Pod Gorlicami rozegrała się jedna z najważniejszych bitew I wojny światowej. „Gdybym miał powiedzieć, które dni w moim życiu zawodowym były dla mnie najważniejsze, to były to dni 2 i 3 maja 1915 r., gdy ze wzgórz na zachód od Gorlic widziałem pobite wojska rosyjskie w odwrocie”. To słowa ówczesnego szefa sztabu generalnego c.k. armii, marszałka polnego Franza Conrada von Hotzendorfa.

Misiurka jest formą hełmu pochodzenia wschodniego. Popularna była m.in. w Persji i Turcji, skąd przyjęta została do Polski. W wiekach XVII i XVIII tego typu hełmy noszone były m.in. przez towarzyszy pancernych. Prezentowana na portalu misiurka prawdopodobnie pochodzi z Persji.

Tarcza ta, jak wiele podobnych w Galicji, została przygotowana w celu pozyskania funduszy na wsparcie wdów i sierot po walczących w czasie I wojny światowej żołnierzach. Ten sposób zbierania pieniędzy upowszechnił się w czasie I wojny światowej. Miało to związek z obciążeniami finansowymi, jakie spadły na rząd austriacki. Powodem były głównie koszty związane z wzrastającą liczbą rannych i ofiar.

16 sierpnia 1915 roku przypadała pierwsza rocznica utworzenia Naczelnego Komitetu Narodowego, który sprawował polityczno-organizacyjną opiekę na Legionami Polskimi. Tego dnia na Rynku Głównym w Krakowie, przed kościołem Mariackim, odsłonięto Kolumnę Legionów. Był to wysoki drewniany słup, do którego każdy obywatel mógł wbić gwóźdź, za co musiał uiścić odpowiednią kwotę, którą przekazywano na fundusz pomocy dla rodzin rannych i poległych legionistów.

Obraz ukazuje kilkuletniego chłopca obejmującego kobietę, ujętą od ramion, bez głowy. Kobieta nie żyje, choć wydaje się, że bezwładnym gestem ręki odwzajemnia pieszczotę. Artysta namalował ją sinawym błękitem i ubrał w niebieską sukienkę. W ten sposób — wykorzystując symbolikę błękitu: sferę cienia, niematerialności i transcendencji — malował wszystkie ofiary wojny, ludzi umarłych. Uogólniona, świadomie prymityzowana forma i niemal płasko kładziony kolor służą kondensacji treści i ekspresji.

Po wybuchu I wojny światowej Roman Florer otrzymał przydział jako obserwator na front serbski i włoski w 4. Eskadrze Lotniczej. Na przełomie 1914 i 1915 roku został skierowany na kurs pilotów do Wiener Neustadt. Po ukończeniu kursu powrócił na front jako pilot w 27. Eskadrze Lotniczej.

Dwa niepozorne fragmenty brązowej rzeźby: fragment dłoni i ramienia, są elementami jednego z najważniejszych XIX-wiecznych pomników w Krakowie — monumentu upamiętniającego postać narodowego wieszcza Adama Mickiewicza. Pomnik, wzniesiony w 1898 roku przez rzeźbiarza Teodora Rygiera, w 1940 roku jako symbol polskości został zniszczony przez niemieckiego okupanta.

Odznaka Obserwatora (Nawigatora) należy do mundurowych odznak specjalności lotniczych, noszonych przez pilotów i innych członków personelu latającego. Popularna „gapa” to jeden z najbardziej znanych symboli polskiego lotnictwa wojskowego. Odznakę nosili polscy lotnicy okresu międzywojennego i Polskich Sił Powietrznych z II wojny światowej.

Pomniki są śladami pamięci, przypominają i uobecniają ważne postaci, wydarzenia, są elementem kształtowania tożsamości. W zbiorach Wirtualnych Muzeów Małopolski można znaleźć zarówno nigdy niezrealizowane projekty, pomniki nieistniejące, których kult został zweryfikowany przez czas (zburzony pomnik Lenina w Nowej Hucie...