Prezentowana amfora służyła do przechowywania pachnideł. Na prostokątnej podstawie znajduje się okrągła stopa otoczona wieńcem, tuleja gładka.
Jan Branicki z Ruszczy, starosta Niepołomicki w latach 1585-1611, szczególnie dbał o kościelne paramenty (szaty, naczynia liturgiczne i wszelkie sprzęty niezbędne do sprawowania liturgii i celebrowania kultu), fundując dla niepołomickiej świątyni: ornaty, dalmatyki, kapy, alby, kadzielnicę czy ampułki; jego żona Anna: obrusy ołtarzowe, welon, monstrancję i czarną zasłonę na ołtarz używaną podczas Wielkiego Postu. Kadzielnica będąca namacalnym dowodem jego czasów nosi wokół czaszy inskrypcje w języku łacińskim następującej treści: „IOANES DE RVSCZA BRANICZKI WENATOR CRAC’ CAPITANEVS NIEPOLOMIENSIS ECCLESIE DONAVIT”.
Balsaminki − zwane też kadzielniczkami, perfumerkami, puszkami na wonności − przybierają najróżniejsze formy, najczęściej tzw. wieżyczkowe, jak te znajdujące się w zbiorach Muzeum Historycznego Miasta Krakowa i Muzeum im. Ireny i Mieczysława Mazarakich w Chrzanowie, prezentowane na naszym portalu...
Pojemnik na wonne korzenie (np. goździki, cynamon, wanilia, mirt), których zapach wdychany jest rytualnie w trakcie ceremonii zwanej Hawdalą (z hebr. „rozróżnienie”) odbywającej się w żydowskich domach na zakończenie szabatu.
Pojemnik ten służył przechowywaniu wonnych korzeni (na przykład goździki, cynamon, wanilię, mirt), których zapach jest rytualnie wdychany w trakcie ceremonii zwanej Hawdalą (z hebr. „rozróżnienie”) odbywającej się w żydowskich domach na zakończenie szabatu.
Jednym ze sprzętów kultowych wyznania mojżeszowego jest naczynie na pachnidła, zwane balsaminką (hebr. bassamim, psumin-byksy), używane w czasie szabatu. Balsaminka reprezentuje najczęściej występujący typ wieżyczkowy, ma kształt wielokondygnacyjnej synagogi.
Balsaminki (inaczej szmekier; hebr. bassamim, psumin-byksy), służące jako pojemniki na wonności, używane były podczas pożegnania szabatu, najczęściej miały formę ozdobnych wieżyczek, niekiedy również owoców i roślin. Nowosądecka balsaminka natomiast ma kształt ryby, której głowę, połączoną z tułowiem za pomocą zawiasu, można otwierać i odchylać.
Skąd wziął się zwyczaj wdychania wonnych ziół na zakończenie szabatu i co symbolizuje? To pozostałość po czasach, kiedy Żydzi składali ofiary w Świątyni Jerozolimskiej. Po jej ostatecznym zburzeniu przez Rzymian (70 r. n.e.), porzucili kult ofiarny. W czasach diaspory zastąpili go modlitwą...
