|
Czy wiesz, że Innowacje Rubensa Peter Paul Rubens wypracował nowy typ portretów konnych. Dotychczas stosowany układ, w tradycji tycjanowskiej (Portret konny Karola V), przedstawiał jeźdźca na koniu w ujęciu profilowym. Rubens zerwał z tym... |
 Sroka albinos Ptak ten naturalnie ma bardzo charakterystyczne czarno-białe upierzenie oraz czarny dziób i nogi. Ciemne pióra mają metaliczny połysk, na skrzydłach zielono-granatowy, na głowie i grzbiecie szkarłatny, wyróżniający ją spośród krukowatych. Prezentowany okaz jest wyjątkowy, gdyż bardzo rzadka mutacja genowa spowodowała u tego osobnika brak barwników i w rezultacie biały kolor upierzenia, w miejscach naturalnie dla sroki czarnych pojawiło się jasnobrązowe upierzenie. |
 Kraska Kraska (Coracias garrulus Linné, 1758 r.) to jeden z najrzadszych i najpiękniej ubarwionych ptaków w Polsce. Jest ptakiem owadożernym, wyspecjalizowanym w polowaniu na duże owady, np. chrząszcze. W naszym kraju zamieszkuje suche i ciepłe siedliska w urozmaiconym krajobrazie, z ugorami, łąkami i niewielką powierzchnią gruntów ornych, wśród których rosną pojedyncze, stare drzewa. |
 Żołna Stara, nieużywana już nazwa Żołny (Merops apiaster Linnaeus, 1758) — szczurek pszczołojad — mówi sporo o jego biologii. Żołna (pełna nazwa zgodnie binominalnym nazewnictwem gatunków Merops apiaster) to ptak z rodziny żołn (większość gatunków z tej rodziny występuje w Afryce i Azji). Żywi się owadami, w tym pszczołami i osami, łapanymi w locie. Żołny zakładają gniazda w skarpach lessowych, drążąc w nich specjalne tunele (najczęściej w wysokich skarpach i brzegach). |
 Liliowce Nazwa liliowców (Crinoidea) pochodzi z połączenia greckich słów krinon, co znaczy „lilia”, oraz eidos, czyli „kształt”. Te lilio-kształtne zwierzęta charakteryzuje kielichowa budowa ciała, posiadały łodygę, ramiona i kielich. Liliowce żyły w prehistorycznym morzu ok. 200 milionów lat temu. Należały do gromady szkarłupni. |
 Arras naddrzwiowy z herbem Polski na tle krajobrazu ze zwierzętami ‒ bóbr i jeżozwierz Jeden z szesnastu arrasów nad drzwi i okna, z herbami obu części Rzeczypospolitej. Były one odpowiednikami dużych tapiserii herbowych i miały za zadanie wypełniać zamek motywami heraldycznymi o znaczeniu państwowym. Ich format dostosowano do architektury wawelskiej rezydencji. Realizowały one program kompletnego ozdobienia reprezentacyjnych komnat tej siedziby brukselskimi tapiseriami. |
 Gadożer Gadożer — Circaetus gallicus (Gmelin, 1788) jest ptakiem drapieżnym z rodziny szponiastych. Jego obecność w muzeum zawdzięczamy niezwykle ciekawej, choć tragicznej historii. Ptak ten został znaleziony w okolicach Brzanki (szczyt w zachodniej części Pogórza Ciężkowickiego k. miejscowości Tuchów). |
 Rysunek „Fugu” Andrzeja Wajdy Sportretowana ryba to słynna fugu (łac. Takifugu rubripes), czyli rozdymka tygrysia, która swoją popularność zawdzięcza znajdującej się w jej wnętrznościach (zwłaszcza w wątrobie i jajnikach), a także w ikrze tetrodotoksynie — truciźnie wielokrotnie przewyższającej swoją toksycznością cyjanek. Ryzyko związane ze spożyciem dania z fugu sprawia, że ma ona rzeszę miłośników — zarówno tych, którzy chętnie zamawiają potrawy przyrządzone przez dyplomowanych kucharzy, jak i twórców, którzy traktują ją jako motyw literacki i filmowy, narzędzie zbrodni lub samobójstwa... |
 Trylobit „Paradoxides bohemicus” Trylobity były zwierzętami morskimi. Ich owalne, spłaszczone ciało okrywał od strony grzbietowej chitynowy pancerz, wzmocniony na brzegach węglanem i fosforanem wapnia. Pancerz trylobitów składał się z segmentów i wyraźnych trzech części: głowowej, tułowiowej i ogonowej. Każda z tych części mogła posiadać kolce. |
 Odcisk tułowia ryby tuńczykowatej ze szkieletami mniejszych ryb w części brzusznej Fragment grubej warstwy dolomitycznego mułowca żelazistego z zachowanym po jednej stronie odciskiem ryby tuńczykowatej. W części brzusznej zachowały się szkielety mniejszych, zjedzonych ryb. |
Czy wiesz, że Teatr natury Zupełnie nowatorskie były krajobrazy zwierzęco-roślinne traktowane już nie jako tło bądź uzupełnienie sceny, ale jako odrębny temat. Ten rodzaj tkanin nazywany był werdiurami (fr. verdure), od słowa verdir, czyli „malować na zielono”, ze wzglądu na przewagę tej właśnie kolorystyki. Krajobraz zwierzęco-roślinny jako samodzielny temat po raz pierwszy pojawił się na tapiseriach, dopiero później w malarstwie (przykładowo obrazy Roelanta Savery, 1576–1639). Powstałe w latach ok. 1553–1560 werdiury, będące częścią kolekcji arrasów Zygmunta Augusta są prawdopodobnie jednym z pierwszych przykładów zastosowania tego tematu w sztuce tapiserskiej. |
Czy wiesz, że Od późnoantycznego ornamentu do niderlandzkiej groteski Na jednym z siedmiu wzgórz rzymskich – Eskwilinie, pod fundamentami średniowiecznych budowli, około 1480 roku odkopano groty pełne antycznych malowideł. La grotte, czyli groty, stanowiły w rzeczywistości ruiny willi cesarza Nerona. Nazywano go Domus Aurea od niezwykle bogatej dekoracji ścian i wewnętrznej części kopuł, które pokryte były złotem i malowidłami. Powstały one między 54 a 68 rokiem n. e. i odpowiadały przełomowi III i IV stylu malarstwa pompejańskiego. |
 Obraz „Szał” Władysława Podkowińskiego Władysław Podkowiński uznawany jest, wraz z Józefem Pankiewiczem, za prekursora impresjonizmu w malarstwie polskim. Jego dzieła zapoczątkowały też symbolizm i nurt ekspresjonistyczny polskiego modernizmu.
Około 1892 roku w twórczości Podkowińskiego zaczęły pojawiać się wizyjne, fantasmagoryczne przedstawienia podejmujące problematykę miłości, cierpienia i śmierci, inspirowane osobistymi przeżyciami, mające odniesienia do dokonań symbolistów zachodnioeuropejskich. |
 Obraz „Czwórka” Józefa Chełmońskiego Czwórka Józefa Chełmońskiego jest najbardziej znanym i najczęściej przywoływanym przykładem szczytowych osiągnięć naturalizmu w malarstwie polskim. To wielkoformatowe płótno ukazuje pędzący wprost na widza zaprzęg czterech koni, powożony z fantazją przez ukraińskiego chłopa. Zwierzęta odmalowane w naturalnej wielkości zdają się rozsadzać powierzchnię obrazu, powodując złudzenie niepowstrzymanego, ciągle trwającego ruchu. |
 Kurtka z rybiej skóry, aleucka Kurtka uszyta z wyprawionych skór ryb morskich jako odzież ochronna dla aleuckiego dziecka. Kurtki-peleryny ze skór rybich, jak również wykonane z jelit ssaków morskich zakładano na odzież wykonaną ze skór fok lub reniferów. Chroniły one przed wodą i wiatrem, stanowiąc niezbędny ekwipunek podczas wypraw na polowanie na foki. Skóry rybie, odpowiednio spreparowane i natłuszczone, zszywano za pomocą ścięgien lub rzemieni. |
 Arras „Indyki” Arrasy krajobrazowo-zwierzęce, czyli werdiury są dużym, liczącym obecnie 44 tkaniny zbiorem w obrębie kolekcji Zygmunta Augusta. Można je podzielić na trzy grupy. Indyki to arras z liczącego szesnaście tkanin zespołu w kształcie poziomego prostokąta. Pole środkowe otacza tylko wąska bordiura z przeplatających się wstęg z kwiatami. Przedstawiono na nich zwierzęta powszechnie znane w Europie, a także egzotyczne, takie jak indyki sprowadzone wówczas do Europy z Ameryki. Wszystkie stworzenia zostały przedstawione w scenerii środkowoeuropejskiego lasu, w którym jednak – oprócz typowych dla tego regionu dębów, bluszczu czy trzcin – można rozpoznać także figowce i winną latorośl. |
 Arras „Walka smoka z panterą” Zwierzęta fantastyczne nie dominują w przedstawieniach na arrasach, choć czasem się w nich pojawiają. Zazwyczaj ich obecność ma znaczenie symboliczne. W arrasie Walka smoka z panterą wywodzi się ono z Fizjologa, czyli antycznego traktatu o zwierzętach, który oprócz opisu zwierząt, roślin i minerałów zawierał także ich alegoryczną interpretację. Zgodnie z nią pantera jest kochana przez wszystkie zwierzęta, z wyjątkiem smoka. Takie przedstawienie było interpretowane jako alegoria walki Chrystusa z szatanem. Smok symbolizuje tutaj siły zła, zaś pantera – dobro. |
 Arras „Bocian i króliki” Przedstawienia zwierząt – europejskich i egzotycznych – na werdiurach były wzorowane na rycinach z atlasów zoologicznych, które zaczęły się pojawiać około połowy XVI wieku. Artyści starali się jak najdokładniej przedstawić osobniki danego gatunku, opatrując ich graficzne wizerunki opisami. Grafiki takie były wówczas bardzo popularne i to właśnie z nich malarze kartoniści czerpali wzory do przedstawień na wawelskich arrasach. |
 Arras z monogramem Zygmunta Augusta i globusem Arras groteskowy z monogramem Zygmunta Augusta (SA – Sigismundus Augustus) i globusem jest częścią serii tkanin dekoracyjnych, w których główną rolę odgrywa królewski monogram. Przed naszymi oczami roztacza się feeria antycznych bóstw, ptaków, zwierząt, owocowych i kwiatowych girland. Na osi kompozycji umieszczona jest owalna tarcza z monogramem władcy nakryta zamkniętą koroną. Bogato dekorowana rama otoczona jest wieńcem z owoców. Oprócz jabłek, winogron czy cytryn widoczny jest tu także ananas, przywieziony do Europy przez Krzysztofa Kolumba. |
 Arras naddrzwiowy z herbem Litwy na tle krajobrazu ze zwierzętami – hiena cętkowana i małpa Tkanina ta była przeznaczona do zawieszenia nad drzwiami, stąd jej kształt – prostokąta zwieńczonego łukiem. Na jej środku znajduje się herb Litwy – Pogoń, przedstawiający zwróconego w lewo rycerza na koniu. Herb, nakryty wielkoksiążęcą mitrą, jest zawieszony na kwiatowych girlandach. Po jego obu stronach przedstawiono egzotyczne zwierzęta: po lewej skradającego się małego drapieżnika, po prawej zaś siedzi małpa, która zdaje się wpatrywać w odbiorcę. W tle arrasu widać młody las. |
