Tak jak teraz plastik i różnego rodzaju tworzywa sztuczne, dawniej podstawowym budulcem zabawek było drewno. Zabawki, które trafiały do rąk dzieci, mogły pochodzić z trzech źródeł: były zrobione przez nie same (w kolekcji Wirtualnych Muzeów Małopolski można znaleźć rowerek wykonany przez 12-letniego chłopca), wystrugane...

Rzeźba Postać męska została wykonana z drewna, na którym widoczna jest zachowana szczątkowo polichromia. Figurę wykonał ok. 1850 roku — Jana Wnęk (1828–1869) z Odporyszowa, który był cieślą, rzeźbiarzem samoukiem i genialnym konstruktorem (między innymi maszyny latającej).

Do tradycji Świąt Wielkanocnych należy zwyczaj święcenia pokarmów, a jajka zawsze były jego głównym składnikiem. Spożywano je, obdarowywano się nimi, stosowano je do zabiegów magicznych mających zapewnić dobry urodzaj i powodzenie w hodowli, a także używano ich w zabawach. Na Litwie, poza okresem Świąt Wielkanocnych, powszechny był zwyczaj wykonywania pisanek w dzień św. Jerzego (23 kwietnia), tradycyjnie przyjętym terminie pierwszego wiosennego wypasu bydła.

Przydrożne krzyże wykonane z drewna miały zwykle kilka metrów wysokości. Z czasem drewno butwiało i trzeba je było na nowo wkopywać — zwykle dokonywano tego po dniu zadusznym. Czynność tę powtarzano do czasu, aż krzyż stawał się całkiem mały. Kapliczki i krzyże, które były wyrazem ludowej...

Prezentowany obiekt to wysoka, ciemnozielona skrzynia, wsparta na czterech profilowanych nóżkach z szufladą na dole. Ścianę licową zdobi dekoracja malarska w postaci stojących prostokątów o wklęsło ściętych narożnikach, wyodrębnionych z tła miodowym kolorem i wąską bordową ramką. Środek pól zdobią trójgałązkowe kolczaste bukiety wyrastające z dzbanów. Rysunkiem zbliżone są do naturalnych kwiatów polnych, tylko kolorystyka — czerń, bordo, biel — oraz fantazyjne ulistwienie nadają im nierealistyczny wygląd. Charakter malatury z tendencją do naturalizmu wskazywałby na późną produkcję, a jej nieporadne malarstwo świadczyłoby o wiejskim warsztacie, czy nawet indywidualnej, a nie seryjnej produkcji.

Skrzynie wianne, posagowe stanowiły tradycyjne wyposażenie panny młodej wnoszone przez nią do nowego gospodarstwa. Stawiało się ją naprzeciw drzwi wejściowych, w widocznym miejscu. Duża, malowana była powodem do dumy.

Autor rzeźby, Karol Wójciak zwany „Heródkiem”, żył w latach 1892—1969; uznaje się go za jednego z najoryginalniejszych twórców nieprofesjonalnych. Postać anioła została ukazana w bardzo uproszczonej formie. 

Kupujemy, dostajemy, kolekcjonujemy… przedmioty tak zwanego codziennego użytku — wiernych towarzyszy naszej rzeczywistości. Staramy się otaczać tymi, które sprawiają nam przyjemność, tymi, przy których szybciej zabiło nam serce, tymi, do których poczuliśmy sympatię od pierwszego wejrzenia. 

Lira korbowa, nazywana również lirą, lirą kręconą lub lirą dziadowską, była instrumentem znanym w całej Europie, który początkami swymi sięga okresu średniowiecza. Na ziemiach polskich, już na początku XX wieku, tradycja muzykowania na tym instrumencie należała do rzadkości. Wchodziła w skład instrumentarium muzyki kościelnej, dworskiej, ludowej. Gra na lirze korbowej akompaniowała tańcom i śpiewanym pieśniom.

Rzeźba Rodzina artysty należy do sztuki inspirowanej twórczością ludowych snycerzy i nurtem nowego realizmu, kierunku zafascynowanego potoczną rzeczywistością. Nurt ludowy zyskał dużą popularność, począwszy od lat 60. XX wieku, pod wpływem zakopiańskiej szkoły Antoniego Kenara, znakomitego rzeźbiarza zakopiańskiego, wielbiciela ludowego rzemiosła i rzeźby podhalańskiej.