sąsiedztwie. W WMM nie tylko zachęcamy do wsłuchania się w takie opowieści, ale także zapraszamy do tworzenia własnych — przy okazji wirtualnych wizyt w małopolskich muzeach. Poznać wielowiekową sztukę opowiadania pomogą nam zawodowi opowiadacze, którzy na początek wybrali trzy eksponaty z naszych kolekcji. Posłuchajcie i dajcie się uwieść…

Sztuka opowiadania pomaga nadać głęboki sens prostym rzeczom i codziennym zadaniom. W muzeum pomaga przybliżyć cenne, ale odległe eksponaty. Pozwala wydobyć „ludzką twarz” rzeczy. Umożliwia nieoczywiste połączenia między pozornie odległymi treściami. Zachęca do rozmowy o tematach naprawdę ważnych. Sprawia, że trudne pytania stają się do uniesienia…

Obejrzyj filmy, otwórz się na swoją opowieść, znajdź słuchaczy i daj się jej ponieść.

Być może stworzysz swoją kolekcję opowieści? Podziel się nimi na WMM!

Być może zachcesz odwiedzić jeden z festiwali opowiadaczy? Przyjść na ich występ?

Dowiedz się więcej o ruchu nazywanym „storytelling”.

1. Zanim opowiesz historię, zobacz ją w swojej głowie. Niech potem te obrazy prowadzą cię przez opowiadanie.
2. Wprowadź rytm do swojej historii. Możesz go wzmocnić na przykład poprzez „refren” (może być rymowany), a także powtarzając podobne gesty ilustrujące jakieś działania.
3. Angażuj słuchaczy, zadając im pytania albo prosząc o dokończenie zdań.
4. Bohaterowie historii są obecni podczas dziania się opowieści. Dlatego pozwól im mówić swoimi słowami, a nie referuj tego, co powiedzieli (nie: „Czerwony Kapturek zapytał, dlaczego babcia ma takie wielkie oczy”; tylko, z odpowiednią intonacją: „Czerwony Kapturek zapytał: Babciu, dlaczego masz takie wielkie oczy?”).
5. Dobry bohater dokądś zmierza (ma cel), jakiś jest (ma jakieś cechy charakterystyczne: słabości i zalety), ma dobrą motywację do działania, znajduje siłę do pokonania przeszkód. Czy potrafisz sobie wyobrazić, jak z nim rozmawiasz? Ma specyficzny sposób mówienia? Może mlaska albo się jąka? Może jest sztywny, jakby połknął kij, albo wciąż mruży oczy?
6. Baśnie i legendy inspirują wciąż nowe pokolenia opowiadaczy. Przypomnij sobie ulubione opowieści z dzieciństwa, poszukaj książki z bajkami do miejsca, gdzie spędzisz wakacje. Daj się odkryć opowieściom.
7. Dobrą strukturą opowiadania jest wędrówka. Możesz włączać słuchaczy do wymyślania jej kolejnych etapów.
8. W baśniach mieszka magia i tajemnica. Metamorfozy i nieziemskie interwencje są tu na miejscu.