|
 Świecznik z klęczącym aniołem Polichromowana, drewniana rzeźba przedstawiająca klęczącego anioła ze świecznikiem w lewej ręce. Postać ubrana jest w długą ciemnozieloną tunikę oraz brązowy płaszcz.
Rzeźba została odnaleziona w zniszczonej kaplicy św. Kunegundy na Boczańcu na 1. poziomie wielickiej kopalni soli.
|
Czy wiesz, że Lorenzo Lotto i przeciwności losu Adoracja dzieciątka została pokazana w Krakowie po raz pierwszy w 1882 roku. Pod obrazem widniała tabliczka z nazwiskiem autora — Gaudenzio Ferrari. Jak się później okazało, wystawa zorganizowana w ramach akcji charytatywnej przez hrabinę Katarzynę Potocką przyczyniła się nie tylko do zwiększenia... |
 Tarcza na Torę Tarcza (tas) jest jednym z elementów rytualnego „ubioru” synagogalnego zwoju Tory (klej kodesz). Prostokątna, zamknięta łukiem trójlistnym, z postaciami Mojżesza (z lewej) i Aarona (z prawej) i tablicami Dekalogu pośrodku, z wyrytymi na nich po hebrajsku pierwszymi słowami przykazań. |
 Rzeźba solna „Św. Barbara” Rzeźba św. Barbary wykonana została w soli zielonej. Postać stoi na sześciennym postumencie. Włosy zaczesane ma na uszy, spięte z tyłu w kok. Na głowie znajduje się korona. Święta ubrana jest w bluzkę wyciętą w szpic zachodzącą na spódnicę. Spódnica składa się z dwóch nałożonych na siebie części:... |
Czy wiesz, że Przydrożne krzyże i kapliczki Przydrożne krzyże wykonane z drewna miały zwykle kilka metrów wysokości. Z czasem drewno butwiało i trzeba je było na nowo wkopywać — zwykle dokonywano tego po dniu zadusznym. Czynność tę powtarzano do czasu, aż krzyż stawał się całkiem mały. Kapliczki i krzyże, które były wyrazem ludowej... |
 Rzeźba „Św. Anna” z XVI wieku Renesansowa rzeźba przedstawia stojącą kobietę. W prawej dłoni, która nie zachowała się do dziś, przyciskała do piersi księgę, lewą podtrzymuje połę płaszcza. |
 Obraz „Św. Kinga modląca się pośród sądeckich gór” Jana Matejki Święta Kinga była przedstawiana w sztuce na dwa sposoby — jako młoda osoba w bogatym stroju księżnej oraz jako starsza zakonnica w habicie klaryski. Jan Matejko dokonał celowego zestawienia obu konwencji i sportretował św. Kingę w wieku około 60 lat w szatach księżnej, z atrybutami nawiązującymi do jej życia w klasztorze Klarysek (modlitewnik, pastorał, widok klasztoru w Starym Sączu). Modelem do postaci była hr. Katarzyna Adamowa Potocka, znana z innego portretu namalowanego przez Matejkę — tym razem w stroju współczesnym. |
 Parochet — zasłona na szafę ołtarzową w synagodze Przepiękna zasłona na szafę ołtarzową w synagodze, wyprodukowana w Nowym Jorku tuż przed wybuchem II wojny światowej i sprowadzona do Polski przez uwiecznionego wyszytym napisem donacyjnym fundatora, pana Cwi, syna Johoszuy Lehra. |
 Figurka przyścienna „Pietà” Figurka pochodzi z cerkwi w Dubnem, wsi położonej przy granicy słowackiej, na południowy wschód od Muszyny. Stanowi ona jeden z nielicznych przykładów ludowej rzeźby cerkiewnej w zbiorach sądeckiego muzeum. Na uwagę zasługuje fakt, że wykonana została przez twórcę ludowego posiadającego dobry warsztat artystyczny. |
 Retabulum z kapliczki Retabulum zostało zakupione do muzeum w 1981 roku. Przez lata przechowywane było na strychu z sianem. Pierwotnie nastawa ta pochodziła z kapliczki w Falkowej pod Nowym Sączem. Retabulum stanowi bardzo interesujący przykład snycerstwa z pogranicza sztuki cechowej i amatorskiej. |
 Rzeźba „Św. Jan Nepomucen” Figura „Św. Jana Nepomucena” została wykonana z jednego kawałka drewna (nie jest drążona). Znaleziono ją w rzece Rabie. |
Czy wiesz, że Przenośny tron Feretron oznacza z gr. pheretron — nosze (łac. feretrum ‒ nosze, mary, katafalk), gdyż były to właśnie nosze, często z drążkami służące już w starożytnej Grecji do noszenia figur bóstw.
Feretronem nazywany jest szczególny rodzaj obrazów lub rzeźb z przedstawieniami świętych, ustawionych na podstawie, których używano niegdyś w procesji podczas uroczystości kościelnych, a także jako przenośne ołtarze w trakcie pielgrzymek. |
 Korona na Torę Korona na Torę, określana jako keter to ozdoba wieńcząca przechowywany w pozycji pionowej zwój Tory, należy do elementów klej kodesz, czyli sprzętów i ozdób zwoju. |
 Kapliczka z figurką bosatsu Senju-Kannon Przenośna kapliczka z wizerunkiem bodhisattwy (jap. bosatsu) Senju Kannon wykonana została przy użyciu najwyżej cenionych technik, a precyzja w miękkim wydobyciu detali podkreśla wysoką klasę obiektu. Zewnętrzne powierzchnie kapliczki pokryte są laką, natomiast wnętrze i postać bodhisattwy — złocone. Pełnoplastyczna figura zwana w ikonografii także „jedenastogłową” Kannon dla wyznawców buddyzmu pozostaje jednocześnie bodhisattwą Wielkiego Współczucia. Japońskie dzieła sakralne, zwłaszcza wysokiej klasy, należą do niezwykle cennych obiektów, albowiem jako przedmioty kultu rzadko opuszczały rodzime świątynie. |
 Rzeźba solna „Św. Kinga” Rzeźba w soli przedstawiająca św. Kingę, patronkę górników solnych. Postać Świętej monumentalna, twarz słabo zarysowana. Święta ubrana w habit w pasie przewiązany różańcem. Rzeźba znajdowała się pierwotnie w ołtarzu św. Krzyża na podszybiu Daniłowicza na poziomie III kopalni soli. |
 Rzeźba „Św. Stanisław” („Św. Marcin z Tours”?) Przez wiele lat uważano, że rzeźba przedstawia św. Stanisława, u stóp którego klęczy wskrzeszony przez niego komes Piotr. Jednak postać komesa zazwyczaj przedstawiano półnagą, spowitą jedynie całunem, a w tym przypadku postać jest kompletnie ubrana. Co więcej, jego goleń ochrania ułatwiająca poruszanie się na klęczkach deszczułka: motyw występujący w wielu późnogotyckich przedstawieniach żebraków. Dlatego w katalogu wystawy Wokół Wita Stwosza rzeźba została zinterpretowana jako przedstawienie św. Marcina z Tours, którego, ze względu na jego opiekuńczy stosunek do nędzarzy, ukazywano w towarzystwie żebraka. |
 Chanukija ze sztibla Samuela Rotha Nietypowa chanukija została osadzona na drewnianej podstawie, w której połowie znajduje się utworzona z dwóch desek ścianka, wzmocniona kolejną deska i metalową plakietą od tyłu. Do ścianki, od frontu przymocowano odlewany, żeliwny świecznik. |
 Stuła krótsza z późnorenesansowego kompletu szat liturgicznych Stuła krótsza, podobnie jak stuła dłuższa z tego samego kompletu szat, została uszyta z czerwonego atłasu jedwabnego, z wzorem roślinnym broszowanym złotą nicią. Zakończenie obszyto złotą lamówką (galonem) o geometrycznym wzorze o szerokości 1,2 cm. Na zakończeniach i w części środkowej ozdobiono ją krzyżami ze złotej lamówki. Dodatkowo na środku, w XX wieku, doszyto kołnierzyk z kawałka koronki. |
 Stuła dłuższa z późnorenesansowego kompletu szat liturgicznych Stuła jest częścią stroju liturgicznego używanego w liturgii wielu Kościołów chrześcijańskich. Ten długi pas tkaniny zakładany jest na szyję kapłana, a jego końce swobodnie opadają na pierś (w przypadku diakona zakładana jest ukośnie: z lewego ramienia na prawą stronę). Stuły jako elementu wchodzącego w skład zestawu szat liturgicznych używa się od początku średniowiecza. Symbolizuje ona urząd duchowny jako jarzmo Boże. |
 Rzeźba „Święty Onufry” Rzeźba pochodzi z przydrożnej kapliczki i ukazuje świętego Onufrego jako pustelnika. Święty o masywnej sylwetce klęczy i składa na piersi ręce do modlitwy. Jego okrycie stanowią tylko długie włosy i broda o powierzchni zaznaczonej faliście rzezanymi liniami. Twarz ma szeroką, włosy ułożone w przedziałek na środku głowy, nos długi, prosty, oczy otwarte, usta otacza zrost. |
